Ya'aburnee/ #Aslaz

küçük bir buse

Soysalanlar evimin her yer yerini ele geçirmişken.
Alaz ile benim için ayrılmış köşe de oturmuş elbisemin zinciri ile oynuyordum.
Alaz beklemediğim bir anda "Sıkıldın mı?" diye sordu,
Bakışlarım onu bulurken onun çoktandır beni izlediğini fark ettim.
"Biraz." dedim bakışlarımı tekrar kaçırırken. "neyi bekliyoruz ki?" diye sordum belki bir fikri olabileceği düşüncesiyle.
"Ay benim nişanlım sıkılmış mıııı." dedi gülerek önüme düşen bukleyi parmağında bir tur döndürürken.
Eli saçlarımdan düşerken şaşkın bakışlarımı ona diktim. Fazla samimiydi ve bu beni acayip rahatsız ediyordu.
"Anne." Neslihan teyze onu duymamıştı. Anneme düğünde bana takacakları aile yadigarı gerdanlıktan bahsediyordu. Annem mest olurken Serhan beyin bir ara telefonda 101 oynadığını görmüştüm. Bu beni bir anlık güldürdü.
"Valla ben senin yerinde olsam bende gülerim." dedi Alaz.
"Anlamadım?" diye imâ ettiğinden emin olmaya çalışarak.
"Hem beni alıyorsun hem yadigarları, takıları falan iyisin diyorum." omuzlarımı silktim.
Yüzsüz ve arsızdı.
"Aynen sefam olsun." diye gülümsedim biraz ona yaklaşıp.
"Her şey senin olsun bana bulaşma da." dedi dikkatini benden çekip bir kez daha annesine seslendi.
"Anne!"

"Efendim Alaz. Birşey konuşuyoruz görmüyor musun oğlum." ayıplar bakışları atıyordu.

"Anneciğim önce yüzükleri taksaydık:" dedi Alaz çok örf adet biliyormuş gibi. "Değil mi Asi:" dedi benden onay almak isterken.

Belli belirsiz başımı salladım. "Evet.. tabi."
Alaz bana göz kırpıp dudaklarını kıpırdattı .. seninle iyi anlaşacağız asi kız..
Aynen dedim içimden. Aynen.

"Yaman Ali gelmedi daha oğlum, yolda gelsin öyle takalım yüzükleri."

Alaz ın bir anda düşen yüzüyle dikkatimi ona verdim.
"Abim ne alaka."

"Abin adı üzerinde, gelsin oda tanışsın bir Asi ile." dedi Neslihan hanım gözlerimin içine bakıp gülümserken. Aynı şekilde ona karşılık verdim.
Alaz evlenilecek bir adam mıydı hayır.
Yalnız ailesi en azından annesi kesinlikle evlenilecek bir aileydi. Aileyi alıp Alazı kovmak istiyordum. Alazın ani çıkışıyla şaşkın bakışlarımı üzerine diktim.

"Neden abim beğenirse damat mı değiştireceksin?"

"Alaz! Saçmalama insanların yanında." dedi kadın mahçup sesiyle.

"Anne ben bir an önce bu yüzüklerin takılmasını istiyorum bekleyecek birşey yok. Hadi." bir anda ayaklandı, benide elimden tutup kaldırdı.
Çalan kapı ile Alaz gözlerini kapatıp bir kaç saniye kendi kendine mırıldandı. Kapıyı açmak için hareketlendiğimde Alaz kolumdan tutup beni durdurdu "Sen gelinsin." anneme döndü bakışları "İsminiz.."
annem "Özlem"
"Özlem hanım siz bakar mısınız rica etsem."
alazın kolumdaki elini tuttum.
"Annem bakamaz. Müsade eder misin?"
Alaz annemin bacağını yeni fark etmişti. Eli kolumdan kayarken gözlerini kırpıştırdı.
Koridor boyu soysalanları yarıp kapıyı açtım.

Önde esmer uzun boylu bir adam arkasında sarışın zayıf bir kız vardı. "Hoşgeldiniz?" dedim doğru geldiklerine emin olmaya çalışarak.
Kız arkasından öne atlayarak elleriyle ağzını kapattı "Hoşbuldukk. Elbise sana çok yakışmış fotoğraflardan daha güzelsin." dedi beni şaşırtarak. "T-teşekkür ederim. Buyurun." dedim biraz geri çekilip geçmelerine müsade ederek. Kız heyecanla içeri atılırken "Alazzz-Alaz nerdesin vurdun turnayı gözünden vallahi." diyerek kalabalığın içine atladı.
Arkasından gülümseyip hala kapıda dikilen adama baktım "Sizde buyurun lütfen."
kafasını salladı "Buyuray- Geçeyim yani." dedi çekinerek içeri girerken ellerindeki çiçekleri uzattı.
"Bizimki akıl edememiştir diye düşündüm." dedi başını kaşırken.
"Zahmet etmeseydiniz." dedim çiçekleri kabul ederken.
Ona geçmesi için yolu gösterdim ama yerinden kıpırdamadan "Bayanlar önden." diye açtığım yoldan geçmemi bekledi.
Elimde çiçeklerle tekrar Alazın yanına döndüğümde abisi de arkamdan gelmişti.
"Abisi, hoşgeldin seni beklemiyordum." dedi Alaz arsız bir gülüşle. Sadece bir saliseliğine elimdeki çiçeklere bakmıştı.