Don't Blame me / NefBer

Bölüm 9

"Pişşt uyansana" 

"Uyan uyan uyaaaan"

"Good mornin' sunshineee"

"Uyuyan güzel, kalk sabah olduuu"

"Sabah doğdu karşıya gidelim. Sabah doğdu karşıya gidelim. Çocuklar evde yorganları yidi."

"Ya uyan işte uyan"

Uyur uyanık arası duyduğum sesler sonrasında gözlerimi açtım. Berna, gözlerini bana dikmiş ellerini yüzünün altında birleştirmiş, gözlerini hızlı hızlı açıp kapatıyordu. Aklınca beni uyandırdı ya kızmayayım diye şebeklik yapıyor ama işe yaramadığını söylersem yalan söylemiş olurum. 

Sağ elimi uyku sersemi havaya kaldırıp onu göstererek ekledim. "Şu hareketlerin seni öldürmemem için geçerli bir sebep olacağını düşünüyorsan çok büyük bir yanılgı içindesin güzelim."

Bu sefer de alt dudağını büzüp iki elini yere koyup bana doğru yaklaştı. "Ama güzelinin canı GERÇEKTEN çoook sıkıldı."

Otuz iki diş sırıtmamak için çok zor tutuyordum kendimi ancak üstümdeki etkisini ona göstermeye hiç niyetim yoktu.

"Peki bunun geçerli bir sebep olduğunu mu düşünüyorsun?"

Berna, sorumun üstüne başını aşağı yukarı onaylar şekilde sallamaya başladı.

Kaşlarımı çatıp ona baktım. Bu sefer o da bana kaşlarını çatıp bakmaya başladı ama alttan alta da gülüyordu. Biraz daha bana yaklaşarak söze girdi. 

"Bak anlatınca bana hak vereceksin. Kızların hepsi denizde, erkeklerleler. Ben, dün bacağımı vurduğum için denize ya da herhangi bir suya giremiyorum. Doktor yasakladı biliyorsun Nefo'cuğum. Begüm ise doktorun yanına gitti 3 saattir yok. Uyanalı 5 saat oldu kafayı yiyeceğim. Oturdum senin uyanmanı bekliyorum yanında." Her bir sözünde iyice dibime girip masum masum bakmaya devam etti.

"Bak, Berna'cığım ben sana ilk olarak kendimi tanıtırken, spesifik bir zaman dilimi vereyim sana arkadaş olmaya karar verdiğimizde, ne dedim?" Sorum üzerine bana bakmaya devam ediyordu. 

"Bebeğim bak bildiğini biliyorum. Cevap verir misin?"

Bana sitemli bakışlar atarak kafasını öne eğerek fısıldadı "Irımızdın biri ilmiyırsı kimsi Nifisiyi ıyındırmıyıcık."

Hallere bak delirtecek bu kız beni. Suratını sıkacağım şimdi. Bu ne tatlılık ya. Sen gel güzellik uykumu böl. İki yaklaş, şirinlik yap pamuk gibi yaptı ulan beni. O bunu bilecek mi? ASLA

Sağ elimi yavaşça çenesinin altına koyup başını kaldırdım. "Ne demiştim Berna?"

"OF" O kadar yakındık ki sinirle dışarı verdiği nefesi dudaklarıma çarpıyordu.

"Aramızdan biri ölmüyorsa kimse Nefise'yi uyandırmayacak." Kızgın kızgın bana bakıyordu.

"Aferin kızıma. Bak ne kadar güzel hatırlıyormuşsun." diyerek hafifçe yanağına dokundum. Oysa hala sinirliydi.

"Ölebilirdim Nefise..." Şimdi de mazlum mazlum bakıyordu. "Sıkıntıdan ölebilirdim!" Bu lafının üstüne geri çekildi ve karşıma oturdu. Neden kalktın şimdi yanımdan? Ne güzel konuşuyorduk.

"Abart istersen" bu sefer gülümsememi engelleyememiştim.

"Tamam geri yat ya. Bir şey istemedim senden. Uykuna geri dönebilirsin." 

Kalkacakken gitmesin diye elini tutum. Onunla güne başlamak çok güzeldi. En çok da sinirlendiğinde kelimeleri hızlı hızlı seçmeye çalışıp o kaşlarını çatıyor ya delirtiyor beni.