~HUDUT KARTALLARI~

10.BÖLÜM

İyi okumalrr...

Kahvelerimizi içip, tatlılarımızı yedikten sonra parayı ödeyip kafeden çıktık. Sonra da sonuçları almak için hastaneye geldik.

Şimdi de annem arabada, Umay ve ben de doktorun yanında, doktorun sonuçları söylemesini bekliyorduk.

Ben normalde kapıda bekleyecektim ama Umay rica edince onunla birlikte girmiştim odaya.

Doktor "evet, Umay hanım. Hiçbir sorun görünmüyor ama" dedi ve derin bir nefes alıp verdikten sonra bir anda "tebrik ederim 3 haftalık hamilesiniz" dedi.

Umay bir anlık şaşkınlıkla düşecek gibi olmuştu. Hemen onu kolundan tuttum ve sandalyeye oturttum.

Umay biraz dalgın dalgın baktı ve sonra sevinçten ağlamaya başladı.

Biraz daha odada kaldıktan sonra çıktık ve arabaya geçtik. Bu güzel habere annem de çok sevinmişti. Desenize bir yeğen daha geliyor.

Umay bir asker olduğu için hamilelik süreci zor geçebilirdi. Yine de onun adına çok sevindim. Bu süreci kolay atlatacağından hiç şüphem yoktu.

Ben "Altay'a ne zaman söylemeyi düşünüyorsun?"

Umay "bilmiyorum Komutanım ama şu anlık Asena'yı annemleri falan bir akşam yemeğe davet edip onları orada söylemeyi düşündüm."

"Güzel olur her zaman yanındayım biliyorsun yardıma ihtiyaç olduğunda bana söyleyebilirsin" dedim. Umay gerçekten çok güçlü bir kadın.

Bana gülümseyerek "biliyorum sağ olun komutanım" dedi.

Konuşurken çoktan Umay'ların evine gelmiştik. Umay'ı eve kadar çıkarmayı teklif ettiğimde beni reddettiği için ben de ısrar etmeyip arabayı AVM'ye doğru sürmeye başladım.

Annem "Umay'ın ikinci çocuğu olacak bu onun için çok zor olmayacak mı kızım?"

"Biz bunları göz olarak asker olduk o bir kere başardı yine başarır anneciğim."

"Haklısın kızım sizinle gurur duyuyorum. "Annem her zaman arkamda oldu. Babamdan sonra benim asker olmamı en çok isteyen annemdi.

Anneme gülümseyerek "geldik anneciğim hadi inelim "dedim. Arabayı park edip AVM'ye doğru yürüdük.

AVM'den içeriye girdik ve yürüyen merdivenlere doğru ilerledik. 1.kata çıkınca da anneme "anne önce biraz gezelim sonra da yemek yeriz olur mu?"

"Olur kızım."

"O zaman önce forma alalım sonra da giysilere bakarız."

"Tamam yavrum."

Tuttuğum takımın yakın zamanda bir maçı vardı. Ben artık bu maçı da kaçırmak istemiyordum. Bildiğiniz üzere asker olduğumuz için öyle şuraya gideceğim diyip de direkt onu gerçekleştiremiyorduk. Çünkü ani operasyonlar çıkabiliyordu ama yine de mesleğimi çok seviyorum.

Zaten şu hayatta sevdiğim şeyler sınırlıdır.

Formacıdan içeri girdik ve hemen formalara bakmaya başladım. Ve işte Galatasaray'ın yeni çıkan formasını gördüm. Hemen annemin ve kendi bedenimin formalarını alıp kasayı ilerlemiştim ki gördüğüm kişiyle olduğum yerde kaldım.

Annem "ne oldu kızım? İlerlesene." dedi arkamdan.

Hızla kendimi toplayıp "birşey yok anne." dedim ve ilerlemeye devam ettim.

Mehmet'te bu tarafa bakınca o da bir an şaşırmış gibi oldu ve sonra sorgularcasına "Yasemin?" dedi.

Komutanım diyecektim ki aklıma sivilde olduğumuz ve kimliğimizi ortaya çıkarmamamız gerektiği geldiği için aynı sorgular şekilde "Mehmet?" dedim.