Kararsızlık

1. BÖLÜM

Gözlerimi yavaşça aralıyım çalan telefonuma baktım. Bu gün hafta sonuydu ve birinin beni erken saatlerde aramasından nefret ederim.

Oflayarak telefonumu elime aldım ve çalan telefonumdan kimin aradığına baktım. Yeni taşındığım evin ev sahibi arıyordu. Neden arıyordu ki? Daha yeni taşınmıştım hemde. Aklımdan geçen soruları bir kenara bırakıp çalan telefonumu açıp kalınlaşmış sesimin düzelmesi için öksürdüm ve seslendim "Efendim abi"

"Arif aradım ama umarım müsaitsindir"

Ne müsaiti amına koyduğum şu saate!

"Tabi müsaitim abi bir sıkıntı mı var?"

"Dışarıda konuşalım olur telefonda olmaz o iş atacağım konuma gel olur mu?"

Siktir git ya! Al işte HAFTA SONU SADECE 2 GÜNLÜK DİNLENME ZAMANIMDA BENİ SAÇMA SAPAN KONULAR İLE OYALAYABİLECEK BİR İNSAN BENİ DIŞARIYA ÇAĞRIYOR!

"Tabi gelirim abi at konumu sen"

Sıkıntılı bir nefes verip yataktan çıktım ve hazırlanmaya başladım. İlk önce ılık bir duş aldım, dişlerimi fırçaladım ve üzerini giyindim evden çıkmadan önce de masamda duran parfümümden sıktım. Anahtarım, cüzdanım ve telefonumu aldığımdan emin olduktan sonra evden çıktım.

Daha taşınalı 3-4 gün olmuştu herkes bana yabancıydı, bende herkese yabancıydım. Binadan çıktığımda karşımda duran esnaflara kafamla selam verdim. Çok sıcak kanlı insanlardı benim adımı 'Doktor' diye biliyorlardı. Bu da benim işime geliyordu mesleğim ile seslenilmesini hep sevmişimdir. Ama ben doktor değilim ki.

Sokaktan çıkacağım zaman yanımda duran sokaktan başka bir adam çıktı kendi serseri serbest sitili ile dolaşıyordu ortalıkta. Taşınırkende görmüştüm hatta bana yardım etmişti ama kim olduğunu bilmiyordum. Bana doğru yanaşıp kolunu omuzuma atınca irkildim ve bana bakan o gözlere baktım.

Ela göz çok severdim.

"Kimdiniz? Ve neden bu kadar rahat davranıyorsunuz?"

"Tanışmadık doğru ben bu mahallenin abisi olurum. Cenan"

Egoist!

"Bu kadar yakınlığa gerek olduğunu düşünmüyorum."

'Hadi doktorr ne olmuş yani iki yakın arkadaş gibi gidiverkes hem tanışmış olsak olmaz mı yani?'

"Doktor değilim hemşirim ben, hastanede olduğumu bildiğine göre tanıyorsun beni."

Salak herkes seni doktor olarak tanıdığı için bu yanımdaki bedeninde beni doktor olarak tanıması normal. MAL.

"Yani mahalleliler sağolsun tanıttılar seni ama doktor diye tanıttılar bende az çok tanıdım sen anlat bir de adın ne? Kaç yaşındasın? Nerelisin?"

Hayır yani neden durarak saydın ki hepsini tekte saysaydın ölürmüydün?

'Ne güzel tanıtmış beni Mahalleli' diye gevelendim

"Efendim?"

"Hıh? Yok bir şey öyle mırıldandım. Arif ben Arif Güloğlu 26 yaşındayım. Sen anlat kendini 'mahallenin abisi' değilmisin sen beni her türlü öğrenirsin"

Dediğim şeyle dudakları kıvrıldı ve burnundan nefes vererek güldü. Gerçekten yanımdaki egoist adama sinir olmuştum. Neden bilmem ama sanki bu adamla daha çok karşılaşacakmışız gibi hissediyorum.

"Doğru öğrenirim hemde istediğim an" dediğinde bi duraksadım ve kulağıma eğilip " ama sen beni öğrenemezsin"

Olduğum yerde biraz duraksadım oda bana döndü ve kolumdan tuttu.