Don't Blame me / NefBer

Bölüm 11

Adaya kazanmış olduğumuz oyunun ardından büyük bir keyifle dönmüştük. Herkesin yüzü gülüyordu.

Berna için çok çok önemli bir gündü. Takıma zayıf halka olmadığını gösterebilmiş ve potansiyel aday olan yakın arkadaşını koruyabilmişti.

Orgeday, yine durum değerlendirmesi yapmak adına hepimizi erkekler barakasında toplamıştı.

"Bugün iyi bir oyun çıkardık arkadaşlar ama çok daha iyi olabilir miydi? Kesinlikle. Bu yüzden bugün nerelerde eksiklerimiz var bunları bulmaya çalışalım."

O, sözlerine devam ederken Berna'nın gözlerini devirdiğini görünce gülmemek için kendimi zor tuttum ve anlaşılmasın diye elimle ağzımı hafifçe kapadım.

"Bugün en önemli silahlarımızdan biri olan Nefise gününde değildi ve sıfır çekti." Teşekkürler abi. Ben hiç farkında değildim.

"...ama onun yerine genelde sayı alamayan başka bir yarışmacı arkadaşımız -gözlerini Berna'ya çevirmişti- bugün çıktığı her sayısını alıp bize dokunulmazlığı getirdi"

Yani övdü mü, gömdü mü? Napıyor anlamadım. Hayır, zaten yeni bitti oyun azıcık keyfini çıkaramayacak mıyız?

"Dediğim gibi eğer bugün kazandık diye rehavete kapılırsak yarın kazanabileceğimiz oyunlarda da aynı hataları tekrarlarız ve oyunu kaybederiz."

Tekrar Berna'ya baktığımda ellerini boynuna götürmüş hafif hafif sıkıyordu. Aramızda duran Aysu ve Poyraz'ı geçerek yanına sokuldum.

Sessizce "Kendini boğarak öldürsen de öbür dünyada seni yine bulur ve kendini başarıyla boğmuş olsan da nerelerde yanlış yaptığını bulman adına konuşmasına devam eder."

Başarısız bir çabayla sonuçlanan gizlemeye çalıştığı kahkahasını herkes duymuş ve tüm gözleri üstünde toplamıştı.

Ben de sanki neden güldüğünü hakkında hiçbir fikrim yokmuş gibi diğerleriyle birlikte ona bakıyordum.

Berna, bana öyle bir bakış atıyordu ki daha sonrasında bu yaptığımın hesabını benden soracaktı.

"Kusura bakmayın, sinirlerim bozuldu sadece" diyerek mahcup bir şekilde kendini açıklamak zorunda kaldı.

Orgeday, derin bir iç çekerek devam etti "Evet, ne diyordum hatalarımız..." Kendimi keseceğim şimdi ya içim şişti.

"Nefise, niye beni güldürüyorsun rezil oldum" Sol arkasında olduğum için başını hafifçe yana çevirmiş, o şekilde konuşuyordu.

"Bütün gün astın zaten suratını. Sevmiyorum seni öyle görmeyi. Bak böyle daha çok yakışıyor." diyerek kollarımı arkasından geçirerek dudaklarını iki tarafından işaret parmaklarımla yukarı kaldırdım.

Elimi çekmeden önce başımı onu görebilecek şekilde öne uzattığımda bu sefer sahiden güldüğünü gördüm.

"Ha şöyle. Hem biraz daha bu konuşmaya maruz kalsaydım kendi kendime can verecektim şuracıkta."

Bu sefer sessiz bir şekilde kıkırdayarak "Ay bitiyor sanırım."

Orgeday, son cümlesini kurmuş olacakti ki herkes dağılmaya başlamıştı.

"Ben, sana biraz sinirliyim" Bu konuşmanın açılmasını bekliyordum ben de. Kırgın olduğu her halinden belliydi. Sebebinin ben olmasıysa canımı sıkıyordu. Ona bağırmak istememiştim aslında.

"Ben, öyle..." sözüm araya giren Furkan'la yarıda kaldı.

"Berna, yarın için hazırsın değil mi?" Ne vardı yarın? Neden bahsediyordu. Meraklı gözlerle Berna'nın ne diyeceğini bekliyordum.