18. VELAYET DAVASI

2.5K 188 28
                                    

18

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

18. Bölüm; VELAYET DAVASI

Bir yapbozun parçaları gibiydi hayat. Sen doğru olanı eşleştirmeye çalışırken bir şekilde yeniden bozuluyor ve sen yeniden yapmak için uğraşıyordun. Asıl mesele, yeniden yapbozu yapmak da değildi. Bozulacağını bile bile bu oyuna başlamaktı.

Duyduğumuz o ses ikimizinde arkaya dönmesine sebep olmuştu. Açelya heyecanla kucağımdan atıldığında hiçbir şeye engel olamadım.

Olmakta istemedim.

Bir kez olsun izin verdim. Sonucu ne olacaksa, kızımın eskisi gibi olmasına etkisi olacaksa buna da razıydım.

O istemediğim temas da sonunda gerçekleşti. Açelya, Kahramanının kucağındaki yerini aldı. Korhan onu, sanki oyuncak bir bebeği havaya kaldırır gibi kaldırdı. Açelya'nın minik kolları, Korhan'nın boynuna sarıldı. Korhan gözlerini kapattı.

Bir süre öyle kaldılar. Açelya geri çekilip utangaç bir şekilde gülümsedi. "Hiç geymeyeceksin sandım!" dediğinde sesi sitemliydi.

"Biraz işlerim vardı. Halledip hemen geldim." dediğinde Korhan, Açelya gözlerini kırpıştırdı. Korhan'nın bakışları bana döndü. "Merhaba." dediğinde gözlerimi kaçırdım.

"Merhaba..." diye mırıldandım belli belirsiz.

Sanki Açelya doğduğundan beri tanıyorlardı birbirlerini...

Korhan, karşımdaki sandalyeye oturup Açelya'yı da kucağına aldığında onlara baktım. Açelya bana döndü.
"Anniş, ayıcığımı veyiy misin?" dediğinde, sandalyede olan ayıcığı ona uzattım.

Ayıcığına sarıldığında Korhan güldü. "Çok mu sevdin ayıcığını?" diye sorduğunda Açelya'ya bakıyordu parlayan gözleriyle.

"Evet!" dedi Açelya heyecanla. Kızımın bu haliyle başımı iki yana salladım.

"Bir şey ister misin?" diye sordum. Korhan'ı, aralarındaki garip iletişimi kabullenerek. Açelya, Korhan'ı sevdiyse buna mani olamazdım. Sadece daha fazla üzülmesini istemiyordum.

"Aslında biraz açım menü alsam iyi olur." dediğinde başımı sallayıp bizimkilere el ettim.

Can dışarı çıkmıştı. O yüzden yanımıza damlamamıştı. Dışarıda işleri vardı, özel. Özel dediğim, Nergis'e hediye alacaktı. Nergis'in doğum günü yaklaşıyordu. Sürpriz bir şeyler düşünüyorduk.

Korhan menüyü incelerken ben mavişime baktım. "Sende aç mısın bebeğim?" diye sorduğumda başını salladı. Bu aralar iştahı yerinde olmadığı için böyle hevesle başını sallaması beni mutlu etti.

"Sen ne yemek istersin?" diye sorduğumda o da menüye bakmaya başladı. İkisi sipariş verirken ben bir şey istemedim.

Korhan hala Açelya'yı kucağında tutuyordu. Açelya ona tatlı tatlı bir şeyler anlatıyordu. Anlattığı konu izlediği çizgi filmler, oyuncakları ve oynadığı oyunlardı. Korhan onu büyük bir dikkatle dinliyordu.

ALDAT KENDİNİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin