İNTİKAMIM ÖLÜM

4

Yeni şeyler görmüştüm, hissetmiştim.

Çok iyi bir arkadaşla tanışmıştım, anne ve baba sevgisini tatmıştım.

Sadece bu fazla garip bir duyguydu. Yıllarca beklediğim duygu sanki bu değildi. Yıllarca beklemeye değer bir duygu muydu bilmiyorum ama tadılması gereken bir duygu olduğunu biliyordum.

Bir terslik olmalıydı. Benim hayatım böyle basitleştirilmiş değil. Bir rüya olmalıydı bu duygu.

O kadar soyuttu ki. O kadar hızlı gelip gitmişti ki. Özlememek elde değildi.

🗽

Sabaha kadar annemin gülüşü, babamın kahkahası evde yankılanıyordu. İçip içip dans ediyorlardı.

Şikayetçi değildim. Bu beni mutlu eden bir sesti.

🫀İki gün sonra🫀

Bu iki gün boyunca annemle babam asla sert davranmadı. Aldığım eğitimlerde oldukça samimi davrandılar. Bu o kadar da önemli bir iş birliğimiydi.

Sabahki derslerimden sonra okula adım atmaya başladım.

Yeni arkadaş edinmiştim ve onun cesareti vardı.

Derin bir nefes alıp içeriye adım attım.

Koridora doğru ilerledim. Tam orta da algılayamadığım bir ses çıkmaya başladı.

Ses gittikçe yükseliyordu, merdivenden ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Neler oluyordu anlayamıyordum.

Sesler karıştı, kulağım ağrımaya başladı. Ellerimle kulaklarımı kapatıp çığlık attım.

Kafama gelen suyla duraksadım. Kafamı kaldırıp baktığımda bunun yangın ihbarı olduğunu anladım. Sirenler çalıyor, insanlar koşuşturuyo, su bütün bedenimi ıslatıyordu.

İnsanlar bir anda üzerime gelmeye başladılar. Hepsi neredeyse ezdiler. Dizlerimin üzerine düştüm. Bu kalabalık bittiğinde bende çıkabilirdim. Sadece beklemeliyim.

Sürünerek duvarın yanına gitmeye çalıştım fakat bir çocuk elimi ezdi. Acıyla çığlık attım.

Acısı çok çabuk geçti. Hızlı davranıp duvar kenarına geldim. Bekledim, bekledim. Bir el uzandı bana, kafamı kaldırıp baktığımda bu kişinin Ece olduğunu gördüm. Elini tuttum.

Ona güvendim ve elini sımsıkı tuttum. Beni kaldırdı. Merdivenlerden yukarı çıkmaya başladık.

"Neden yukarı çıkıyoruz. Aşağıya inmemiz gerek. Beynin sabahları ters çalışıyor olabilir mi?"

Arkasını döndü ve bir bakış attı. Önünü döndü tekrar koşmaya başladı.

"Kafayı yemiş olmalıyız. Aman Allahım ölücez!"

Tekrar arkasını döndü ve bağırarak.

"Salak mısın!"

Dedi. O kadar içten söyledi ki bir an sabah ne yediğimi unuttum.

"Biz ikimiz tek iyi performansı yapan kızlarız. Alarmı Eylül çaldırdı. Herkes gidince bize neler yapar düşünsene."

"O zaman neden aşağıdan dışarı kaçmıyoruz. Biz mal mıyız. Okulun içindeyiz şuanda farkında mısın?"

"Sen sadece beni dinle o güzel beynini boşuna harcama"

"Peki. Haklısın sınavlarda başarılı olmam gerek."

Kolumdan itti ve bir sınıfa attı.

"Dolaba gir.!"

"Hangi dolaba!"