~HUDUT KARTALLARI~

18.BÖLÜM

İyi okumalarr...

Tim buradaydı.

Yaşıyorlardı.

Dünyanın en güzel iki kelimesi olarak bugünlük bunları seçiyorum. 'tim yaşıyor.'

Mehmet'e sarılmayı bıraktım ve "şükür yaşıyorsunuz." Diyip timdeki herkese sarıldım.

"Ahmet etrafın güvenliğini sağlayın. 5 dakika sonra çıkıyoruz buradan."

"Emredersiniz."

~Operasyon gecesi~Mehmet'ten~

Yaseminler ile vedalaştıktan sonra Süleyman Komutanın komutu ile araca bindik ve köye doğru gitmeye başladık.

İlk önce bölgede keşif yapıp sonra sivilleri kurtarmak için harekete geçeceğiz.

***

Şafak sökmek üzereydi.

Köylülerin kaçırıldığı 3 köyüde gezip keşfimizi yaptık. Yollar hep aynı yere çıkıyordu. Diğer köylerden daha eski, yıkık dökük, terk edilmiş, 3-5 tane ev olan bir yer.

Bulduğumuz bu bölgeyi istihbaratçılarımızdan gelen bilgilerle de teyit ettirdik. Kaçırılan bütün köylüler burada. 1-2 saate kalmaz da köylüleri sınır dışına kaçırmayı planlıyorlarmış. Ama bu planlarını boşa çıkaracağız.

Telsizimi açıp "herkes yerini aldı mı?" Diye sordum.

Bütün timden aynı anda "aldık komutanım" diye ses geldi.

"Tamam. Yapacağınız şeyi tekrar söylememe gerek yok. Herkes görevini anlamıştır. Şimdi kasaturalarınızı çıkarın. 3'e kadar sayacağım sonra saldıracağız. Temkinli olun. Yasemin komutanınıza sözüm var. Birinize bir şey olmasına müsaade edemem."

Bütün tim "emredersiniz Komutanım" dedi.

"1!"

"2!"

"3!"

Kasaturamı sıkıca kavrayıp olduğum yerden çıktım. Arkası bana dönük olan bir teröristin omuzuna dokundum ve bana dönmesiyle anında boynunu kestim. Teröristi ormanın içine doğru sürükleyip onun üstündeki giysileri giydim.

Hayatta bu kadar pis kokan başka bir şeyin olduğunu sanmıyorum.

Üniformalarımı katlayıp sırt çantama yerleştirdim ve çantamı çalıların altına sakladım.

Timden tek tek gelen "temiz" sesiyle herkesin hazır olduğunu anlayınca ikinci komutu verdim. "Kartal timi işler şimdi biraz daha kızışacak. Öldürdüğünüz teröristlerin bahçedeki yerine geçin. Birazdan içeri girip bu işi bitiriyoruz. Daha korumamız gereken köylüler var. Ben komut vermeden hareket etmiyorsunuz. Hadi!"

Timdeki herkes benim yaptığım gibi teröristin üzerindeki giysileri giyip; örtüyle yüzünü burnuna kadar kapatmıştı. Sonra da öldürdükleri teröristlerin bahçedeki yerine aldılar.

Ben de yerime alınca doğru zamanın gelmesini beklemeye başladım.

Aradan biraz geçmiştiki Yiğit "Komutanım ne zaman giriyoruz?" Dedi fısıltılı sesiyle.

Aynı sessizlikle "bekleyin. Şimdi değil" dedim.

"Emredersiniz."

Ormandan bir anda kuşların gökyüzüne yükselmesi ile telsize "şimdi giriyoruz" dedim.

Ormanın içindeki istihbaratçımızdan gelen bir işaretçi bu.

Önceden konuştuğumuz gibi herkes kendi için belirlenen eve girdi. Kapıyı sert bir tekme ile açıp önüme çıkan teröristleri öldürdüm. Evde başka teröristin olmadığına emin olduktan sonra tekrardan dışarıya çıktım.