Hastanelerde Bir Ömür

57

Herkese selamm uzunca bir süre yeni bölüm atamadım bilmiyorum beklediniz mi ama umarım beğenirsinizzz sizleri seviyorumm hepinize keyifli okumalar dilerimm :)

Kahvaltıdan sonra hep birlikte yakınlardaki bir çaya gidip doğa yürüyüşü yaptık henüz bahara çok olmasına rağmen adeta bir bahar havası vardı böyle ortamlar insana gerçekten huzur veriyordu özellikle yaşadığım olaylardan sonra iyi gelmişti hâlâ kafamdaki düşünceler susmuyordu sürekli düşünüyor düşündükçe de delirecek gibi oluyordum şu anlık kimseye bahsetmek istemiyordum ancak böyle gidersem hiç de güzel şeyler olmayacağını hissediyordum

Düşüncelerimden her zamanki gibi Eren'in seslenmesiyle ayrılmıştım

_Tamam biliyorum yine dinleyemedim ama gerçekten isteyerek yapmıyorum

_Yok yok sıkıntı değil bebeğim senin varlığın yetiyor bana daa iyi olmadığını görmek koyuyor be elimden bir şey gelse sonuna kadar yapıcam gerekirse canımı bile vericem ama

_Canını vermene gerek yok balım yanımda olman bile çok büyük benim için yalnızca şu ara kafam biraz karışık anlayışla karşılayacağını düşünüyorum

_Karşılıyorum zaten de söylediğim gibi gözümün önünde eriyor olman beni mahvediyor elimden bir şey gelemeyince de

_Amann boş ver sen beni merak etme ben neler yaşadım bu mu koyacak ohoo oh (kesinlikle koymadı)

_Boş vermeyeceğimi biliyorsun de mi sen geçiştirdin diye ne senin ne benim düşüncem durmadı

_Erenn

_Oww tamamm mesaj alındı

_Hahahah

Konuşmadan sonra oturduğumuz yerden kalkarak civarda gezinmeye başladık Eren'in koluna girmiştim gerçekten mutlu hissettiriyordu

Biraz daha dolaştıktan sonra eve dönmüştük hepimiz yorulduğumuzdan odalarımıza çekilip uyuyacaktık özellikle benim çok fazla ihtiyacım vardı ancak kafamdaki düşünceleri hiçbir şekilde susturamadığım için uyumam mümkün görünmüyordu artık gözlerimi kapatıp şarkı söyleyerek kapatmaya çalışıyordum bu sefer de aklım bambaşka yerlere gidiyordu

Yaklaşık 1 saat kadar yatakla cebelleştikten sonra alt kata inerek televizyonun olduğu odaya gitmiştim gözlerim kapanıyordu artık ne yapıp ne yapmadığımı bilemez bir duruma gelmiştim bilincim yarı açıktı fakat hâlâ uyuyamıyordum durumuma çözüm bulamıyordum çareyi ise televizyon izlemekte bulmuştum en sevdiğim dizilerden birini açmıştım zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiştim bile

Gözlerimi dışarıya çevirdiğimde güneş batmaya yaklaşmıştı o kadar saattir buradaydım ve diğer herkes uyuyordu sanırım yol yorgunluğunu atıyorlardı

_Beste

_Hih Eren aklımı çıkardın

_Hahaha korkunca ki olan komikliğin hâlâ hiç değişmemiş

Gözlerimi devirerek yalancıktan güldüm

_Uyumadın mı hiç

_Yok uyku tutmadı ben de buraya indim

_Bebeğim kaç günden beri uykusuzsun yakında düşüp bayılmandan korkuyorum fiziksel olarak buradasın ama ruhen yoksun ölü gibi dolaşıyorsun

_Biliyorum da yapacak bir şeyim yok olmuyor işte

_Annenle veya Akın abiyle konuşsana onlar bir çözüm yolu bulacaktır

_Haklısın sanırım tamam konuşurum