ညနေ၄ရီ
အိပ်ယာပေါတွင်ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသောကြာညိုသည်သနားစရာတကယ်ပင်ကောင်းသည်။
ဒေါနအိပ်ခန်းထဲ၀င်လာပြီးအိပ်ယာပေါတွင်အိပ်နေသောကြညို့အားနှိုးလိုက်သည်။
"ကြာညို ထ တစ်နေလုံးအိပ်နေတာဆို မသက်သာဘူးလားဆေးခန်းသွားမလား"
"ကိုကို ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်နေတာလဲဟင်
ရာရာ့ကိုတောင်လာမခေါဘူး ဟွန့်အကျင့်ပုတ်"ဒေါနတို့အိပ်ခန်းကို၀င်လာသောရာရာ။
"ရာရာအခန်းထဲပြန်သွားနေ ကိုကိုပြီးမှလာခဲ့မယ်"
"ကျစ်~ပြီးရောဗျာ..ရာရာသွားပြီနော်"
ဒေါနခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ရာရာထွက်သွားပြီးနောက်အခုချိန်ထိဒေါနကိုကြည့်နေသောကြာညို့ကုဒေါန နဖူးစမ်းလိုက်ပြီး
"ကိုယ်ပူနေတယ် ဆေးခန်းသွားမယ်ထ"
ကြာညိုခေါင်းခါပြလိုက်သည်။အနာပေးလိုက်ဆေးပေးလိုက်နဲ့။
"ခေါင်းမမာစမ်းနဲ့ကြာညို ထသွားမယ်"
"ကျွန်တော်မလှုပ်ချင်ဘူးအကို..အကိုပေးထားတဲ့ဆေးသောက်လဲရတာပဲ ခါတိုင်းလဲကျွန်တော်ဒီလိုပဲနေခဲ့တာ"
"မင်းသဘော!စိတ်ပူလို့တော့မဟုတ်ဘူး မင်းသေရင်ငါပါအမှုပတ်နေမှာကြောက်လို့"
နက်ခ်ကတိုင်ကိုဆွဲချွတ်ကာရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားလေသည်။
ကြာညိုကတော့ အိပ်ယာပေါတွင်ပြန်မှေးနေလိုက်သည်။
ကျွန်တော်သေသွားရင်ကောင်းမယ်အကို။ည၈နာရီ
"ဆရာ နေယံခေါင်တို့ဂျပန်တွေနဲ့ပစ္စည်းလဲဖို့သတင်းရထားပါတယ်။လုံး၀သေချာပါတယ်"
"တော်တယ် ranအဲ့ပစ္စည်းလဲတာမဖြစ်မြောက်စေရဘူး ငါတို့ဖျက်မယ် နေယံခေါင်သွေးပျက်နေတာကိုမြင်စေရမယ်"
"ဖြစ်စေရပါမယ် ဆရာ"
"အင်းးသွားနားတော့"
"ကျေးဇူးပါဆရာ"
ဒေါနအိမိပေါသို့တက်လာပြီးကြာညို့ဘေးနား၀င်အိပ်လိုက်သည်။ကြာညိုကတော့စည်းချက်မှန်မှန်အိပ်ပျော်လို့နေလေပြီ။
YOU ARE READING
ကြာငယ်ရဲ့ပုံပြင်
Romance"အရာရာဟာ အကိုနဲ့ပဲစတင်ခဲ့တာမို့အကိုနဲ့ပဲပြီးဆုံးချင်တယ် အကို" "ကြာညို"