BENİ BIRAKMA

15.BÖLÜM

Hello yeni bölüm gururla sunar.

Keyifli okumalar.

Sabaha karşı anca daldığım uykudan Alarm sayesinde uyandım, komodinin üzerinde olan telefonumu alıp alarmı kapatım. saat yediydi telefonu tekrar yerine bırakıp bir haftadır yaptığım gibi sırt üstü uzanıp beyaz tavanı seyretmeye başladım. O gün nihayet gelmişti bugün düğünüm vardı ve ben çok mutluydum evleniyorum çünkü. Düğünü olan insanlar mutlu olmazmıydı geceleri heycandan uyuyamaz sabahta erkenden kalkıp heycanla ve mutlulukla ortalıkta dolanmam gerekmezmiydi. Beren öyle yapmamışmıydı. Mutlulukla yataktan kalkıp heycanla hazırlanmamışmıydı. Peki ben ben neden yataktan kalkmak istemiyorum heycanla ortalıkta gözükmek yerine neden kaybolmak istiyorum . Sahi kaybolabilir miyim yada şimdi uyuyup yarına uyanabilir miyim . O kadar kötü bir durumdaydım ki ben ne yapıyordum sahi neden böyleydim Abim için kendini ateşe atan neden bendim neden onların suçunun cezasını ben çekiyordum.
Neden ortalığa atılan ateşte ben kavruluyordum yada biz kavruluyorduk.
Hayat çok acımasız gerçekten.
Şakağımdan aşağı bir yaş süzülürken sessizce çığlık attım dilimden dökülemeyenleri ben yine sessizce sadece kendime haykırdım canım yanıyor dedim canım çok yanıyor bu fiziki bir acı değil ama daha çok can yakıyor bir damla daha firar ederken bu sefer kırgınlıklarım gün yüzüne çıktı Baba dedim bağırarak neden korumadın beni hani güçlüydün sen hani kahramandın neden kurtarmadın beni sonra ekledim Anne sen neden sessiz kaldın neden bir şey söylemedin niye bıraktınız beni. Kimse duymadı ama ben sessiz çığlıklarımla anlatım yine duymadılar beni yine hissetmediler yine bir başıma bıraktılar beni. Odanın kapısı çalınca gözlerimi silip gir dedim.

Her zaman olduğu gibi gelen annemdi yüzüne baktığımda gözleri nemliydi ağlamışmıydı niye ağlamıştı ki niye şimdiye kadar değilde şimdi ağlamıştı.
Yatağa yaklaşıp yanıma otudu ikimiz de konuşmuyorduk. Annem saçlarımı seviyordu bir süre sessizce saçlarımı okşamaya devam etti ona daha fazla bakamayacağıma karar verip gözlerimi tekrar beyaz tavana diktim. Ekledim abi dedim neden yaktın beni değdimi.

"Annem özür dilerim kızım, biliyorum bana kızgınsın ama elimden bir şey gelmiyor. annem affet beni kızım . "

Sesi o kadar kötü geliyordu ki sessiz sessiz akıtığı göz yaşlarına cevapsız kalmak istedim ama yapamadım zaten akmaya hazır olan gözyaşlarım daha fazla durmadılar yataktan doğrulup annemin boynuna sarıldım.

"Biliyorum anne üzülme lütfen. Eğer ben istemeseydim siz mutlaka engel olurdunuz bunu biliyorum üzülme artık. "

Yalandı engel olmazları aksine ben kabul etmesem oğulları için beni zorlarlardı ben istemesem bile onlar bana kabul ettirmek için ellerinden geleni yaparlardı. Annem de bunun farkındaydı bu yüzdendi ki dudaklarından kaçan hıçkırığı durduramadı.

"Babaannen aşağıda seni bekliyor . "

Daha fazla konuşmadan kalkıp odadan çıkmıştı bende göz yaşlarımı silip yataktan kalktım.
Banyoya geçip elimiz yüzümü yıkadım aynadan yansıyan yüzüme baktım  çökmüş durumdaydım birkaç günde kilo vermiştim ve bu belli oluyordu yüzüm o kadar kötü durumdaydı ki banyodan çıkıp makyaj masasına oturdum ve solgun tenimi canlandıracak hafif bir makyaj yapmaya başladım.
Boşuna yaptığımın farkındaydım aslında fazla değil bir saat sonra kuaför gelecekti benim yaptığım makyaj silinecek onun yerine gelin makyajı yapılacaktı.
Yine de aşağı solgun  tenimle inmek istememiştim.

Makyajım bittikten sonra dolaptan gri eşofman takımımı alıp giyinip aşağı indim.
Herkes kahvaltı masasında oturmuş beni bekliyordu masanın başında bu sefer babam değil babaannem oturuyordu yüzüme taktığım sahte gülümsememle birlikte babaanneme sarıldım.