SESSİZLİĞİN RENGİ

2. BÖLÜM

"Bayrak; Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim..."

*ARİF NİHAT ASYA

KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMEN KURGUDUR!!!

KEYİFLİ OKUMALAR!

3 Ocak 2005 Erzurum

"Anne! Bade yürüyor! Anne!"

Selay coşkuyla evin içini turlarken çok mutluydu. Bugün doğum günüydü ve aynı zamanda kardeşinin adım attığı ilk gündü! Koşturarak annesini ararken son çare olarak annesinin yatak odasının kapısını açtı ve içeriye girdi. Gördüğü manzarayla gülüşü yavaş yavaş solarken bir annesine bir de annesinin yanında uyuyan ve hiç tanımadığı adama bakmaya başladı. Adam annesinin yanındaydı ve annesiyle beraber uyuyorlardı. Bu görüntüyü defalarca görmüştü Selay. Ama her gördüğünde tanımadığı başka adamlar oluyordu annesinin yanında. Küçük kızın gözleri dolduğunda yavaşça odadan çıktı ve kapıyı kapattı. Hayal kırıklığıyla kardeşinin yanına gittiğinde kardeşi eline aldığı televizyon kumandasını yemekle meşguldü. Selay buruk bir tebessümle kardeşine yaklaştı ve elindeki kumandayı alarak koltuğa bıraktı. Kumanda kardeşinin tükürüğüyle kaplıydı. Selay daha fazla dayanamayıp kahkaha attığında küçük Bade'de ablasına sırıtıyordu.

"Bahçeye çıkalım mı? Biraz da orada yürürsün."

Selay kardeşine yaklaştı ve ayağa kaldırdı. Bir elinden tutarak kardeşiyle beraber yavaş yavaş yürümeye başladı. Kardeşi Bade her düştüğünde onu kaldırdı. Yılmadan, bıkmadan yaptı bunu. Her anında yanındaydı kardeşinin.

Serap ise baş ağrısıyla uyandığında yanındaki tanımadığı adama boş gözlerle baktı. Daha fazla dayanamayıp yatağından kalktı ve dolabından kıyafet çıkararak üstüne bir şeyler giydi. Daha sonra yatağında mışıl mışıl yatan adama doğru ilerledi ve adamı dürtmeye başladı.

"Hey! Hadi kalk! Kızlar görmeden git buradan!"

Adam yavaşça gözlerini araladığında kadının dediğini yaparak yataktan doğruldu. Serap adama arkasını döndüğünde adamın alaycı kahkahası kulaklarını tırmalamıştı.