Bad Desire

κεφάλαιο 5 : Σε ευχαριστώ Σεμπάστιαν.

Βγήκα απο το μπάνιο που έκανα ένα ντους και έδεσα το μπουρνούζι. Έβαλα να παίζει η τηλεόραση και πήγα στην κουζίνα να ανοίξω το ψυγείο να δω τι έχει.  Και κατάλαβα ότι ήταν ώρα να πάω για ψώνια γιατί δεν υπήρχε τίποτα μέσα. 
.
Έβαλα ενα τζιν μια κοντομάνικι μπλούζα και γιατί έξω είχε κρύο Νοέμβριο μήνα. Έβαλα  μια άσπρη ζακέτα και άφησα τα καστανά μαλλιά μου ελεύθερα.

Πήρα τα κλειδιά και την ομπρέλα που ψιχάλιζε έξω και βγήκα απο το σπίτι.  Απέναντι είδα την γειτόνισσα. Την κυρά Μαργαρίτα

"Γειά σου κορίτσι μου"
Μου είπε

"Γεια σας κυρία μαργαρίτα"
Και  κατέβηκα τα σκαλιά με ζωηρό βήμα. Άνοιξα την εξώπορτα και κοίταξα τον ουρανό. Ο καιρός έχει χαλάσει για τα καλά. Είπα να περπατήσω αφού το σουπερμάρκετ ειναι κοντά.
________________________________________________________________________

Μόλις μπήκα ένιωσα λίγο ζέστη.
Καλύτερα.
Πήρα ενα καρότσι και άρχισα την όμορφη διαδρομή που απο τον διάδρομο που βρίσκονται οι κατεψυγμένες πίτσες. Παράδεισε σου έρχομαι επιτέλους. 

Άρπαξα 10 πίτσες με τα δύο μου χέρια και κοίταξα αν με κοιτάει κάποιος για να μιν με φοβηθεί. Της έβαλα στο καρότσι και συνέχισα την διαδρομή μου.

Στο τέλος του διάδρομου είδα τον  Nick το αγόρι της Τίφανι να πιάνει κάτι απο το πάνω ράφι.

Όταν τον είδα με κοίταξε και αυτός.

Νικ: εϊ τι κάνεις? Ήρθες για ψώνια? Η...

Κοίταξε το καρότσι μου.

Νικ: Η για πίτσες? 

Κάρα: χαχα λίγο απ' όλα. Εσυ? Για το γαλατάκι σου?

Και κοίταξα το γάλα που είχε στο χέρι του. Με το Νικ κάναμε πολλές πλάκες αλλα όταν βρίσκομαι μπροστά στην Τίφανι δεν μπορώ μου έρχεται να της ρίξω μπουνιά.

Νικ: χαχα ναι. Το πίνω ακόμα το πρωί. 

Κάρα: λοιπόν πάω σε άλλον παράδεισο, σε χαιρετώ.

Νικ: ναι τα λεμε αύριο.

Καρα: ναι, γεια σου.

Και τράβηξα προς τα ζελεδάκια.

________________________________________________________________________

Πλήρωσα στο ταμείο, πήρα της τσάντες μου. Που περιέχουν άλλες δύο συσκευασίες πίτσες γιατί όταν περνούσα απο εκεί δεν μπορούσα να αντισταθώ μου έκλεισαν το μάτι και της Άρπαξα και αυτές. 

Βγήκα έξω και ο Νικ περίμενε έξω απο το αμάξι.

Νικ: θέλεις να σε πάω σπίτι σου?

Και έβαλε το χέρι του στην μέση μου. Οπα. Παράξενη κίνηση.

Καρα: εμ... ναι. Αν μπορείς.

Νικ: και βέβαια μπορώ.

Και με έπιασε με τα δύο χέρια απο την μέση και μου έπεσαν οι σακούλες κάτω.

Άρχισε να με κολλάει πάνω του.

Καρα: Nick ασε με.. 

Με έσφιξε περισσότερο και με κόλλησε πιο πολύ στο αμάξι το οποίο βρισκόταν πίσω μου.

Καρα: νικ σε παρακαλώ μην το κάνεις. 

Αυτός χαμηλώνει πιο πολύ το κεφάλι του, και ξέρω τι προσπαθεί να κανει αλλα δεν μπορώ να φύγω.  Με έχει κολλήσει εκει για τα καλα...

Καρα: σε παρακαλώ.....

Σε μια στιγμή που δεν κατάλαβα βλέπω τον νικ κάτω πεσμένο να πονάει και να κρατάει τιν μεριά του αριστερού ματιου του.

Πριν προλάβω να κάνω κάτι νιώθω ενα χέρι να με τραβάει και βλέπω τον Σεμπάστιαν. 

Με παίρνει απο εκει αλλα θυμήθηκα κατι.

Καρα: περίμενε.

Γυρνάω στο αμάξι.
Ενώ κατα τα'λλα  ο Νικ είναι ακόμα κάτω.

Και παίρνω της τσάντες και προχωράω στον Σεμπάστιαν.

Καρα: που πάω χωρίς της πίτσες μου????????

Hey guys ανέβασα πολύ γρήγορα το ξέρω :) ελπίζω να σας αρέσει.  Vote and comment if you want. Επίσης ενα αστεράκι περιμένει εκεί πάνω και σας κλίνει το ματακι του. Μην τον αγνοήσετε. Χαχαχα  τα λεμεεεεε