KARA MURAT(+18) | Mahalle Serisi

27.bölüm."NİKAH"

Merhabalar efenim! Yeni bölüm ile karşınızdayım. Bugün daha iyiyim ve olmaya devam ediyorum. Her şey çok iyi merak etmeyin. Umarım bugünkü bölümü beğenirsiniz. Çünkü çok alel acele yazmak durumunda kaldım. En sonunda bizimkilerin mürvetini de ölmeden önce gördüm. Vallahi yoksa yüreğimde dert olarak kalacaktı.

Bugün birazda duygusalım aslında bakarsanız. 🥺
Yani son zamanlar böyle fazla olmaya başladı aslında normal gibi ama bazen aşırıya kaçabiliyor. O yüzden garip hissedebiliyor, kendimi kaybedebiliyorum. Bu hikayeye de yansıyor. Bazen hiç yazmak istemiyorum, iyice soğuyorum ve bu böyle devam edince daha çok kayboluyorum. Umarım bunu düzeltebilirim.

Çok uzatmayalım ve bölüme geçelim. Oy atmayı ve yorum yapmayı lütfen unutmayın. Biliyorum, psikolojik sorunlar ve zorlu süreç yaşadığım için hikayeye de bu yansıyor ve bu yüzden okunma sayısı eskiye nazaran çok az. Oy sayısıda aynı şekilde. Lütfen eskisi gibi olalım ve oy atmaya, yorum yapmaya devam edelim. Çünkü buna ihtiyacım var. 🥺🥲

BU YAZAR SİZİ SEVİYOR! 🤍🦋

Instagram: bu.yazar

27.bölüm. "Nikah"

Şoklar içerisinde babaanneye bakıyorduk hepimiz. Evet iki gün sonra en nihayetinde düğün olacaktı. İmam nikahı da buna dahildi ama bugün olacağı hakkında hiç haberim yoktu. Babaanne neden böyle bir şey yapmıştı onu da anlamış değildim...

"Babaanne, biz seninle bu konuyu konuştuk!" Dedi Murat sinirle soluk alarak. "Neden bana sormadan kendi başınıza iş yapıyorsunuz?"

Kerime hanım bastonunu sert şekilde yere vurdu. "Ben sana sözumi daha ilk günden söyledum, kara uşak! İşime karişmayasun. Ben ne dediysem o da olacak!"

"Kerime hanım, biz bir şey anlayamadık. Neler oluyor?" Diye sordu annem sakin ve çekingen tavırla.

"Ha bu uşaklarun imam nikahlarini bugün kiyacağiz." Dedi Kerime hanım karşılık vererek. Kendimi tutamadım ve sonunda söze atlamak zorunda kaldım.

"Keşke bana da fikrimi sorsaydınız. Kusura bakmayın ama neden benim bundan şimdi haberim oluyor? Bu evliliği sadece Murat mı yapıyor? Ben ne olarak buradayım?" Dolmuş gibi bütün sinirimi boşalttım. Aslında çok sinirli konuştuğumu zannetmiyordum ama ses tonumun sona yakın yükselmesi dikkat çekmişti. Uykulu haliyle ayakta zor duran Melis bile gözlerini sonuna kadar açarak beni izliyordu şaşkınlıkla.

Murat'ın gözleriyle buluştu mavilerim. Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ruhsuz bakışları üzerimdeydi, tedirgin olsam da belli etmedim. Doğal olarak haklıydım çünkü sadece Murat bu evliliği yapmıyordu, bende burada vardım. Evet, garip bir evlilik şekliydi. Çok acele kararla verilen bir evlilik olacaktı ama en azından benim fikirlerimde olmak zorundaydı. Kimse kendi başına benim adımdan karar veremezdi.

Ki bu hayatımın her alanında geçerliydi. Benim adıma verilen kararları sevmiyordum, kimse sevmezdi. Benim işime karışılması ve beni öyle yönlendirmeleri asla hoşuma gitmiyordu. Babam bunu üzerimde sürekli olarak yapmaya çalışmıştı. Ablamda başarılı olmuştu, onu kendi isteğiyle yönetmeyi başarmıştı ama bu taktik bana işlemezdi. Çünkü ben kendi kararlarımı ölçüp biçer ve sonuna kadar arkasında dururdum. Bir yere kadar sabredebilirim ama bir müddet sonra her şey farklı olabilir.

Kerime hanıma kızgınlığım benim adımdan karar verip işini icra etmesiydi. Bunu kabul edemezdim. Bir kez yapan yine yapardı. Her koşulda insan onu rahatsız eden davranışlara karşı sesini çıkarmak durumundaydı. "Bakın biliyorum. Bu zaten olacak bir şeydi ama kızgınlığım benim yerime karar vermeniz. Benim adıma verilen kararları sevmem. Ki eğer bunları hazm edecek olsaydım şu an burada olmazdım. Zamanında deneyenler oldu ve sonuçları çabasız kaldı." Gözlerim babama ilişti. Sessizliği beni rahatsız ediyordu. Konuşmasını, hatta belki bağırıp çağırmasını bekliyordum ama hiçbir şey yapmıyordu. Bu çok garipti. Gözlerinde ne dediğimi bilen his vardı ama ifadesizlikle karşılıyordu cevabını.