Hisler, izler, acılar, ihanetler, hüzünler hepsi gelip geçici derlerdi. Hayır, geçici değildi. Geçiçi olsaydı Ateş' in beni alnımdan öptüğünde bütün duygularım sinirlerim gitmez bende rahatlamazdım. Onun kollarının arasındayken huzur bulmazdım.
𝓑𝓾 𝓪𝓭𝓪𝓶 𝓭𝓮𝓿𝓻𝓮𝓵𝓮𝓻𝓲𝓶𝓵𝓮 𝓸𝔂𝓷𝓾𝔂𝓸𝓻.
Cız bir çığlık, acı
karanlıktı. Evet, çok karanlıktı. Hiç olmadığı kadar. Gözlerimi açtığımda biz yerde yatıyorduk
Evet baya baya yatıyorduk.
Yatmaz olaydım.
Ateş' in üstünde başım göğsünde uyandım.
O ise çıtını çıkarmıyordu. Biraz dikkatli baktığımda minik ama dolgulu güzel dudağı vardı.
Geniş yüzü vardı. Omuzları olduğundan daha genişti. Ona bakarken bir şey gözüme takıldı.
Kolu.... Kolu kanıyordu ama sadece bir damla akmıştı.
Kolunda yara vardı! Ben neden bunu fark etmemiştim.
Manyak herif!
Kapatıcı kullanmış. Belliydi.Elimi yarasında gezdirdim. Kapatıcıydı.
Elbisemin kenarıyla kapatıcıyı sildim. Yarası sanki dikiş iziydi ama yara olduğu belliydi. Kan dikili yarasından bir damla eline kadar gitmişti.
"Ooo Örgüt Kraliçesi hayret! Gelişme var" diye Ateş' in sesini işittim. Yüzümü ona çevirdiğimde sırıtıyordu ama sırıtması normal sırıtma değildi.
Sapık adam!
Kaşlarımı çatıp yüzüne sert tokat attım.
" ne düşünüyorsun lan sen! " diye bağırdım.
Aşağılık piskopat !
Bi kahkaha patlattıp " hem kızıyorsun hem tokat atıyorsun hemde üstümdesin"
doğru ya! Ben bunun üstündeydim.
Hemen kendimi toparlayıp ayağa kalktım. Neler olmuştu böyle!
Girdiğim en zorlu çatışma buydu herhalde.
⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️
𝟏 𝐬𝐚𝐚𝐭 𝐨̈𝐧𝐜𝐞
{ 3.𝑎𝑔̆ı𝑧 𝑎𝑛𝑙𝑎𝑡ı𝑚ı𝑦𝑙𝑎 ℎ𝑎𝑏𝑒𝑟𝑖𝑛𝑖𝑧 𝑜𝑙𝑠𝑢𝑛}
Herşey histir.
Bunu Açelya çok iyi anlamıştı.
Kimseye güvenemeyeceğini., güvenmeyeceğini.
Sorunları vardı. Güven sorunları...
Acıyla karışık güven sorunları.....
Ve isimlerdi, isimlerdi sorunlarından bir tanesi. Ona isminin yanında başka bir isim taktıklarında, ismi takanlar hep ölürdü. Doğrusu bu zamana kadar hep öldü.
Onun bir ismi vardı. Değil mi?
Açelya Şahkat. Bu isim bazen onun için normal bazen ise hiç normal değildi.
Ama onun ismini sormazlardı. Zaten bir ortamda hep dışlanırdı. Ablası onunla bir yere gitmek istemez, onunla konuşmaz, hatta ondan nefret ederdi.
Abla sevgisi görmemişti Açelya.
Abi sevgisi de yoktu. Onu koruyup kollayan bir abiside yoktu.
Şahsen neydi onun ismi?
Annesi 'Nehrim' derdi,
Babası 'kavuşma sebebim' derdi,
Ablası ismini kullanmaz bazen 'uyuşuk' derdi.
Ama onun bir ismi vardı Açelya. Açelya denince akla başka şey gelirdi demi, çiçek! Oysaki Açelya, tutku, zarafet demekti ayrıca güç demekti.
