Tekrardan herkese merhaba anladığım kadarıyla bölümleri seviyorsunuz her zaman dediğim gibi her türlü fikre açığım sizleri seviyorum hepinize iyi okumalar
Yardım bulmak için etrafa bakarken caminin yanında küçük tek katlı taştan bir ev bulduk içinde birileri olması için bildiğimiz tüm duaları ediyorduk diğer yandan da kimse yoksa diye başka planlar düşünüyorduk
Evin önüne geldiğimizde büyük bir korkuyla kapıyı çaldık içerden hiçbir ses gelmiyordu tam umutlarımızı kesmiş gidiyorduk ki kapı açıldı 60'lı yaşlarda saçları bembeyaz çok tatlı bir teyze karşıladı bizi
_Buyur yavrum
_Teyzecim telefonunuz varsa kullanabilir miyiz
_Tabi evladım da sizin bu hâliniz ne harpten çıkmış gibisiniz
_Hiç sormayın bizi kaçırdılar ve bu ıssız yere attılar
_Yazık gerçekten sizin gibi günahsız yavrucaklardan ne istediler ki
_Ayakta kaldınız hadi içeri gelin size sıcak bir çorba yapıverem
_Çok teşekkür ederiz bu arada isminiz neydi
_Safiye ama siz Safiye anneanne veya Safiye teyze de diyebilirsiniz
_Teşekkür ederiz Safiye teyzecim
İçeri girdiğimizde klasik köy evlerinde olan o buz gibi koridor karşıladı bizi ev çok şirindi salonda gürül gürül soba yanıyordu karşılıklı iki kanepe bir de televizyon vardı odada
Olayların şokunu atlatmaya çalışıyorduk ben boş boş halı desenlerini incelerken İclal'de tavana bakıyordu aslında işimiz çözülmüştü bir ambulans arayıp bizi almaları için çağırabilirdik fakat sorunumuz hangi hastaneye gideceğimizdi eğer Kaan abilerin çalıştığı yere gidersek Mert abi kendini suçlu hissedecekti Akın abinin oraya gitsek bu sefer o Mert abiye kızıp İclal için çok endişelenip üzülebilirdi her türlü haberleri olacaktı ama kaçırıldığımızı bilmeleri ne kadar iyi ne kadar kötü tartışılırdı en azından olay tazeyken bilmeleri sıkıntıydı
O an aklımda bir fikir parladı risk alıp farklı hastaneye gidip sadece Doğu abiyle Kuzey abiye haber verebilirdik fakat bu benim tek başıma alabileceğim bir karar olmadığı için hemen İclal'e sordum
_Bilmiyorum aslında olabilir de ya bir şey olursa sonuç olarak ikimiz de orada yatış yapmış görünüyoruz
_Doğru ben bunu düşünememiştim
_Bence ne yapalım biliyor musun normal bir şey yokmuş gibi gidelim illaki araba buluruz acilden yürüyerek giriş yaparsak düştüğümüz yalanına şu anlık inandırabiliriz
_Benim aklıma farklı bir seçenek geldi ambulans en güvenlisi olur hem bu ıssız köy yerinde kimi bulabiliriz
_Diyelim ki bindik sonra ne olacak
_Bizim çok ağır bir yaramız yok muhtelemen kapıda bırakırlar ya da kolumuza girerler ilki daha çok işimize gelir ama verev ki olmadı o zaman da yatırdıkları yerden kimseye çaktırmadan çıkıp taksiyle Kaan abilerin oraya geçebiliriz
_Olabilir bu bak peki parayı nereden bulacan
_Ben her zaman her kıyafetimde belli bir miktar para bulundurum hallederiz onu önce bir gidelim de
_Tamam o zaman istiyorum telefon
_Safiye teyzecim telefonu verebilir misin
_Ne telefonu
_Telefonum var dediniz ya
_Ben ne zaman öyle bir şey dedim hatırlamıyorum
_Ne yani yok mu telefonunuz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hastanelerde Bir Ömür
AventureKim bilebilirdi ki bir kere hastaneye gitmekle hayatının altüst olabileceğini? Beste'de bilmiyordu. Ne vardı sanki diğer çocuklar gibi yaşayabilseydi.