Kararsızlık

10.BÖLÜM

Yanında hissettiği kıpırdanma ile gözlerini açtı Cenan. Arif uyanmış ve kalkmaya çalışıyordu.

"Arif?"

"Uyandırdım mı seni?"

"Boşver. Ağrın var mı?"

"Başım ağrıyor ve çok terledim sadece."

"Duş al sen bende bir şeyler hazırlayım ye sonrada ilaç alırsın."

"Zahmet etme ben eve ge-"

"Saçmalama Arif eve falan gidemezsin iyileşene kadar burdasın. İstersen ben giderim ama evde tek duramazsın."

"Taner ve Emre gelir yanıma."

"Arif. Lütfen."

Arif ağzını araladı ama bir şey diyemeden geri kapattı. Biliyordu ki her ne kadar gitmek istediğini de söylese Cenan izin vermeyecekti.

"Ben dün çorbayı almaya giderken senin içinde giyecek bir kaç şey almıştım masanın üzerinde duruyorlar. Sen onları al bi duşa gir bende halledeceğim."

Arifin bir şey demesine izin vermeden odadan çıktı Cenan. Şuan Arif benim yerime sen hasta ol dese olabilirdi Cenan. Hastalanmasında kendini suçluyordu, belki konuşmak için onu oraya götürmese hastalanmazdı diye düşünüyordu.

Arif duş almak için kalktığı sırada dönen başı yüzünden tekrar yatağa düştü. Normalde hastalansa bile tüm işini gören adam yataktan kalkamıyordu belki de hayatında ilk kez hastalandığı zaman onunla ilgilendiği içindi.

Arif yatağa düştüğü sırada Cenan içeriye girmişti.

"Arif iyi misin?"

"Başım çok dönüyor. Ayağa bile kalkamıyorum. Kendimi ilk defa bu kadar aciz ve acınası hissediyorum, kim bilir sen beni nasıl görüyorsun. Ulan ne kadar hasta olursam olayım kendi işimi yapabilen bir adamdım ben sen benimle ilgilenmeye başladıktan sonra oldu her şey. İlk defa birisi benimle ilgileniyor, ilk defa birisi benim için uğraşıyor, ilk defa birisi benim için yoruluyor. Yapma Cenan ben bunları hak eden birisi değilim hiç bilmediğim şeyler bunlar benim."

Arif kafasını dizlerinin arasına koyup ağlamaya başladı. Yine ilk defa birisinin yanında ağladı Arif. Cenan, Arifi göğsüne doğru çekip konuşmaya başladı.

"Eskiden her ne yaşadıysan inan ki unutman için her şeyi yaparım. Ve yanılıyorsun sen bunların daha fazlasını hak eden bir insansın. Aramızda geçen konuşma yüzünden bilmiyorum bana ne kadar güvenirsin ama sana söz veriyorum sen benden bıkıp nefret etsen bile ben senden edemem."

Arifin ağlaması iç çekişlere döndüğünde biraz daha öyle durdular Cenan Arifin uyuyacağını anladığı için mecburen göğsünden kaldırmak zorunda kaldı.

"Kalk hadi yoksa uyuyacaksın. İstersen yine ben duş almana yardımcı olabilirim."

"Banyoya kadar yardım etsen yeter bana."

Cenan yataktan kalkıp Arifin kolunu omuzuna attı ve kalkmasına yardım etti. Seyrek adımlarla banyoya geldiklerinde Cenan suyu ayarlayıp çıktı ama bilerek kapıyı aralıklı bırakmıştı ne olur ne olmaz diye.

Normal de olsa en az 1 saat süren banyosu bu kez 20 dakika belki sürmüştür. Arif banyodan çıkıp odaya giderken kapıda biriyle konuşan Cenanı gördü. Daha tam kimseyi tanıyamadığı için kim olduğunu bilmiyordu fazla orda durmamak için odaya girdi. Üstü zaten giyinik olduğu için yatağın üstüne oturup saçlarını kurutmaya başladı.

Cenan onun için şort ve ince bir tişört getirmişti ama o yine ateşi olduğu için üşüyordu. Odaya elinde tepsiyle giren Cenana kaydı gözleri onunla ilgilenmekten belki de kendi ne zaman ayıramıyordu.