Carl Grimes ||Scenariusze||

7.Kiedy widzi że płaczesz

    Szłaś spokojnym krokiem przez szosę, razem z Carlem a letnia wiaterek muskał swoje włosy. Rozglądałaś się po pasie lasu ciągnącym się przy drodze, słuchając ćwierkania ptaków. Spojrzałaś na swojego przyjaciela, którego wkońu wymęczyłaś by się trochę rozerwać i pójść na mały spacerek do jakiegoś sklepu spożywczego. Chłopak tłumaczył ci, że lepiej nie iść poza mury Aleksandrii, ale ty i tak go nie słuchałaś.
Koniec końcu Carl z trudem się z godził z jednym warunkiem, że będziesz się trzymać blisko niego i będziesz na siebie uważać..

— Zadowolona panienka?..– spojrzał na ciebie trochę zmęczony bez wyrazu twarzy.

— Bardzo. – uśm,iechnęłaś się radośnie uśmiechając.

   Wrzasnęłaś głośno gdy potknęłaś się o własne nogi i upadłaś boleśnie na szosę, dzierając sobie kolano i łocieć przez to,  że miałaś na sobie [kolor] krótkie spodenki i [kolor] bluzkę na ramiączka. Syknęła cicho czując niewyobrażalnie pieczenie, podniosłaś się powoli a łezki spływały ci po policzkach. Carl widząc to, szybko przykucnął obok ciebie pomagając ci wstać.

— [imię], nic ci nie jest?!..– rzucił zmartwiony i podenerwowany chłopaka, oglądając cię dokładnie.

  Kwinęłaś głową na nie łkając cicho pod nosem i spuściłaś głowę a młody Grimes wziął cię w swoje ramiona i czule przytulił, zaczynając kojąco gładzić twoje [kolor] włosy, gdy pociągałaś nosem mocząc łzami jego koszule na ramieniu.

— Csiii...Proszę nie płacz..– Carl szepnął ci do ucha opiekuńczym tonem, tulił cię przez chwilę zanim się odsunął i wytarła kciukami twoje policzki.

– A teraz uśmiechnij się do mnie..– powiedział cicho i delikatnie a tobie obrazu poprawił się trochę humor.

  Spojrzałaś na niego swoimi czerwonymi oczami od łez i uśmiechanęłaś się do niego lekko a ten poczocharł ci trochę włosy odwzajemniając uśmiech.

– Grzeczna dziewczynka, wracajmy do Aleksandrii. Denise cię opatrzy..– objął cię lekko ramieniem idąc powoli drogą spowrotem do Aleksandrii, gdzie  wróciliście od razu zabrał cię do lecznicy.

°•♡•°