Gerçekler Gün Yüzünde (Düzenlenecek)

18- İntihar Kalkışması Ama Planlı

Bu hikaye bir kurgudur gerçek değildir. Karakterler hayal ürünüdür. Çalıntı söz konusu bile değildir.

Esinlenmeler olabilir!

Teşekkürler

Bölüm şarkıları;

Diamonds

Patron: Tuğba Özerk

:)

İpin ucu dışında herşeyi bulmak gibi bir seçenek vardı. Zorlanıyordum ama bu yola Aras'la çıkacaktım. Ne olursa olsun dayanacak gücüm yanımdaydı. Mutluydum düşsem bile beni kaldıracak olan biri benimle bir yola çıkıyordu. En önemlisi sevdiğim adam bana destek oluyordu.

Gülce'yi de bir şekilde bu plana dahil edecektik. Özellikle Burak'ta girecekti. İlk işim korumalarım arasında ki köstebekleri bulmak. Araf'a tuttuğum adamları dövdürecek sonra da rus mafyası olan Cüneyt ve Tarık'ın babasına verecektim.

Süslü bir yalan uydurup onları ben buldum diyecek Rusya'nın en büyük mafyasını yanıma çekecektim. Başka çarem yoktu bir bakıma. Öbür yandan Aras'la kalmayı düşünüyordum. Bu yolda düşmemiz imkansızdı. Düşersem tek ben değil hepside kaybederdi.

Gözlerimi Kaan'ın gülen yüzünden ayırıp sıkıca Kaan'a sarıldım. Dün minibüs Aras'ı bıraktıktan sonra eve gelmişti. Herşeye şahit olan Yusuf ise kesinlikle köstebek değildi. Olsaydı minibüste çekip bizi vurmuştu.

Yusuf, Murathan, Fırat ve Davonte'ye güvenim yüksekti. Onlar olamazdı her dakikaları benimleydi. Eğer onlar olsaydı çoktan bütün herşeyim öğrenilmiş ben çoktan düşmüştüm ama değillerdi. Sevindiğim nedenlerden biri buydu. Öte yandan Efe'den şüpheleniyordum. İlk başta herşeyi gizli olan Efe'den başlayacaktım. Bu sırada Burak'ı yanıma çekecektim. Ayrıca Gülce'yi ziyaret etmem gerekiyordu.

Kaan'ın neşeli hayat dolduran kıkırtısı kulaklarımı doldurdu. Kaan'ı geri çekip yüzüne baktım. Çatık kaşlarla "sen benim çocuğum olsana Kaan biz senle çok eğleniriz sen bana anne dersin he?" Kaan 'anne' dediğinde şaşkın şaşkın baktım. Çocuk bana cidden anne demişti...

Bir yerde görmüştüm. Başkasının çocuğu size isteyerk anne diyorsa bir süre sonra siz de hamile kalabilirdiniz. İnanmıyordum hayır. Benim çocuk yapacak sevgilim bile yoktu kii !!! Nasıl olsun?! Bu batıl inançları da abarttık ama.

Kaan bir daha gülerek 'anne' dedi. Aynı şaşkınlıkla baktığımda yüzümün aldığı hale kahkaha atıyordu. Zeynep saçlarını bir havluyla kurulayarak bahçeye yanımıza geldi. Salıncağın önünde durdu. "Neye gülüyor?" Gözlerimi Zeyneb'e çevirdim. Şaşkın halime Kaan gülmeyi bırakıp beni dinlemeye başladı.

Zeynep'e "bana..." parmağımla kendimi gösterdim. "Kaan..." Kaan'ı gösterdim. Sonra Zeynep'e baktım. "Anne dedi." Kaan tekrar kahkaha atmaya başladı. Zeynep Kaan'ın bu haline şaşkın şaşkın bakıp o da benim gibi "sana..." beni gösterdi. "Kaan..." Kaan'ı gösterdi. "Anne dedi?"

Başımı salladım "bak şimdi." ellerim arasında ki Kaan'a baktım. "sen bana anne mi dediğn?!" Kaan tekrar kahkaha attı. 'anne' Zeynep şaşkın şaşkın oğluna baktı. Kaan bu halimize yüzümüzde olan ifadeye gülüyordu.

Murathan yanımıza geldi. Şaşkınca bize baktı. "Neye gülüyor bu kadar?" Murathan'a baktım. Zeynep benim yerime "Kaan..." Kaan'ı gösterdi Murathan "ee Kaan?" Zeynep beni gösterdi. "İkra'ya..." Murathan sıkkın sıkkın baktı. "Aşkım eror verme direk söyle gitsin." Zeynep "Anne dedi."