Nova (Gönülden kaybolan Yıldız)

Tutulan Ant ve Kan Kokulu Konak

Medya: İhra Nova Zadeoğlu & Mir Mirhanoğlu

Beni mahveden şey; bana yalan söylemiş olman değil, sana bir daha inanmayacak olmamdır.

Victor Hugo

✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁✃✁

Dediğini yapmıştı. Ant içmişti ve yine sözünün altını doldurmuştu. Tam burayı durduğum yeri abimin kanı ile boyayacağını söylemiş ve yapmıştı. O adamlarını da alıp gittikten 2 saat sonra kapı tekrar hiddetle çalmıştı. Bu sefer kapıyı Makbuş açmaya gitmişti. Hepimiz ayaklanmış kapının açılmasını bekliyorduk. Kapı açıldığı sıra telefonumun zil sesi konağın avlusunda yankılandı. Arayan abimi bulması için aramaya çıkan adamlardan biriydi. Hemen açıp hoparlöre verdim.

- "Hanımağam Mir ağa... Mir ağa bulmuştur Ahdar ağamı neredeler bilmiyoruz," dedi. Kahretsin! Telefonu kapattığımda ayaklarıma doğru bir şey yığıldı. Daha doğrusu bir beden...

Ağabeyim, benim en küçük ağabeyim, dostum, sırdaşım olan Ahdar ağa bilinci yarı kapalı ayaklarımın önünde yatıyordu. Kadınların çığlığı bütün evimi inletti. Benim neşe dolu, mutluluk, huzur kokan evim artık kasvet dolu ve kan kokuluydu.

Ağabeyime doğru eğildim hemen ve nabzını kontrol ettim. Nabzı çok yavaştı sana ne yaptılar abim... Yaktın kendini de bizi de yaktın. Kafasını hemen dizlerimin üzerine yatırdım. Alnına düşmüş kuzgun saçlarını parmaklarımla geriye doğru taradım. Sesimi zar zor buldum ve onca uğultulu konuşmanın arasında haykırdım.

- ARİF HEMEN ARABAYI HAZIRLAYIN ÇABUK OL!! ABİ ABİ AÇ GÖZÜNÜ KURBANIN OLAYIM AÇ GÖZÜNÜ!! BABA NABZI ÇOK YAVAŞ HEMEN CENK'E HABER VERİN HASTANEYİ HAZIRLASIN!! ÇABUK OLUN DURMAYIN!!!!!

Gözyaşlarım istemsiz akıyordu. Canım kollarımda cansız gibi yatıyordu. Babam hemen telefonunu çıkardı ve hastaneyle iletişime geçti. Bütün ailem hepsi başımıza toplanmıştı ama ben abimi sarıp sarmalamış hiçbirini yaklaştırmıyordum. Nabzını yokladım Allah kahretsin nabzı çok yavaş...

-Geri çekilin biraz nabzı çok az, nefes alsın. Abi nerede kaldı Arif çabuk olun ne olur, dedim. Ellerim hâlâ abimin saçlarında sadece komutlar verebiliyordum. Sonunda Arif araba hazır dediğinde ağabeyimin bir koluna ben diğer koluna babam girdi ve konağın kapısındaki arabaya ilerledik. Arka koltuğa önce ben oturdum sonra da ağabeyimi dizime yatırdım. Bir şey olmayacaktı ona asla izin veremezdim. Konaktakilerin başında biri olmalıydı. Tehlikedeydiler. O adam orada kalmıştı ve abimi almama izin vermişti. Oyda ki ben öldüreceğini düşünmüştüm.

Telefonumu çıkardım bir yandan abimin bilincini tamamen kapatmaması için konuşuyor bir yandan da telefondan dedemi arıyordum. Açtığında arkadaki uğultulu sesler onu sesini bastırıyordu.