Bad Desire

Κεφάλαιο 9: Μ' αρέσουν τα μάτια σου.

Ξύπνησα και είμαι τόσο μα τόσο χαρούμενη. Εχθές που με φίλησε ο Σεμπάστιαν του είχα αφήσει σημάδι στο κάτω χείλη του. Χαχα.
Μετά μου είπε Καληνύχτα και ανέβηκα. Κρίμα που δεν του είπα να έρθει να κάνουμε παιδάκια. Δεν πειράζει άλλη φορά.

Σε λίγο πρέπει να πάω να πάρω το αμάξι μου απο τον κύριο Μάικλ. Επιτέλους.

Μου έφτιαξα καφέ και ντύθηκα.
Σήμερα υπήρχε λίγος ήλιος και έβαλα ενα κοντό φόρεμα, τα μποτάκια μου και μια κόκκινη ζακέτα. (Η φώτο)

Μετά πήρα τσάντα -κλειδιά και βγήκα έξω. Σήμερα βιαζόμουν. Είναι Παρασκευή και πρέπει να πάω να πάρω το αμάξι να κολλήσω της αφίσες με τον Σεμπάστιαν και να πάω δουλειά :( όχι πάλι Φίλιππο.

Πήγα στο συνεργείο με ένα ταξί και με είδε ο κυρ Μάικλ.

"Γειά σου κορίτσι μου. Τι κάνεις?"
Μου είπε

" πολύ καλά κύριε Μάικλ"

"Να το αμάξι σου, ολοκαίνουριο"

Και επιτέλους είδα το άσπρο με μαύρες γραμμές Μίνι Κούπερ μου. Μην ρωτήσετε γιατί είναι στο συνεργείο. Το είχα χτυπήσει σε ένα αμάξι. Βασικά αυτό με είχε χτυπήσει αλλά δεν το λέω. Εγώ παραμένω καλός οδηγός. Μπορείτε να μου έχετε εμπιστοσύνη.

"Τι σου χρωστάω κύριε Μάικλ?"
Τον ρώτησα.

"Τι λες παιδί μου? Τιποτα δεν θέλω. Τόσα χρόνια σε ξέρω."

"Κυριε Μάικλ σας ευχαριστώ. Δεν εχω τι να πω"
Του ειπα.

"Ορίστε τα κλειδιά σου. Πρόσεχε το τώρα"
Και μου χαμογέλασε.

Μετα απο 10 λεπτά.

Ναιιιιι. Οδηγώ το αμάξι μου και πηγαίνω στην σχολή.

Η ώρα είναι 9. Πρωί . Και είμαι πολύ ευτυχισμένη που πρόλαβα να πιω καφέ να ντυθώ να παρω το αμάξι μου και να έρθω σχολή. Ουαου θαύμα. Εδώ στην στάση δεν μπορώ να προλάβω να πάω.

Πάρκαρα το αμάξι μου και ήρθε η Ξένια σε μένα.
Βγήκα έξω και την χαιρέτησα.

"Επιτέλους το πήρες"
Είπε

"Ναι επιτέλους"
Της χαμογέλασα με ένα μεγάλο χαμόγελο.

"Γιατί χαμογελάς εσυ?"
Μου είπε.

"Κακό είναι?"

"Οχι, απλά όλο λες ότι δεν έχεις ώρα και έχεις δουλεια. Τι έγινε?"

"Με φίλησε ο Σεμπάστιαν"

"ΤΙ????"

" αυτό που άκουσες"

"Πως εγινε? Πως ηταν? Ποτε έγινε? Που εγινε?"

"Με έφερνε στο σπίτι και με φίλησε. Ήταν θεϊκά. Έγινε εχθές.. φιλάει τόσο ωραία"
Της είπα σαν ξετρελαμενει.

"Κοπελιά μου είσαι φανταστική. Παω να το πω σε όλους πια φίλη έχω"

Της έπιασα τον αγκώνα.

"Μην το κάνεις. Πλιζ"

"Μα γιατί? Θα χαρούν αν το μάθουν"

"Ξένια δεν τα έχουμε ακόμη. Και μπορεί να μην θέλει να το μάθει το σχολείο. Μην κάνεις τίποτα"

"Οκ. Αλλα είμαι σίγουρη πως θα στα ζητήσει σήμερα. Δεν γίνεται αλλιώς. Θα των έχεις τρελάνει στην καυλα. Χαχα:

"Λες μαλακιες. Μπορεί και να έχει ξενερώσει με την συμπεριφορά μου"

Μετά από 1 ώρα.

Βγήκα έξω από την τάξη και ήρθε ο Σεμπάστιαν με της αφίσες.

"Oh my god είσαι υπέροχος της έβγαλες. Σε ευχαριστώ"

Και έκανα μύτες να τον αγκαλιάσω.

"Δεν έκανα τίποτα. Ευχαρίστηση μου να σε βοηθήσω"

Και μου έκλεισε το μάτι. Οχι πάλι θεέ μου. ...

Πήρα της μισές απο τα χέρια του και αρχίσαμε να της κολλάμε όπου να'ναι.

Μετά από 20 λεπτά τα παιδιά είχαν μπει μέσα. Εμείς ήμασταν στο πάνω διάδρομο με τα ντουλαπακια. Είχα άλλες 5 και τελείωνα. Ο Σεμπάστιαν είχε τελειώσει και ήρθε δίπλα μου να με κοιτάξει. Οταν τελείωσα τον ρώτησα.

"Γιατί με κοιτάς?"
"Γιατί μαρεσουν τα μάτια σου. Που το πρόβλημα? "
Μου είπε.

"Δεν υπάρχει πρόβ-"

Με έσπρωξε στον τοίχο και κόλλησε πάνω μου.