"Βρίσκεται παντού και ταυτόχρονα πουθενά κι ομως μπορείς να αισθανθείς μια άγρια ανατριχίλα λιγο προτού εμφανιστεί εκείνος..ο άνδρας σκιά που κανείς δεν ξέρει την σκοτεινη του ιστορία μητε την μορφή του κι ομως στο περασμα του σκορπά τρόμο και θάνατ...
Για ακόμη μια φορά αφιερωμένο με αγάπη σε όλους εσάς που στηρίζετε την ιστορία κι την αγαπάτε..❤️
Το κουραστικό πολύωρο ταξίδι μας έως την υποτιθέμενη γη της επαγγελίας μου στην Ισπανία έφθασε επιτέλους στο τέλος του όπως μου επεσήμανε η απαλή φωνή του Εδουάρδο σαν περάσαμε το κατώφλι του επιβλητικού ανακτόρου.
"Βιρτζίνια γλυκιά μου ξυπνά ήρθε η ώρα να αντικρίσεις το νέο σου σπίτι.." με παρότρυνε μαλακά τρυφερά δίχως ίχνος σκληρότητας η θυμού όπου με είχε συνηθίσει ο Νταμιάνο τον τελευταίο καιρό.
Η πρώτη αίσθηση σαν πεταρισα τα βλέφαρα μου αντικρίζοντας το τεράστιο αχανες πέτρινο παλάτι με τα αναρριχώμενα φυτά και τους κισσούς να το αγκαλιάζουν από άκρη σε άκρη κι έναν πανέμορφο κήπο με τριαντάφυλλα να με περιμένει να τον περπατήσω ήταν πως επιτέλους θα ανήκω κάπου.
Μια γλυκιά νοσταλγία του πατρικού μου που είχα αφήσει ξεχασμένο πίσω στο μακρινό μέλλον πλημμύρισε προς στιγμήν την ψυχή μα μονάχα η μητέρα μου έλειπε.
Εκείνος ο αγροίκος που ποτέ μου δεν αποκαλεσα πατέρα αλλά πάντοτε τον φώναζα με το όνομα του δεν περνούσε πλέον μήτε από την σκέψη μου κι αποτελούσε τον μοναδικό λόγο που χρωστούσα ευγνωμοσύνη στον Νταμιάνο που με απήγαγε.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Όμως εκείνη η μητέρα μου η γλυκιά κι στοργική με την μεγάλη αγκαλιά και την πληγωμένη καρδιά γύριζε από την ώρα που έμαθα για την εγκυμοσύνη περισσότερο από ποτέ στο μυαλό.
Πως να είναι άραγε να γίνεσαι μητέρα να βγαίνει ένα πλάσμα από το σώμα που το φιλοξενεί για εννέα ολόκληρους μήνες ; Πως θα μπορούσα να σταθώ ποτέ αντάξια σε έναν τόσο δύσκολο ρόλο όπως η Σάρον στάθηκε σε εμένα δίχως τον πατέρα μου που συνεχώς παρέμενε απών ;
" Βιρτζίνια αγάπη μου τι σου συμβαίνει φαίνεσαι τρομοκρατημένη..δεν έχουμε σκοπό να σε βλάψουμε στο εγγυομαι.." προσπάθησε για δεύτερη φορά ο Εδουάρδο να με βγάλει από τις ζοφερές μου σκέψεις που εάν ποτέ διαβάσει ήμουν βέβαιη πως δεν θα εγγυόταν για την ασφάλεια μήτε καν για τον επερχόμενο γάμο μεταξύ μας.
