İNTİKAMIM ÖLÜM

1

Hayatım karmaşıktır. Fakir olup da zorbalığa uğrayan taraf asla olmadım. Olamadım. Olamamda. Tam tersiyim çünkü. Zengin olup da zorbalığa uğrayan taraf benim. İlk kez böyle bir şey görüyorsunuzdur büyük ihtimalle. Çünkü hayata bir sıfır önden başlayan insanlar için her zaman zenginler olmuştur. Eğer bir mekana fakir gidersen insanların igrendirici bakışlarına maruz kalırsın, aynı kişi fakat zengin bir şekilde gidersen insanların gözünde parlak bir ışık olarak kalırsın.

Hayatım

Annem hayatını şarkıya adamış. Şarkı onun için bir aşk, bir sevgi, bir zenginliktir. Dünyanın en çok bilinen şarkıcısıdır kendisi. Dünyanın en mükemmel kupasını kazananda o dur.

Annem tahtında oturmaya devam etmek için beni doğurdu. Yavaş yavaş unutulduğunu düşünüyor olabilir. Beni de onun hayatı gibi yetiştirmeye çalışıyor. Lüks, zenginlik, müzik, ses ve en çok da şiddetli bir hayat içinde.

Dünyanın en mükemmel kupası için yarışması olucak. Beni ona çalıştırıyor. Bir müzik okulunda okuyorum. Orda aldığım zor şartlı eğitimden sonra evde aralıksız çalışmaya devam ediyorum.

Babamdan bahsedelim. Babam, baba işte. Olması gerektiği gibi bir baba. Belki de olması gereken babalıkla henüz tanışmadığım için bana öyle geliyordu. Her zaman başarı, başarı ve daha çok başarı.

Annem ve babam başarı ya takmış durumdalar. Ya ben kazanıcam ya da ben kazanıcaktım.

Hayatımı hiç bir zaman ben yönetmedim. Her zaman anne ve babam üzerine ilerledim. Asla şaşmadım. Şarkı söylemeyi seviyorum ama bunu kendi isteğimle yapmayı seviyorum.

"Zor bir hayat dediğin bu mu gayet lüks bir hayatın var" diyorsunuzdur muhtemelen. Ama benim hikayem sizin için daha yeni başlıyor.

Bu kitabı okurken, şiddet, zorbalık, kan ve dehşetle karşılaşıcaksınız. Bu benim için bilindik bir durum. Ama siz dayanamıyıcaksanız, bu kitap size uygun değildir.

Bu kitap kendi ayakları üzerinde durabilen, dik başlı, cüretkar insanlar içindir.

                              🗽

Alarmımın çalmasıyla uyandım. Saat 5.00 di. 5.30 da egzersizlerim baslıyıcaktı. Hemen kişisel bakımlarımı yapıp, spor kıyafetlerimi giydim. Uzun dalgalı kahverengi saçlarımı at kuyruğu toplayıp aşağıya çalışma odama geldim. Annem beni orda bekliyordu.

Bugün üzerinde ayrı bir hava vardı. Yeşil dar elbisesini giymiş, siyah bukleli upuzun saçlarını salık bırakmıştı.

Annemin gerçek saçı daha kısa fakat benim saçlarımı uzatıp kendi saçına eklettiriyor. Bu nedenden dolayı saçlarım her zaman up uzun oluyor.

Elindeki cetvelle masaya vurduğu an yerimden sıçradım. Başım eğik, ne diyeceğini bekliyordum. Her zaman ki gibi ne bahanesi bulucaktı acaba.

"Bir dakika geciktin sana dediklerimi dinelemezsen bunu sana ödeterim küçük bayan"

"Özür dilerim bir daha kine daha erken kurarım alarmı"

"Alarmına mı güveniyorsun!! Hemen nefes egzersizleri için pozisyon al!!"

Hemen yere çömeldim.

"Pozisyon bir!"

Her konuşmasında cetveli masaya vuruyordu.

Büyük bir nefes aldım.

"Pozisyon iki!"

Üç saniye nefesimi tuttum.

"1,2,3"

"Pozisyon üç!"

Nefesimi bıraktım.

15 kere denedim.