မနက္ျဖန္စာေမးပြဲေျဖရမွာမို႔ပိေတာက္ပင္ျကီးေအာက္မင္းေနာင္စာထိုင္က်က္ေနတာျဖစ္သည္။
''ဟိတ္ ဆရာ''
''ဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔လည္း''
''စကားေျပာခ်င္လို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ပ်င္းလွေပါ့''
''ပ်င္း စာက်က္ေပါ့ဗ်ာ မရရင္စစ္သားေတြဆူတာေငါက္တာခံေနရဦးမယ္''
''ေအးဗ်ာ က်ဳပ္တို႔လည္းမသက္သာပါလားဒါနဲ႔သတင္းၾကားၿပီးပလား''
''ဘာသတင္းတုန္း''
''ျပည္ကဆရာမေလးနဲ႔က်ဳပ္တို႔ထဲကဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရည္ငံေနၾကတယ္တဲ့ ညတိုင္းနီးပါးလူပ်ိဳလွည့္တာဆိုဘဲ မင္းဆရာေရာသြားမလွည့္ခ်င္ဘူးလား''
''သြားလွည့္ဖို႔ေနေနသာသာအဲ့တာကုိအခုမွသိတာဗ် သြားလွည့္ၾကမလား ဘယ္အခ်ိန္လွည့္မလည္း''
''ည ကုိးနာရီ''
''အဲ့တာအသာထားဦး မိသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလည္း''
''ညက်အေယာင္ျပေလာက္ဘဲလွည့္က်တာဗ်''
''ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာအထီးေတြမဟုတ္ဘူးအမေတြ
သူတို႔ကအေဆာင္နီးတယ္မဟုတ္လား''
''စိတ္မပူနဲ႔သူတို႔ကေမာေနရင္ေရပါကမ္းၾကမွာ''
''အင္းအင္း အသင့္ျပင္ထားလိုက္မယ္ ခင္ဗ်ားသေဘာ''
''ဒါမွကိုယ့္လူ''
တကယ္ေတာ့ညကုိးနာရီဆိုတာမင္းေနာင္တို႔အိပ္ခ်ိန္ပင္။ထိုအခ်ိန္လူပ်ိဳလွည့္ရမည္ဆိုတာလည္းခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ပင္။မိသြားပါကအပစ္ေပးခံရမည္ကအသာထားအ႐ွက္ကအရင္ကြဲမွာပင္။ေက်ာင္းသားဘဝတံုးကေစာက္႐ွက္္လက္စ္ဆိုသည့္စကားကုိေတာင္သတိရသြားမိသည္။
တပ္ခြဲတစ္ခုမို႔စည္းကမ္းတင္းၾကပ္ေသာ္ျငားအေၾကာင္းသိသြားၿပီျဖစ္သည့္မင္းေနာင္တို႔အဖို႔ကေတာ့ေအးေဆးပင္။ကုိးနာရီမထိုးခင္လူလာစစ္ၾကသည့္အခ်ိန္ရိွသည္။ၿပီးငါးမိနစ္ေလာက္ေစာင့္ၿပီးထြက္ခဲ့ရံုပင္။
ကင္းလွည့္တာေတြလည္းရိွေပမယ့္ဟုတ္တိပတိမလွည့္ၾကပါမင္းေနာင္တို႔ကအခုမွဆရာေပါက္စဆိုေတာ့ေက်ာင္းတုန္းကပိုးကမေသခ်င္ေသး။ျဖစ္ႏိုင္ရင္မဟာတန္းထိပါတက္ခ်င္တာပင္။
နက္ျဖန္စာေမးပြဲရိွတာကုိလည္းေမ့ထားလိုက္သည္။အခုကအနားယူခ်ိန္ပင္။
YOU ARE READING
My Maungg
Romanceကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားငလ်င္က ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကုိသာဗဟိုျပဳခဲ့တာပါ။ တိမ္ေတြကမၿပိဳပါဘူးခင္ဗ်ားရယ္ ေလထုႀကီးရိွေနသ၍ေပါ့။ သစၥာတရားေတြနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါခင္ဗ်ားရယ္ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔တီးခတ္မွာမို႔ ေမတၱာသံစဥ္ေတြဘဲပဲ့ထင္လာမွာပါ။ အစကေတာ့ကိုယ့္ကုိကုိယ္ဘာမွန္းမသိခဲ...
