Karmaşık [Taennie ]

LUNAPARK TRAVMASI

Ertesi gün akşamı
Saat 18:21

Jen-Lisa lunapark için hazır mısınn
Lisa-Gelmeyi düşünmüyorum
Jen-Neden? Eğleniriz işte, yükseklikten korkuyosan bizde o tarz aletlere binmeyiz
Lisa-Yükseklik korkum falan yok, sadece istemiyorum
Rose-Gel ya nolucak
Lisa-İstemediğimi söyledim Jennie ve Rose, zorlamayın
Rose-Ama-
Lisa-Aması yok, susun işte! (Dedi ve gözleri doldu)
Jen-Lisa iyi misin? Özür dileriz
Lisa-Dilemeni gerektiren bişey yok, siz gidin
Rose-Emin misin?
Lisa-Eminim
Jen-Senle kalabiliriz istersen
Lisa-Gidin lütfen.
Jen-Peki görüşürüz, istediğin zaman bizi ararsın, kendine dikkat et görüşürüz
Rose-Görüşürüüüzzzz
Lisa-Görüşürüz, iyi eğlenceler

Lunapark buraya çok yakındı. 15 dakikalık bir yürüme mesafesi vardı, yolda roseyle yürüyerek gidiyorduk, diğer kişiler daha önümüzdeydi, biz çıkmaya biraz geç kalmıştık.

Rose-Jennie
Jen-Efendim
Rose-Lisa'ya noldu?
Jen-Hiç bilmiyorum, kötü bişeyde yapmadık aslında
Rose-Çok mu ısrar ettik
Jen-O yüzden olduğunu sanmıyorum fakat illa ki vardır bi sebebi
Rose-Geçmişle ilgili bir problemi olabilir mi?
Jen-Olabilir, Lisa bu tarz konularda çok hassas ve geçmişinden bahsetmeyi sevmez,  geçmişi ile ilgili olabilir
Rose-Geçmişinden bahsetmesini istesek?
Jen-Söyleyeceğini sanmam, söylicek olsa çoktan söylerdi
Rose-Evet haklısın, illa ki öğreniriz zaten

*Lisa'nın Günlüğü*
*Lisa, Jennie ve Rose gittiğinde kendi günlüğünü alıp okumaya başlar*

