My Maungg

part 30(zg+uni)

စိတ္ထဲအနည္းငယ္စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္ေနလို႔မင္းေနာင္အားရင္ကိုသာလြန္ေမာင္းကိုလိုက္႐ွာမည္ဟုေတြးထားသည္။ေဆးရံုတက္ရသည့္ေန႔ကစၿပီးကိုသာလြန္ေမာင္းကသူ႔ကိုသိသိသာသာေ႐ွာင္ေနတာပင္။အရင္လိုလည္းထမင္းတူတူမစားေတာ့၊အိပ္သည့္ေနရာေတာင္သူ႔သေဘာႏွင့္သူေျပာင္းသြားသည္။လြန္ခဲ့သည့္တစ္ပတ္ကတည္းကိုကမင္းေနာင္ကိုေ႐ွာင္ေနတာျဖစ္သည္။

တစ္ျခားသူေတြနဲ႔စကားေျပာေနတုန္းမင္းေနာင္နဲ႔ေတြ႔ရင္စကားစျဖတ္ၿပီးထြက္သြားတာမ်ိဳးတို႔၊အားလပ္ခ်ိန္ေတာင္မေတြ႔ရဘဲေ႐ွာင္ေနတာမ်ိဳးတို႔လုပ္လာသည္။တစ္ရက္ႏွစ္ရက္နဲ႔ကသတိမထားမိေပမဲ့ရက္ၾကာလာေတာ့ရိပ္မိလာသည္။မင္းေနာင္သူ႔ကိုထိခိုက္ေစမည့္အရာလည္းမလုပ္မိပါ။

''ေရနံေခ်ာင္းဆရာ''

''ဗ်''

''ကိုသာလြန္ေမာင္းဘယ္မွာလည္းဗ်''

''မသိဘူးေလ သူ႔အတြဲ ေတာင္ငူကုိေမးၾကည့္ပါ့လားဗ် အခုျမက္ႏႈတ္ေနတယ္ ေမြးျမဴေရးနားေလးမွာ''

''ဟုတ္ကဲ့ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးဗ်''

မင္းေနာင္ေတာင္ငူကဆရာဝန္ကိုေတြ႔ေတာ့ကိုသာလြန္ေမာင္းနဲ႔ရယ္ေမာၿပီးစကားေတြေျပာေနၾကသည္။အစကဘာမ်ားျဖစ္လို႔လည္းလို႔သြားေမးခ်င္ေပမယ့္အခုေတာ့မေမးခ်င္ေတာ့ေပ။ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိ။ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိမ္ငယ္မိသည္။ဒီလိုနဲ႔သူ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ထပ္ထားမိေတာ့မည္ဟုမထင္ေတာ့ပါ။

စိတ္ရင္းနဲ႔ခင္မိတဲ့သူငယ္ခ်င္းကသူ႔ေ႐ွ႕မွသူ႔မေကာင္းေၾကာင္းေပၚတင္ေျပာကတည္းကိုကစိတ္နာသြားမိတာပင္။
တစ္ခုခုဆိုလည္းကိုယ့္ကိုသာခ်န္ခဲ့ၿပီး အ႐ူးဇာက္သြင္းခဲ့ၾကသည္။တစ္ခုခုလိုေတာ့မွသာကိုယ့္စီကိုေရာက္လာၿပီးအခ်ိဳသတ္ေပါင္း၊ကိုယ္ကလည္းသိသိရက္နဲ႔ျမက္ကိုကိုယ္တိုင္ရိတ္၊ကိုယ္တိုင္ႏႈတ္ၿပီးစားခဲ့တာပင္။ေနာက္မလိုေတာ့ရင္ျဖင့္ ကန္တင္း အတူထိုင္တာေတာင္သူတို႔စကားဝိုင္းထဲဝင္ေျပာလို႔မရ။မဟုတ္ဝင္ေျပာခြင့္မရိွတာပင္။ကိုယ္ေျပာတာကိုသိသိရက္နဲ႔အေရးမလုပ္ၾကတာဆိုပိုမွန္မည္။။ထိုအခ်ိန္ကေရာမင္းေနာင္ဘာမ်ားမွားခဲ့မိလို႔လည္း။ကိုယ္ကဘဲတစ္ဖတ္သက္ကပ္တြယ္ေနသလိုျဖစ္ေန၍ေနာက္ပိုင္းစကားမေျပာေတာ့ မာနႀကီးတဲ့ေကာင္ဟုသမုတ္ၾကျပန္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုမင္းေနာင္လုပ္ခဲ့သည့္မေတာ္တဆအရာကိုပါဆြဲထည့္ၿပီးမင္းေနာင္ကုိသူခိုး၊စာရတၱမရိွသည့္လူဟုလိုက္ေျပာၾကသည္။
ကိုယ္ကသာခင္ရတာသူကေတာ့ကိုယ့္ကိုခင္သလိုလိုႏွင့္ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႔ထိုးခဲ့သည္။