1986 ခုႏွစ္တြင္သူမနၱေလးတကၠသိုလ္မွသမိုင္းေမဂ်ာႏွင့္ဘြဲ႔ရခဲ့သည္။ထိုေခတ္က႐ိုး႐ိုးဘြဲ႔ရရင္ပင္ဆရာအျဖစ္ေလ်ွာက္၍ေက်ာင္ဆရာပင္ဝင္လုပ္လို႔ရသည္။႐ိုး႐ိုးဘြဲဘဲရေသာေၾကာင့္မ်ိဳးမင္းေနာင္တစ္ေယာက္မူလတန္းပင္သင္ရမည္။ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ၿပီဆိုေသာေၾကာင့္ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ရြာမွာပင္အိုးမကြာအိမ္မကြာလုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပညာေရးဌာနကရြာေတြဆီမွာလုပ္ဖို႔ေက်ာင္းဆရာေပါက္စေတြအားတာဝန္ေပးလိုက္သည္တဲ့သူတာဝန္က်တဲ့ေနရာကတစ္ကန္သာဟုေခၚသည့္ေက်ာက္ေျမာင္းအနီးကရြာတစ္ရြာပင္ျဖစ္သည္။
1987
ထိုရြာကအေတာ္ေခါင္သည္။လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးမွာသိပ္ေကာင္းပံုမရေပ လွည္းပင္မရိွလို႔ေျခက်င္လာရသည္တဲ့။
လာႀကိဳသည့္သူမွာလည္းေျခက်င္လာရသည္ တစ္လမ္းလံုးဖုန္တေသာေသာႏွင့္ေျမႀကီးေတြမွာလည္းပက္ၾကားပင္အက္ေနၿပီပင္ျဖစ္သည္။
"လာၾကလာၾကဆရာတို႔ေရာက္ေတာ့မွာသိပ္မေဝးေတာ႔ဘူး ဟုိမွာက်ဳပ္တို႔ရြာကဘုရား"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ရြာဦးေစတီျဖစ္ပံုရသည့္ဘုရားအားလွမ္းျမင္ေနရၿပီမို႔ မင္းေနာင္ အနည္းငယ္အားတက္မိတာအမွန္ေျခေထာက္ေတြလည့းလမ္းေလ်ွာက္ရလြန္း၍ထံုေနၿပီပင္။'ေရာက္ေတာ့မွာသိပ္မေဝးေတာ့ဘူးနဲ႔သြားလိုက္ရတာေျခေတာ္ေတြေတာင္ထံုမြမ္းေတာ္မူလို႔ေနပါၿပီအေ႐ွ႕ကဦးရီးေတာ္ေရ' ဟုပင္ဇာက္သံေႏွာကာစိတ္ထဲမွေတြးလိုက္မိသည္။
"ဦးေလးခဏနားလို႔ရမလားဗ်ကြၽန္ေတာ္ေညာင္းလို႔ပါ"
"ေဟ ေမာင္ရင္ေလးေညာင္းတယ္ဆိုရင္လည္းနားၾကတာေပါ့ကြယ့္ "
15 မိနစ္ခန္႔သြားၿပီးမွဆက္သြားၾကသည္။မဟုတ္လ်ွင္လမ္းေလ်ွာက္ရတာမ်ား၍ေသေသာေက်ာင္းဆရာဟုသတင္းေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာနာမည္ႀကီးေတာ့မည္။
မင္းေနာင္ကိုယ့္အေတးြအားရီခ်င္သြားရသည္။တစ္ကိုယ္လံုးလည္းဖုန္နံသင္း၍ၿငီးစီစီျဖစ္ေနၿပီအေ႐ွ႕ကဦးေလးႀကီးကေတာ့ေျပာ႐ွာပါတယ္
"အထုတ္ေတြကူသယ္ေပးရမလားဆရာေလး" တဲ့
ေခါင္းသာအသာခါျပလိုက္သည္မတတ္ႏိုင္စကားေျပာဖို႔ပင္အားမရိွေတာ့လည္ေခ်ာင္းေတြလည္းေခ်ာက္ေနၿပီ
YOU ARE READING
My Maungg
Romanceကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားငလ်င္က ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကုိသာဗဟိုျပဳခဲ့တာပါ။ တိမ္ေတြကမၿပိဳပါဘူးခင္ဗ်ားရယ္ ေလထုႀကီးရိွေနသ၍ေပါ့။ သစၥာတရားေတြနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါခင္ဗ်ားရယ္ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔တီးခတ္မွာမို႔ ေမတၱာသံစဥ္ေတြဘဲပဲ့ထင္လာမွာပါ။ အစကေတာ့ကိုယ့္ကုိကုိယ္ဘာမွန္းမသိခဲ...
