ညနေရုံးအဆင်းအပြန်...
"ကြာညို ရာရာအခန်းပြင်ဆင်ပြီးပြီးလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြင်ဆင်ထားပါတယ်အကို"
ရာရာကဒေါနရဲ့ရုံးအိတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အရှေ့မှာကိုင်ရင်းဒေါနကိုပြောလာသည်။
"ကိုကို ရာရာ ကိုကိုနဲ့အိပ်လို့မရဘူးလားဟင်"
"မရဘူးရာရာ"
"ဘာလို့လဲ...ငယ်ငယ်ကလဲကိုကိုနဲ့ပဲအိပ်လာတဲ့ဉစ္စာ"
"ရာရာကလူပျို ကိုကိုကအိမ်ထောင်သည်လေ"
"ဘာ!!!!"
ဂျက်ခ်တစ်ယောက်မျက်လုံးပြူးကာ ဒေါနကိုအလန့်တကြားမော့ကြည့်လိုက်သည်။တစ်ဆက်တည်း၀မ်းနည်းမှုများရောယှက်လာခဲ့သည်။မော့နေသောမျက်နှာကိုအောက်ပြန်ချကာ
"ကို ကိုကို ကအိမ်ထောင်သည်?"
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုမေ့နေတာ ကြာညိုက ကိုယ်လက်ထပ်ထားတဲ့သူ"
ဂျက်ခ်သည်ကြာညိုအားကြည့်သည်။ထိုအကြည့်တွင် မနာလို မုန်းစိတ်များပါ၀င်လေသည်။
"တန်လို့လား!!"
ဂျက်ခ်သည်ကြာညို့ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။
"ဟင်~"
ထိုအသံပိုင်ရှင်သည်ကြာညိုဖြစ်သည်။
"တန်လို့လား!.......ကိုကိုနဲ့ နင်တန်လို့လား!"
စကားကိုအော်ပြောလိုက်သောကြောင့်ကြာညိုသည် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
"ငါမေးနေတယ်လေ!"
ကြာညိုတစ်ယောက်မျက်ရည်များဝဲကာ ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်စကားကိုနှိမ်ပြောနေတာမလို့ ၀မ်းနည်းမိတာအမှန်ပင်။
"ရာရာ ဘာကိုဒေါသထွက်နေတာလဲ"
ဂျက်ခ်သည်ဒေါနကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကိုကိုလိမ်တယ်!"
"လိမ်တယ်? ကိုကိုဘာလိမ်လို့လဲ"
"ဟင့်အင်းမသိဘူး!မသိဘူး!"
ဆိုကာခြံထဲကိုပြေးထွက်သွားပြီး အလှဒန်းပေါတွင်သွားထိုင်လေသည်။ဒေါနကတော့အိမ်အပြင်ပြေးထွက်သွားသည်ဟုထင်ကာနောက်ကပြေးလိုက်လာသည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
ကြာငယ်ရဲ့ပုံပြင်
Lãng mạn"အရာရာဟာ အကိုနဲ့ပဲစတင်ခဲ့တာမို့အကိုနဲ့ပဲပြီးဆုံးချင်တယ် အကို" "ကြာညို"
