Κεφάλαιο Δεκαπέντε - Επιστροφή

39 7 104
                                    

Αφιερωμένο με πολύ αγάπη σε όλους σας ! ❤️❤️🌹🌹🌹

Μια βόλτα στις δαιδαλώδης σκέψεις του Νταμιάνο..

Το φιλί της κεραυνός εν αιθρία μέσα στο πυκνό σκοτάδι που κατέκλυζε την ψυχή μου κι συνάμα την σάρκα που ήδη καιγόταν για το άγγιγμα της .

Ήθελα να την αισθανθώ ξανά κι ας είχαν περάσει τρεις μονάχα ημέρες από το πρώτο μου λάθος που ακόμη κλωτσούσε εσωτερικά μου γεννώντας ενοχές που ποτέ άλλοτε δεν είχα αισθανθεί.

Χείλη κολασμένα που έσταζαν λάβα στο κορμί φάνταζαν επάνω στα δικά μου εξανεμίζονται μονομιάς φραγμούς κι λογική σαν ισχυρός ορμητικός τυφώνας.

Οι πνοες μας χόρευαν αντάμα κι γοργά έναν πρωτόγνωρο χορό εκείνου του αισθησιασμού κι του αχαλίνωτου πόθου που ξυπνά ανάμεσα σε δύο κορμιά που είναι πλασμένα το ένα για το άλλο κάπου είχα ακούσει να λένε.

Έτσι ακριβώς αισθάνομουν τούτη την ώρα πως κάθε είδους φραγμός που τόλμησα να θέσω εμπόδιο στον εαυτό μου είχε παρασυρθεί από την γλυκιά μυρωδιά κι γεύση των χειλιών της όπου σαν φιλούσες έχανες την αίσθηση χώρου κι χρόνου

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Έτσι ακριβώς αισθάνομουν τούτη την ώρα πως κάθε είδους φραγμός που τόλμησα να θέσω εμπόδιο στον εαυτό μου είχε παρασυρθεί από την γλυκιά μυρωδιά κι γεύση των χειλιών της όπου σαν φιλούσες έχανες την αίσθηση χώρου κι χρόνου.

Τα μάτια της άλλη κολασμένη πρόκληση που δεν τολμούσες να αγνοήσεις σαν σε κοιτούσαν απευθείας στην ψυχή που έμοιαζε να την απορροφούν ολοσχερώς κυριολεκτικά.

Δεν ήξερα αν ήθελα πραγματικά να χαθώ στα φιλιά της η απλώς ήταν η ανδρική μου φύση που με παρέπεμπε να την διεκδικήσω εκ νέου σαν κεκτημένο μου αντικείμενο που κάποιος δόλιος τόλμησε να βάλει στο χέρι.

Έφταιγα φυσικά που την άφησα να φύγει με τον ανόητο γαλαζοαιματο όμως η καρδιά μου ήταν πλήρως αφοσιωμένη στην μια και μοναδική λαίδη Άννα όπου η καρδιά μου θεωρούσα πως είχε σφραγίσει έπειτα από την αλλόκοτη συνάντηση μας εκείνο το πρωί λίγο πριν από την μεγαλύτερη μάχη της ζωής μου.

Είμασταν σε πόλεμο με τους Άγγλους για ακόμη μια φορά κι δυστυχώς ο στρατός μας είχε αποδυναμωθεί αισθητά από τις αλλεπάλληλες αρρώστιες τις κακουχίες και την πείνα που τον μάστιζε.

The Shadow ManWhere stories live. Discover now