Kararsızlık

8. BÖLÜM

Medya paylaşmayı çok istedim ama olmadı ben size yinede şarkıyı açmanız gereken yeri söyleyeceğim belki kendiniz açmak istersiniz diye...
____________________________________
Evet hala düşünüyordu Arif neden öptü diye. En sonunda dayanamayıp yataktan çıktı ve balkona sigara içmeye çıktı. Tam o sırada balkonda dalgınca oturan Cenanı gördü ama o, onu görmüyordu. O kadar dalgın dı ki. Arif sessizce oturdu koltuğuna elbette Cenan onu göremezdi örtüsünden dolayı ama sigara dumanını görecekti.

Hiç düşünmeden önündeki örtünün bir kısmını sıyırdı görünebilecek hale getirdi ve koltuğuna oturdu.

Acaba onu ne niyetle öpmüştü ki? Arkadaşça mı yoksa başka bir şekilde mi? Sabah kendisine sorduğu o sorular acaba kendisi için miydi ki.

Oda sigarasından derin bir nefes çekerken Cenan kafasını çevirmesi ile göz göze geldiler. Bir kaç saniye Cenanın gözü gözünde oyalandıktan sonra içeriye girmek için ayağa kalktı.

Arif eğer ona küserse bu öpücüğün nedenini anlayamazdı o yüzden hiç bir şey olmamış gibi davranacaktı.

"Sabah kapının önünde bekliyorum." Diye bağırdı.

"Nasıl?" Anında geri döndü Cenan.

"Sabah işe bırakman için bekleyeceğim diyorum."

Cenan ona şaşkın bir şekilde bakarken Arif tekrardan konuştu.

"Eğer işin varsa sıkıntı yok giderim ben."

"Bırakırım ben saçmalama."

"Peki iyi geceler."

"Sana da"

Arif hiç bir şey olmamış gibi konuştuğu için kendinde şaşırmıştır. Bu kadar soru işareti varken kafasında nasıl böyle rahat konuşabilmişti ki?

Biten sigarasının izmaritini küllüğe attıktan sonra oda içeriye girdi. Artık düşünmeyi bırakıp yatması gerekiyordu sabah halledecekti artık.

CENANDAN...

Acaba yapmasamıydım kızdı mı diye düşünmekten kafayı yemek üzereydim. Balkonda otururken onun sesini duyunca tekrardan öptüğüm o an geldi aklıma. Benimle hiç bir şey olmamış gibi konuşunca biraz olsun rahatlamıştım, onunla yakın olmam gereken zamanda ayrı kalamazdım. hızlıca sigaramı söndürüp odama gittim hala ne kadar hızlı uyursam o kadar çabuk sabah olacağına inanıyordum.

5 dakikanın ardından uykumun geldiğini ve kendimi uykunun ellerine bıraktığımı hatırlıyordum sadece.

ARİFDEN...

Sabah her zaman ki rutinlerimi yaptım ama içimdeki o tuhaf his ile beraber. Her ne kadar şuan kahvemi içiyor bile olsam bir huzursuzdum. Dünden beri aklımda aynı sorular dönüyordu ama dışarıya yansıtmamam lazımdı, Cenanın aklından geçen her şeyi öğrenmem gerekiyordu.

Kolumdaki saate baktığımda aşağıya inmem gerektiğini fark ettim derin bir nefes aldıktan sonra ayakkabılarımı giyip çıktım. Tamda aynı yerinde bekliyordu ama bu kez arabanın içindeydi, oda yaptığı şeyi sorguluyor gibiydi ellerinin direksiyonda birleştirmiş ve kafasınıda ellerinin üzerine koymuştu. Yavaş adımlarla ilerledim arabaya doğru ve kapıyı açtım beni görmemiş olacaktı ki kapıyı açtığımda korkmuştu.

"Görmedim geldiğini kusura bakma."

kafamla cevapladıktan sonra koltuğa yerleştim Cenanda harekete geçmişti. arabada bir sessizlik vardı o yüzden arkadan kısık sesle çalan şarkıyı duyabiliyordum. Cenanın telefonu bağlı olduğu için onun şarkıları çalıyordu, biraz daha kulağımı şarkıya verdiğimde Serdar Ortaçın şarkısı olduğunu fark ettim.
(Şarkıyı açabilirsinizz)