Ahunaz

3.Bölüm🍁

Ahunaz

Yüzümdeki tebessümle aramayı cevaplayıp kulağıma yaklaştırdım.
"Naz'ım" iki aydır duymadığım sesi duyunca gözlerim doldu. Konuşamayınca Merih sözlerine devam etti "Naz'ım konuşmayacak mısın?" derin bir nefes alıp sandalyeme geri oturdum.

"Me-Merih" sesim istemsizce titremişti Merih'in de derin bir nefes aldığını duydum "Merih ben seni çok özledim ."

"Ben de kardeşim ben de seni çok özledim ."

"Merih ben artık yapamıyorum. Dayanamıyorum. Çok yoruldum." sesim ağlamaklı çıkıyordu. Onu üzmek istemiyordum ama içimdekileri sadece onu anlatabilirim .

"Naz'ım. Güzel kardeşim. Ne söz vermiştik. Ne olursa olsun hep güçlü duracağız. Hayat çok acımasız. Düştükçe daha güçlü bir şekilde ayağa kalkmak zorundayız. Şu an yanında değilim . Yanında olup sana sıkı sıkı sarılmak istiyorum . Ama en kısa sürede yanına geleceğim artık buralarda işim yok. İstanbul'a geri döneceğim ve bir daha seni asla yalnız bırakmayacağım." ağlamamak için zor duruyordum. Onu özlemiştim . Onu çok özlemiştim .

"Merih İyi ki varsın. Yanımda olmasan bile hep varlığını hissediyorum. Sesin bile beni sakinleştirmeye yetiyor ."

Merih ile bir saate yakın konuşmuştuk. İki aydır konuşamadığımız için iki ayda olan gelişmeleri onu anlatmıştım. Sadece ailem ile olan tartışmamı anlatmamıştım. Eğer anlatsaydım ilk uçakla buraya geleceğini biliyorum. Zaten gelince onu da anlatırdım.

Onunla konuşmak iyi gelmişti. İçimdeki kötü his uçup gitmişti. Çocukken de böyleydi. Benim moralim bozuk olsa hep konuşarak beni sakinleştirir ve mutlu olmam için elinden geleni yapardı . Şu an nefes alıyorsam yine onun sayesinde

Masanın üstünde ki saate bakınca dördü on iki geçtiğini gördüm. Mert abinin yanına gitmek için odadan çıktım. Sürekli Mert Bey dediğim için abi deyince tuhaf hissediyordum .

Yüzündeki gülümseme ile Mert abinin odasına geldim. Tam kapıyı çalacakken kapı birden açıldı. Mert abi de o adam karşımdaydı. Bu saate kadar burada mıydı ?

Mert abi beni gördüğünde gülümseyip "Ahunaz bir sorun mu var?" dedi birkaç adım geriye gidince ikisi de odadan çıktı. Adını unuttuğum adam bana bakarken ben Mert abiye döndüm ."Ben bir şey konuşmak için gelmiştim sonra uğrarım." Mert abi gözlerini kısıp bir sorun yok değil mi?" demesi yine gözlerimi devirmemek için zor durdum. " Ben zaten gidiyorum. Mert sonra görüşürüz." konuşan adama dönünce zaten bana baktığını gördüm. Ne bakıyorsun kardeşim? desem ayıp olur mu? Gözlerim ondan çekip Mert abiye döndüm.

"Görüşürüz kardeşim." ikisi vedalaştıktan sonra Mert abi ile odasına girdik. Mert abi koltuğuna otururken ben de yanda duran sandalyeye oturdum. Anlat bakalım deyince "Neyi?" dedim "Sen dedin ya bir şey konuşacağım."

Mert abiye sevince gülümseyip "Ben onu yanında o adam vardı diye dedim. Sadece seni görmeye gelmiştim." deyince güldü. "İyi yapmışsın. Hem seni daha iyi gördüm. Hastaneye gidelim mi ?" diye sorunca kafama olumsuz anlamda salladım. "Merih aradı. Onunla konuşmak iyi geldi . Hastaneye gerek yok. Hatta İstanbul'a dönecekmiş. "

Mert abi arkasına yaslanıp "Gelsin bakalım. Meşhur Merih ile tanışalım. Kız kardeşimin değer verdiği kişiyi tanımak isterim." deyince gülümsedim