Бурхан минь... Нүдэндээ ч итгэхгүй нь. Аминаасаа илүү хайрладаг нэгэн минь өөр нэгнийг энхрийлж байна...
Эцсийн эцэст би нүднээсээ илүү тэхёнд итгэх болно.Яаж мэдлээ санаандгүй зүйл ч юм билүү?
"Тэхёни!"
"Тэхёни!"
"Тэхён"
"Тэхён аа?"
"Яаваа? Зайлаад өгөөчдээ?"
1.тэр минь энэ үгээрээ зүгээр л зүрх рүү минь сум зоочихлоо...
"Тэхён.......Чамд хэцүү байгааг ойлгож байнаа?"
"Битгий ингэ?"
"Хамтдаа манайх руу явцгаая ммм?"
"З...зайрмаг идье тэгэх үү?..."
"Хараал идэг! Явцгаая мина?"
2.өөрөөсөө ч харамладаг түүний минь гар өөр нэгэн эмэгтэйг хөтөлчихлөө.
Тэднийг явах гэхэд нь би урд нь гарж зогсоод
"Тэхёнаа?Битгий ингэлдээ... Аав ээж биднийг хүлээж байгаа? Очицгооё?"
"Яасан? Сайхан эцэг эхээ гайхуулмаар байна уу?
"Мэдээж үгүй? Тэд бидэнд амттай зүйл их авсан очиж..."
"Дахиад л...Чи мэддэггүй л байх. Яг үнэндээ чи ойр орчмынхоо бүх хүмүүстд үргэлж гай болж зовоож байдаг!!Одоо ч тэр огт ялгаагүй.Зүгээр л ингэж гай болж байхаар зайлаад өг!"
3. Хараал идсэн миний зүрх яасан гэж ингэж их өвдөөд байнаа?
"Битгий ингэлдээ? Чи...Би... бие биендээ хайрт..."
"Бурхан минь!! Өрөвдөөд жоохон сайн хандсан биш намайг хараал идсэн гэй бүр өөртөө хайртай гээд бодчихжээ?Сэжгийн юм..."
4. гуйя... боль би тэсэхгүй...
"Тэхён..."
"Тэхён! Тэхён! Тэхён!!! Болиод өгөөч дээ гуйя! Чи миний хувьд зүгээр л нэг зугаагаа гаргадаг өрөвдөлтэй нэгэн хүүхэлдэй!!Ингээд тоглоом дууслаа.Зүгээр явж тэр сайхан аав ээждээ л эрхэл?
