Toprak Emir Barlas'ın kalbi de gözleri gibi acıydı.
İlk günden beridir ilgimi çeken sesiyle, "Yeniden tanışıyoruz, bal. Bu sefer gerçeklerle." Dedi.
Alkol kokan nefesimle, "Bu sefer gerçeklerle." Dedim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
☀️
Direksiyonu sıkı sıkı tutarak arabamı şehrin sokaklarında son hızla sürdüm.
Sinirin tüm hücrelerimde dolaştığını hissediyordum.
Yarım saat önce mekanımda yangın çıktığını öğrenmiştim. Hayır, yarım saat önce yıllardır büyümesi için uğraştığım, yuvam haline gelen mekanımda yangın çıktığını öğrenmiştim.
Bu yangının boş yere çıkmadığını çok iyi biliyordum. Mekanımın güvenliği üst düzeydeydi. Herhangi bir ihmalden dolayı da yangın çıkmadığına emindim. Bu yangın biri veya birileri yüzünden çıkmıştı.
Arinna, tüm ülkeler tarafından bilinen ünlü bir gece kulübüydü. İlk iki katı normal gece kulübüyken, üçüncü katı çalışanlar ve dördüncü katı da kendim için ayırmıştım. Zemin katı da vardı ve en çok ziyaret edilen yer orasıydı. Boks maçları yapılan büyük bir alan vardı. Genelde farklı ülkelerden gelen boksörlerin hepsini tek tek özenle seçmiştim.
Arinna görüş açıma girdiğinde sakinleşmek adına derin bir nefes aldım. Mekanın korumalarının sinirimden ne kadar korktuğunu hepsinin mekanın önünde sıraya dizilmesinden anlamak zor değildi.
Neşeli bir kadın olabilirdim ama söz konusu gece kulübüme zarar gelme ihtimaliyken o neşem uçup gidiyordu. Bunu herkes biliyor ve ona göre hareket ediyordu.
Evden aceleyle çıktığım için üzerimde siyah bir tişört ve şort vardı. Haberi aldığım gibi hiç bir şeyi düşünmeden babamın kollarının arasından çıkıp mekanıma doğru yola koyulmuştum.
Sarı saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yapıp arabamdan indiğimde benden fazlasıyla uzun olan, mekanın güvenliği ile ilgilenen, Ozan hızlı adımlarla bana doğru ilerledi. Duruşumu dikleştirerek mekanıma doğru yürüdüm.
"Hasar ne?" diye sorduğumda Ozan, ilerde ki koruma yığınına işlerinin başına dönmeleri için işaret verdi. Bu sırada Arinna'ya girip asansöre bindim.
"İkinci katta sahne kısmı yandı. Bahar'ın kolunda yanık var." Duyduğum cümleyle ikinci kata çıkmaktan vazgeçip üçüncü kata çıkmaya karar verdim. Elbette üçüncü katta revir de vardı.
Asansör saniyeler içinde durduğunda hızla içinden çıkıp revire doğru yürümeye başladım. Revirin kapısına geldiğimde açık kapıdan Bahar"ın sedyede uzandığını gördüm. Onun yanına ilerlediğimde koyu kahve gözleri beni buldu.
"İyi misin, Bahar?" Sorumla gülümsedi.
"İyiyim, bebeğim."
Yanına oturup koluna dikkat ederek ona sarıldığımda o da yanık olmayan kolunu sıkıca bana sardı. Onu dört yıldır tanıyordum ve her şeyim haline gelmişti. Kendisi çok ünlü bir şarkıcıydı ve her hafta iki gün benim mekanımdaydı. Kendisi konser yapacak kadar ünlüydü ve kalkıp da tamamen burada çalışmasını isteyemeyeceğimi biliyordum.
