Zgubiłam się we własnym losie.
Śpi mi się na wiekowym moście.
Nie wiem, gdzie podział się mój duch.
Ktoś mi chęci do życia też zdmuchł.
Niby mam swoje wyznaczone cele.
Jednak coś zabrało zielone nadzieje.
Szukam ścieżki do swego domu.
Ponieważ znów uciekłam po kryjomu.
Tylko tym razem nikt nie szukał mnie.
Uciekłam, pisząc z Tobą o wieczności śnie.
Podpisuje się pod dziełem jako zapomniana dusza.
Nie łap mnie, bo w kolejną wędrówkę do domu wyruszam.
To wiersz, który nadal jest aktualny.... Szukam wciąż swojego miejsca w tym zagonionym świecie.
CZYTASZ
Poezja Elektrona: Część II
Puisi"Poezja Elektrona: Tom Drugi" to wciągający zbiór autorskich wierszy i piosenek, które zabierają Cię w emocjonującą podróż przez świat słów i dźwięków. W tomie drugim autor dzieli się jeszcze głębszymi historiami i poruszającymi obrazami, które wype...
