Bad Desire

κεφάλαιο 2: Sebastian Calin

Πήρα την τσάντα μου και έκλεισα την πόρτα του διαμερισματος μου. Κατέβηκα γρήγορα τα σκαλιά μην ακούσω κήρυγμα απο την άλλη και βγήκα απο την πολυκατοικία. Περπατισα με βιαστικό βήμα αφου η στάση ειναι λίγα μέτρα μακριά και έφτασα την στιγμή που ανεβεναν στο λεωφορείο.....

Καρα: hey περίμενε

Ειπα στην Ξένια που πήγαινε να μπει μεσα. Και σταμάτησε 

Ξένια: επιτέλους ήρθες
Καρα: αλήθεια θα έφευγες χωρίς εμένα???
Ξένια: οχι σε ειχα δει και ειπα να κάνω πως μπαίνω για να βιαστείς

Μπήκαμε και οι 2 και πήραμε θέσεις

Καρα:  Εισαι βλαμμένη, αλήθεια λέω.
Ξένια: και εγώ σε αγαπώ φιλενάδα

____________________________________
____________________________________

Κατεβηκαμε και τραβήξαμε προς την σχολή. Με έπιασε αγκαζε και μου ψιθύρισε στο αυτί

Ξένια: έμαθες για τον καινούριο που γράφτηκε? Λένε πως είναι ψηλός 1.85  γαλαζοπρασινα ματια με κάστανοξανθά μαλλιά και ασχολείται με το  μπέιζμπολ , επίσης μένει Λος Άντζελες αλλά μετακόμισε Νέα Υόρκη και ειναι τόσο μα τόσο θεός.

Καρα: και εσύ απο που τα ξέρεις όλα αυτα? Ήρθε να σου συστηθεί το βράδυ στο κρεβάτι σου?

Ξένια: Οχι αλλα μου έστειλαν το ινσταγκραμ του κάτι κορίτσια. Και μην με κοροϊδεύεις θα ηταν φανταστικά αν ερχοταν στο κρεβάτι μ-

Και την είδα να κοιτάει απο πίσω μου και να μένει στήλη άλατος.

Κάρα: κοπελιά μου τι έγινε? Τι κοιτάς έτσι?

Γύρισα να δω και εγώ.

Ξένια: βλέπεις αυτόν που παρκάρει το μαύρο τζιπ δίπλα απο τα δέντρα?

Καρα: ναι τι?

Ξένια: Τι τι? Μόνο αυτό έχεις να πεις? Ειναι ο Sebastian Calin  κοπελιά μου.

Καρα: Cara lincoln  χαίρω πολύ

Ξένια: δεν πας καλά, δεν βλέπεις πως τον κοιτάνε τα κορίτσια? Πάνε να πέσουν κάτω. 

Καρα: Να πέσουν, χεστηκα εγω. Δεν εχω ώρα για έρωτες και αηδίες. Παω στο μάθημα μου, γεια σου. 

Την προσπέρασα και έφυγα.

Περπατουσα στο διάδρομο για να φτάσω στην τάξη.
" μα καλα ειναι χαζη? Δεν μπορώ να ερωτευτώ ετσι απλα ενα παιδι που δεν ξέρω.... και τι δουλειά έχω εγώ με έρωτες? Πρέπει να σκέφτομαι μόνο τα μαθηματα μου και την δουλειά μου. Ωχ το ξεχασα και αυτό, σήμερα εχω δουλειά μέχρι τα μεσάνυχτα.. γαμωτο"

Μπήκα στην τάξη και κατευθύνθηκα στο θρανίο μου. Αλλα με επιασε απο τον αγκώνα καποιος και γύρισα να τον δω. Ηταν η Τιφανι, η ψωναρα του σχολείου μας. Πήρα το χέρι μου απο τα χέρια της. 

Καρα: ξέρω εχω ωραίο δέρμα αλλα δεν είναι πλαστική όπως η μύτη σου.

Φαίνεται οτι το άκουσε η μισή τάξη γιατι χασκογελουσαν.

Τιφανι: εμενα κοπελιά μου μην μου αντί μιλάς.  Θα κάτσω στο θρανίο σου σήμερα. Ξεκουμπισου τωρα.

Έριξε τα βιβλία που είχα βάλει πάνω στο θρανίο μου. Πριν πεσουν κάτω τα έπιασε ο Nick το αγόρι της ψωναρας. Ποτε δεν καταλαβα γιατι τα εχουν αυτοί οι δύο.. μπλιαχ

Nick: Καρα μπορείς να κάτσεις στο δικό μου. Θα κάτσω καπου αλλού .

Και μου έδωσε τα βιβλία μου....
Ειχα τοσα νεύρα που δεν του είπα ουτε ευχαριστώ.

Εκατσα , η ώρα περνούσε τόσο βαρετά που ονειρεύτηκα το κομμωτήριο που άνοιξα εχθές στο σπίτι μου.... θεε μου

Οταν χτύπησε το κουδούνι τελειώσαμε το πιο βαρετό μαθήμα του κόσμου.  Μαντέψτε. Μαθηματικά.

Βγαίνω απο την τάξη και πέφτω πάνω σε εναν, ο οποιος φενεται να ειναι πολύ πιο ψηλότερος μου.

Heyyyyy  γύρισα με νέο κεφάλαιο.  Χαρείτε το. Έρχομαι σύντομα.
Σας άρεσε? Σχολιαστε και ψηφίστε.