Fairytales Do End At 12 [Short Story]

Chapter 5

Chapter 5 - He came back

Sa kuryusidad na rin siguro, napatakbo ako kung saan man dumiretso si Mr. Unknown. Nagbaka-sakali akong hindi pa siya ganoong nakakalayo kaya binilisan ko pa lalo ang takbo ko. Hindi ko na pinansin kung natakid man ako sa daan basta mahanap ko lang siya. Nasan na ba yun? Ang bilis niya naman ata. Pero sabagay, malay ko ba kung malapit lang talaga ang bahay niya dito. 

Aish. Hindi ko tuloy siya naabutan. Napatingin ako sa puting rosas na hawak ko. Bakit kaya siya may ganito? Posible kayang siya si Joshua? Ha? E kung si Joshua yun, bakit kelangan niyang magtago ng mukha sakin pati ng pangalan. Hay nakakastress naman oh.

Napadaan ako sa bahay nina Joshua. Halos lahat naman patay na ang ilaw pwera lang dun sa..

Sa dulong kwarto. 

 

 

Hindi ba ito yung nakalock na kwarto nina Joshua? May tao nga kaya dun? Pero malay ko ba kung nililinis ng katulong nila yung kwartong yun kaya yun na lang yung bukas. E kung tanungin mo kaya si Joshua! Ala, di bale na nga lang. Baka makulitan na naman siya sakin pag tinanong ko yung tungkol sa kwarto na yun.

Naglakad na ko papuntang amin. Nakatingin parin ako sa bulaklak na hawak ko. Lagi tuloy sumasagi sa isip ko na kay Joshua galing to. E pano naman kasi! Ganitong paraan siya magbigay sakin ng white rose eh!

Sinipa-sipa ko yung batong nasa sahig. "Nakakainis naman eh!"

Nagtaka na lang ako ng makita kong may nakaparadang itim na sasakyan sa tapat ng gate namin. Lalapit na sana ako ng makarinig ako ng nagbabasagang gamit.

"Hayop ka! May gana ka pang magpakita samin? Ha? Matapos ng lahat? Hindi mo ba naintindihan ang sinabi ko noon?! Wag ka na ulit magpapakita samin ng mga anak mo!!!"

T-teka, Si Mama ba yun?

"Mommy, tama na!!"

 

 

"Eritte, please.."

 

 

Napaatras ako ng marinig ko yun. Hindi ako pwedeng magkamali. Kahit matagal na siyang wala at hindi nagpapakita sa amin, kahit kelan hindi ko makakalimutan ang boses na yun. Boses ng taong ayaw na ayaw kong makita. Ang daddy ko.

 

Tahimik lang akong nakatayo sa may gate at mula dito nakikita ko si mama na umiiyak na naman. Ngayon ko lang ulit siya nakitang umiyak simula nung nangyari. Alam kong nasasaktan parin siya, sana kaya kong pawiin yun. Bakit kasi bumalik pa yang taong yan? Maayos na kami ah?!