Gerçekler Gün Yüzünde (Düzenlenecek)

3-Yardım Edin!!

Bu kitap Hayal ürünüdür gerçek değildir. Hiç bir kitaptan çalıntı değildir

Teşekkürler

...

Bir süre kapının önünde sarılmıştık. Üç gündür tanıdığım bir adama bu kadar yakın olmam belki tehlikeli ama uzun süre sonra Gülce den başka biri bana böyle yakın davranıp bana böyle bakması... Bakılmaya muhtaç değildim. Ama insan yanında biri olsun ister. Düşünce kaldıracak derdine ortak olacak biri ister...

Aras Ali Teoman'ın benim derdime ortak olmasını istemiyordum. Sadece bana yaptığı şeyler için minnettardım. Ayaklarımın üzerine inip bizi ayıran Duman'a baktım.

Ayağımın dibinde bir patisini bacağıma yaslamış gözlerini bana dikmişti. Bir kere daha miyavladığında gülerek aldım kucağıma.

Boynunu okşarken konuştum. "Sen ne kadar güzel bir şeysin yaaaa ısırırım seni." Kedi mırıldanarak kolumun arasına girdi. Bedenime yasladım kolumu düşmemesi için. Bir kaç öpücük bıraktığımda kedi kollarımdan alındı.

Aras Ali Duman'ı yere bırakıp kızdı. "Bir dur yavrum ya." Duman Aras Ali'ye hırlayıp tekrar ayaklarıma geldi. Büyük bir kahkaha attım. Duman'ı tekrar kucağıma aldım. Sarılırken kafasını boyun girintime soktu. "Kedin artık benimmm. Baksana senden çok sevdi beni."

Gözlerini devirip tekrar büyük elleriyle Duman'a uzandı. Duman kafasını boynumdan kaldırıp hırladı. "Ona ne şüphe zaten." Tekrar ellerini Duman'a yaklaştırdı. Duman patisini kaldırıp elini tırmaladı.

Aras Ali ellerini çekmeden Duman'ı aldı. Ben ise büyük bir kahkaha atmıştım. Dumanı iki eliyle tutup kaldırdı. "Sen ne yaramaz kedi oldun böyle yaş mamanı azaltacağım artık." Duman tekrar hırladı.

Aras Ali yere bıraktı. Duman hızla kaçtı. Ben ise bu hallerini kahkaha atarak izliyordum. Bana döndü. Elindeki telefonumu bana uzattı. "Hadi gidelim artık. Geri gelir birazdan. Sana bir şey göstermek için kaçmıştır içeri." Gülerek kapıyı açtım. Bir sorun vardı ayakkabılarım yoktu.

Kafamı tekrar ona kaldırdım. 'Ne oldu?' Der gibi baktı. Ayaklarımı gösterip parmaklarımı oynattım. Güldü. Siyah bağlamalı topuklularımı eline aldı. Bana da kocaman olan beyaz Nike bir ayakkabı verdi.

Ayaklarıma geçirdiğimde çok fazla büyük oldu. Paytak paytak evden çıkarken aklım elindeki telefonum ve ayakkabıdaydı. Kendimi sanki onunla sevgiliymiş gibi hissediyordum.

Mercedes G kasa siyah arabanın önüne geldik. Arabanın kilitlerini açtı. Ama arabanın basamakları çok yüksekti. Ben çıkmaya çalışırken eşyalarım olan elleri ile belimden tuttu destek olmaya çalışarak. Tek hamlede yukarı çıkardı beni. Arabaya binip kapımı kapattım.

Arabanın etrafını dolanıp sürücü koltuğuna geçti. Hiç zorlanmadan binip ayakkabımı ve telefonumu kucağıma bıraktı. Gerçekten bu davranışları çok hoşuma gidiyordu.

Arabayı çalıştırıp ilerletti. Bir süre hiç konuşmadık. Camda olan bakışlarım etrafta geziniyordu. Sessizliğimizi bozdu. "Tekrar yaşayacağım diye korktum dedin?" Soru sorar şekilde sordu.

Yutkunup saniyelik bana bakan gözlerine çevirdim gözlerimi. "13 yaşımda böyle bir olay yaşadım." Sorgularca bir bakış attı tekrar. Devam etmem için başını salladı. "Yetiştirme yurdundan çıkmış okula gidiyordum. Issız karanlık bir sokak vardı. Okula gitmek için oradan geçiyordum hep." Derin bir nefes aldım.