Merhaba sevgili günlük
Bugün benim doğum günüm! Fakat kimsenin hatırladığını sanmıyorum
Olsun, belki ablam bana süpriz yaparr
Bunları yazarken 12 yaşındayım ve 12 yaşıma kadar lunaparka hiç gitmedim, en büyük hayalim ise lunaparka gitmekti. Ablam hep bana "Seni doğum gününde lunaparka götürcem" derdi fakat hiçbir zaman gerçekleştiremedi. Belki o doğum günüm bugündür! Ah, babam ve annem yine kavga etmeye başladı. Ablam sesleri duymamam için yanıma gelip bana kulaklığından şarkı açtı, kulaklığı bana taktıktan sonra bana sarıldı ve gitti. Sanırım ablamda doğum günümü hatırlamıyor... Resim çizmeyi çok seviyorum bu yüzden müzik dinlerken bir yandan resim çiziyordum. Resimde renkli renkli turuncu, pembe, mor, yeşil ağaçlar vardı hepsinde ise çikolata ve şekerler vardı, hayal etmesi bile harika! Renkli bir evde çizmeye başladım ve o sırada ablam geldi. Kulaklığımı çıkarttı "Ufaklık ne çizdin bakalım" "Renkli çikolata ve şeker ağaçları" "Sana bir sözüm vardı hatırlıyor musun" muhtemelen lunaparktan bahsediyordu! "Evett, lunapark mıı" "Hı hıı, gel gidiyoruz" bir anda sevinçten zıplayıp gülmeye başladım "Şştt anne ve baba duymasın" dedi ablam gülerek. "Şimdi senle bi oyun oynicaz ablacım tamam mı" "Tamamm" "Oyunun adı görünmezlik, evden sessizce sanki görünmezcesine çıkıcaz, eğer kazanırsak bir sürü çikolatalar ve şekerlerimiz olur, kaybedersek ise olmaz, tamam mı ablacım" "Tamamm" Tabikide ablam annem ve babam bizim evden çıkıp lunaparka gittiğimizi öğrenirse bize çok kızardı bu yüzden gizlice evden çıkıcaktık fakat ablam üzülmemem için bazen böyle yalanlar söylüyordu. Ben 12 yaşındayım ve bunları anlayabilecek yaştayım fakat ablam bana hala 7 yaşındaymışım gibi davranıyo, yinede ablamın bana 7 yaşındaymışım gibi davranması hoşuma gidiyor. Evden gizlice çıktık "Başardık ablacım çak" "Çaktımmm" "Süpersinnn" Lunaparka doğru yürümeye başladık. Ablam yorulmamam için beni sırtına aldı ve yaklaşık 20 dakika sonra lunaparka gelmiştik, ablamın sırtından indim ve lunaparkı incelemeye başladım. Kocaman yüksek salıncaklar, hız trenleri ve çarpışan arabalar vardı, ve en çok binmek istediğim... Dönme dolap! "İlk dönme dolaba binelim mi ablaa" "Olurr gel gidelim" dönme dolap için bilet sırasında biraz bekledikten sonra biletleri alıp dönme dolaba doğru ilerledik. Biletlerimizi verdik, biniyorduk ki bir ses geldi. "Herkes yere çöksün!" yaklaşık 10 tane bir sürü simsiyah giyinmiş ve maske takmış kişiler vardı, ablam onları gördüğü gibi beni arkasına aldı, bana korktuğunu belli etmemeye çalışsa bile belki benden bile çok korkmuştu, bunu anlamıştım, ablamın korkusu bana birşey olmasıydı *Ablacım sakın korkma, birşey olmayacak, sakince yere çök tamam mı?* filmlerde siyah maske takmış kişiler genelde hırsızdı, yani bizim paralarımızı çalacaklardı! Paramın çalınması umrumda değildi, yeter ki kimsenin canına zarar gelmesin. Ablamın üzüldüğümü görmemesi için ağlamamaya çalışıyordum fakat gözlerim dolmuştu bile, korkudan titremeye başladım, ablam ise bana sımsıkı sarılmıştı. 30-35 yaşlarında bir adam yere çökmedi ve onlara karşı gelip hakaret etmeye başladı "Dinleme onları ablacım" "Tamam abla, dinlemiyorum" ve bir anda büyük bir ses duydum, ellerim refleks olarak kulaklarıma gitti, kafamı sağa çevirdiğimde o adam yerde yatıyordu, yanında da kanlardan küçük bir gölet oluşmuştu, dayanamadım, ağlamaya başladım "Ben burdayım bir tanem, ben burdayken sana hiçbir şey olmayacak, söz veriyorum bırakmıcağım seni" "Söz mü abla? Hiç bırakmazsın dimi beni" "Söz veriyorum ablacım, abla kardeş sözü" ablamın sesi titriyordu. Birden güvenlikler silahlarını çıkarttı. Herkes birbirine silah sıkmaya başladı, heryerden çok şiddetli silah sesleri geliyordu, heryere kan sıçrıyordu, herkes öluyordu "Lisa! Gözlerini kapat, bakma kimseye" "Abla bizde mi ölücez!" "Hayır öyle birşey olmayacak Lisa! Tut elimi şimdi kaçıcaz. 1,2,3 koş!" Hayatımda hiç olmadığım kadar hızlı koşuyordum. Ablam kolumdan sımsıkı tutuyordu ve kaçıyorduk. Başarmıştık Lunaparkın dışırasına çoktan çıkmıştık. "Başardık ablacım!" "Başardık abla" Ablamın eli biranda benim elimi bıraktı, eli elimden kaydı, bir silah sesi daha yükseldi, arkama baktım... Ablam! Ablam vuruldu! Ablam ölüyordu! Hızlıca ablamın yanına koştum! Ağlayarak ablamın yanına eğildim "A-abla, ölüyor musun!" Ablamın sesi zar zor çıkıyordu "B-başaramadık Lisa, sözümü tutamadım, özür dilerim" "Hayır abla, ölme!" "Git Lisa" "Seni bırakıp gidemem abla!" "Beni seviyorsan kurtar kendini,kaç burdan,beni seviyorsan kaç kurtar kendini! " dedi ve gözleri kapandı. Ölmüştü. Ablam ölmüştü. Ve o günden sonra ne lunaparkları sevdim ne de doğum günlerini.

Lisa bunları okurken göz yaşlarını tutamadı, ağlamaya başladı.
"Lanet olsun, ben lunaparka gitmek istemeseydim ablam yaşayacaktı!"
Diye söylenmeye başladı, kendini hiç olmadığı kadar suçlu hissediyordu. Sakin ol Lisa, sakin ol diye kendini teselli ediyordu.

11. BÖLÜM BİTTİ

^normalde bölümlerimi 1000 kelimeden az yazmam ama bu bölüm 900 kelime olmuş, biraz kısa oldu kusura bakmayınn diğer bölümü daha uzun yaparımm^