İNTİKAMIM ÖLÜM

8

Ece öldükten 3 gün sonra

Ece hayatıma girdiğinden beri hayatın asıl amacını anlamaya başlamıştım. İlk zamanlar güven sorunum elbette olmuştu. Ama o guvenebiliceğim tek insandı aslında. Şüphe duymamam gereken tek insandı.

Şu yaşıma kadar bir kere bile arkadaşlığın anlamını bilmiyordum. Eylülden görürdüm ve tabiki de doğru bilgi alamazdım. Kullanmak için yapılan bir bağ derdim her zaman. Oysaki arkadaşlık can, kan, kardeşlik gibi bir şeydi. Eylül'ün kilerse gerçek arkadaş değildi.

Ece bana söz vermişti. Gitmiyicem demişti bana. Bende seni seviyorum demek ne kadar çok isterdim ona. Biliyor zaten demek yerine peşinden koşup bende seni seviyorum diyip son bir kez sarılmak.

Üç koca gün olmuştu. Koca dediğime aldırmayın. Daha dündü ki onun ölümü. Benim için en azından. O gün boyunca morgda ağladım. İki gün yemek su yiyemedim.

Hep gözümün önüne gelirdi sıfatı. Boncuk gözleri, tatlı bir gülüşü. Süt kokan o güzel saçları. Nasıl unuturdum ki bana sinirlendiğinde kiyamadigi anları, üzüldüğünde ya da stres yaptığında gözünün titremesini. Her zerresini nasıl unuturdum.

Her gün kabuslar görürdüm. Gelip bana bağırırdı. 'Sen öldürdün beni. Eğer benimle gelseydin ben şuanda yaşıyor olurdum' diyordu. Hak veriyordum da. Kendi aşk acıma aldanıp onu yalnız bıraktım. O da üzülüp, sanki doğanı ondan daha çok seviyormuş gibi yaptığımı sandı ve intihar etti. Evet hayata benden daha fazla tutunuyormuş gibi duran, her agladigimda beni teselli eden kişi intihar etti. Oysaki ağlayıp, zırlaması gereken kişi oydu.

Ölmeden önce bir not bırakmıştı. Elinde bulunduğunu ve bana yazdığını söylediler.

'pelin! Artık bu dünyada yaşamanın bir faydası olmadığını öğrendim. Sen güçlü bir kızsın ama ben bize yapılan bu haksızlıklara boyun eğmeye artık bıktım. Her gün üzülmeyi hak etmiyoruz. Bütün bunlara bir son veren benim. Ama sakın sen bir yanlışlık yapıp intihar etmeye kalkma. Sen yaşa. Benim için, benim yaşayamadığım kadar yaşa. Yaşa ki intikam alabil. Bana bir söz vermeni istiyorum. Bundan sonra farklı bir Pelin olucaksın. Hayatında ben yokum artık ve kendi ayaklarının üzerinde durmak zorundasın. Hiç bir şeye boyun eğmeni istemiyorum. Şunu bil seni çok seviyorum.'

Bende seni çok seviyorum Ece. Ve sana söz bundan sonra boyun egmemeye çalışıcam. Acımak yok, acıtmak var.

🗽

Ne kadar çabuk geçmişti zaman. Bugün doğum günümdü. 2 gün sonra ise sınavlar başlıyordu. İlk sınavımı olucaktım. Ondan sonraki gün ikinci ve üçüncü. Üçüncü sınava kadar kazanmalıyım ki hem o kupayı alabiliyim hemde başarılı bir şarkıcı olabiliyim.

Bugün kü planlarım dolu. Bir dans grubumuz var. Quencard adında bir grup. Konserler veriyorduk. Şarkılar söylüyor ve de dans ediyoruz.

Toplamda üç bölümlük bir dizim var. Bugün döndüncü bölümün çekimini yapıcaz. Bölümden sonra fotoğraf çekimi, reklam çekimleri için hazırlanmalıyım. Konser için prova yapıcam. Daha sonra konser vericez. Konserden sonra üç grup arkadaşım gidicek bense sahnede kalıcam. Doğum günüm kutlanacak ve imza atıcam. Hediyelerimi alacam. Hepsini bugüne sıkıştırdık malesef.

Ece yokken ne kadar çok şey değişmişti. İlk zamanın acısı yoktu belki ama kalıntıları vardı. Hala kabuslar görüyor ve ara sıra ağlıyordum. Güven sorunsallı bir travmam var. Doğan sürekli konuşmaya çalışıp affetmemi bekliyor. Ama bu affedilcek bir konu değil. Bunu benden beklememeli.