Ahunaz

4.Bölüm🍁

Ahunaz

Yaklaşık yarım saattir boş gözlerle karşımdaki duvara bakıyordum. Kalbim acıyordu ama bunu bile umursamıyordum. Bütün hayatım yalanmış. Koskoca yirmi dört yıl yalanmış. Kim yapmış olabilir ki ? Kim iki masum bebeğin hayatını karartmak ister ?

Yarın DNA testi yapacaktım. Test için örnek almam lazımdı. Ama nasıl ? İkisi ile de görüşmek istemiyorum. Zaten aniden karşılarına çıksam şüphelenirler.

Eğer sonuçlar negatif çıkarsa gerçek ailemi bulmayacaktım. Bu yaşıma kadar ailem oldu da ne oldu ? Bu saatten sonra aile istemiyorum. Oflayıp ayağa kalktım. Telefonu elime alınca Mert abinin araması ekrana düştü. Yemek yedikten sonra bir kere aramıştı. Mesaj da atmıştı. Ve yine arıyordu. Birilerinin beni merak edip araması istemsizce yüzümde gülümseme oluşturmuştu.

Aramayı cevaplayıp kulağıma yaklaştırdım.

"Alo Ahunaz ? Nasılsın ?"

Sesimin mutlu çıkmasına özen göstererek "Çok iyiyim abi. Sen nasılsın? Begüm abla ve Araf nasıl ? " dedim.

"Daha iyi ol abim. Onlarda iyi. Araf huysuzlanınca Begüm odasına götürdü. Sana da selamı var ve en kısa zamanda görüşmek istiyor."

"Geleceğim. İkisini de özledim. Gelip Araf'ın yanaklarını ısıracağım." dediğimde kahkaha attı. "Araf'ta aynı karşılığı verir ve sonra küçük bir savaş çıkar."

"Yok ya. Araf bana kıyamaz. Yani inşallah. " deyip güldüm.

"Ha şöyle. Hep gül . Ne öyle ciddi ciddi dolaşmalar. Valla bir Araf'ın yanında seni gülerken görüyorum. Olmuyor böyle." deyince sessiz kaldım.

Derin bir nefes alıp "Abi elimde değil. Böyle olmayı bende istemedim. Biliyor musun ? İki yıl öncesine kadar yüzümde gülümseme eksik olmazdı. Önce ailem benden uzaklaştı. Sonra Merih gitti ve benim gülmek için bir nedenim kalmadı. Toparlanmaya çalışıyorum. Ama bir anda her şey tepetaklak oluyor ve ben yine duygusuz oluyorum. Ne zaman düzeleceğim?"

Ne zaman mutlu olacaktım?
Neden her şey benim başıma geliyor? Oysa tek isteğim sadece ailem ile mutlu bir hayat geçirmekti. Ve hiçbir zaman gerçekleşmedi.

Mert abinin derin bir nefes alıp "Ahunaz, kardeşim...
Geçmişini bilmiyorum. Ya da ailen ile aranın nasıl olduğunu.
Ama görüyorum. Şirkete geldiğin ilk günü hatırlıyorum. Gözlerinde enkaz vardı. Küçük bir kız çocuğunun acısı vardı. O gün kendime söz verdim.
Gözlerindeki ışığı tekrardan getirmek için." hızlıca araya girdim.

"Yaptın abi. Sözünü tuttun." deyip kalktığım koltuğa geri oturdum. Yüzümde buruk bir tebessüm vardı.

Yapmıştı. Beni tekrardan hayata döndürmüştü. Altı ay önce gecenin bir vakti ölmeye çalıştığımda onun sözleri ile tekrardan hayata dönmüştüm.