BENİ BIRAKMA

14. BÖLÜM

Hello ben geldim baya uzun bir aradan sonra yeni bölümle

Keyifli okumalar.

İnsan hayatı ne kadar değişik öyle değil mi daha düne kadar mükemmel denecek kadar güzel bir yaşam sürerken hayatının bir anda tepetaklak olması gibi. Neyin nerede ve nasıl yaşanacağı hiç beli olmuyor.

Daha haftalar öncesine kadar tek düşündüğüm mesleğim ve hastalarımken şimdi farklı bir şehirde tanımadığım birçok insanla bir aradayım ve en önemlisi ise tanımadığım bir adamla evlenecek olmam. Diyorum ya İnsan hayatı çok farklı, insanlar yaşayacakları hayatı seçemiyorlar . Ben de onlardan biriyim galiba hayatımı seçemedim benim yerime geneli erkeklerden oluşan bir topluluk hayatım şekillendirdi ve yön verdi .Böyle olsun ister miydim asla. ama olacak olan oluyor işte.

Doktorum ben işim insanların hayatını kurtarmak bu sefer bir hastanın değil de abim ve onun aşık olduğu kadının hayatını kurtarmayı seçtim bu uğurda kendimi yakacak olsam bile böyle bir seçim yapmaya mecbur bırakıldım. Şimdi ne olacak ne yapacağım ben sevmedim tanımadığım insanlarla bir evin içinde nasıl yaşayacağım, alışabilecek miyim onlara ,ya da onlar bana alışabilecek mi Nasıl davranacaklar mesela bana ben onlara nasıl davranacağım nasıl yaklaşacağım .
O adamla nasıl bir yaşam süreceğim. Sevecek miyim mesela onu veya o Beni sevecek mi yoksa nefret mi edeceğiz birbirimizden. O kadar karmaşık ki ne yapacağımı nasıl davranacağını hiç bilmiyorum.

Bu düşünceler kafamın içini yiyip bitirirken düğünüme sadece 3 gün kaldı evleniyorum ya şaka gibi geliyor kulağa Ben ki asla evlenmem deyip ahkam keserken birkaç hafta içinde nişanlandım ve 3 gün sonra evleniyorum.

Aslında söylemek gerekirse çok korkuyorum kendim olmayı bırakmaktan ölesiye korkuyorum ne olacak mesela Yıllardır emek verdim o kadar yıl okuyup çırpına çırpına bu mevkiye geldim mesleğime ne olacak bırakacak mıyım Ben bırakmasam bile izin verecekler mi onlar ,ya karşı çıkarlarsa, O zaman ne olacak.
Asla böyle bir şey müsaade etmem boşu boşuna çalışmadım ben insanların mesleğim hakkında karar vermesine asla izin vermem.
Belki bir süre ara veririm ama asla Mesleğimi bırakmam.

Düşünceler kafamda dönüp dururken benim yaptığım ise sadece yatağımda uzanıp boş tavanı seyretmek o kadar çökmüş bir durumdayım ki yataktan kalkmak dahi istemiyorum Halbuki ben uykudan nefret eden bir insanım günde en fazla 5-6 saat uyuyorum ama Son bir haftadır yataktan kalkmamak ve uyanmamak istiyorum.

Kapının çalmasıyla düşüncelerimden sarılıp kendime geldim.

"Gel"

Odanın kapısı yavaşça araladı ve içeriye annem girdi Ne kadar yansıtmak istemese de üzgün olduğunu anlayabiliyordum. Annemi tanıyordum çünkü kime çektiğim belliydi aslında annem gibiyim ben de yüzüme taktım sahte gülümsememle mutsuzluğumu ve hüznümü saklıyorum Annem de benim gibi yapıyor ama ben anlıyorum. Yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle yatağıma yaklaştı.

"Güzel kızım günaydın. "

Oyununa alet olup her şeye rağmen gülümseyip neşeli çıkarmaya çalıştığım sesimle "Günaydın annem. " Dedim yatağa oturarak saçlarımı okşadı Annem bu o kadar güzel bir histi ki anlatamam sanki söyleyemediklerini bu şekilde anlatıyordu.
Güçlü dur kızım biliyorum çok zor ama bırakma kendini diyordu söyleyemiyordu ama hissettiriyordu.

"Kahvaltı hazır kızım hazırlan hadi aşağı inelim"
Yataktan doğrulup bir anda anneme sarıldım
" Tamam anneciğim geliyorum Sen in aşağı"
Annen saçlarımı öpüp yataktan kalktı ve odadan çıktı Bence daha fazla bekletmemek için banyoya girip işlerimi hallettikten sonra üzerimi giyinerek aşağıya indim bütün ailem kahvaltı masasında beni bekliyorlardı Ben de gelip yerime oturdum Benim oturmamla beraber babam Afiyet olsun dedi ve herkes kahvaltıya başladı. Masada kimsesiz konuşmuyordu herkes üzerine bir durgunluk vardı Bunun sebebi açıkça belliydi uzak değil iki gün sonra Bu masada olmayacaktım düğünden sonra ailem Ordu'ya geri dönecekti ve ben bilmediğim Bu Şehirde bilmediğim insanlarla kalacak ve onlara alışmaya çalışacaktım bu tüm aile birlikte yaptığımız son kahvaltılardan biriydi Herkes kahvaltısını yaparken iştahsız olmama rağmen yine de tabağıma birkaç bir şey alıp atıştırmaya başladım. Yediklerim anneme az görmüş olacak ki