~HUDUT KARTALLARI~

9.BÖLÜM

İyi okumalarr...

Evin önüne gelince arabayı park edip araçtan indim ve binaya doğru ilerlemeye başlamıştım ki adamların attığı laf ile onlara döndüm.

"Pişşttt güzellik baksana"

"Taş gibi hatun he"

Ben "ne diyorsunuz lan siz. Akşam akşam belanızı bulmak istemiyorsanız bir an önce buradan çekip gidin."

Adamlar net sarhoştu çünkü konuşmaları bozuktu ve dengede bile duramıyorlardı.

"Yook olmaz. Gidersek bile ancak seninle birlikte gideriz."

Ya sabır, ya sabır biraz daha zorlarlarsa gerçekten güzel bir dayak yiyeceklerdi. "Bana bakın denyolar işinize gidin. Yoksa gerçekten sizin için çok kötü şeyler olacak."

"Ne yapacaksın? Vuracak mısın? Ne olur gel vur ya hem bana da masaj olsun."

Vallahi duydunuz kendi gel vur dedi. Kendileri kaşındılar yani. Tam yumruğumu hazırlayıp birine yumruğu mu geçireceğim sırada adamın suratına inen yumrukla kendi yumruğumu yerine geri indirdim.

Adama inen yumruğun sahibine baktığımda ise bir kaç saniyeliğine şoka uğramıştım.

Mehmet'in tek yumruğu adama yetmişti bile. Ben de tekrardan kendime gelip laf atan diğer adama yumruğunu geçirdim. Bu onlara yetmiş olacak ki düştükleri yerden kalkıp hemen kaçmaya başladılar.

Vallahi niye polise vermedin falan derseniz de şu an hiç karakolla, ifade ile uğraşacak durumda değilim. Zaten bu korku da onlara yeter. Daha bir şey yapacaklarını sanmıyorum.

Mehmet "iyi misin?"

"İyiyim komutanım sağ olun."

"Önemli değil. Akşam akşam ne işin var senin bu saatte sokakta."

"Alaydan geldim komutanım. Eve geçecektim."

"Anladım. Bir dahakine daha dikkatli ol."

"Öyle de komutanım. Unutmayın biz kaç yıl boyunca eğitim aldık. Yani bana kolay kolay zarar veremezlerdi."

"Bıçak çekebilirlerdi."

"Hamlelerini boşa çıkarırdım."

"Diyelim engelleyemedin. O bıçağı sana saplayabilirlerdi."

"Komutanım." dedim ve derin bir nefes alıp devam ettim "ben askerim. Diyelim o bıçak bana saplandı. Emin olun ki ilk yaram o olmazdı."

Mehmet bu dediğimi birkaç saniye düşündü ve "haklısın ama ya senin için endişeleniyorsam." Dedi.

Onun bu dediğini anlık duraksamıştım "nasıl yani?"demiştim ki annemin aramasıyla "afedersiniz" deyip telefonu açtım.

"Alo"

"Efendim anne"

"Neredesin kızım? Kaç dakika oldu."

"Geldim anne. Aşağıda arabanın yanındayım. Çıkıyorum şimdi yukarı."

"Tamam kızım. Hadi gel bakalım."

"Tamam anne. Geliyorum." Dedim ve aramayı kapatıp tekrardan Mehmet'e döndüm. Evet kafam o kadar dalgındı ki En son ne dediğimizi unuttum. Neyse sonra gelir zaten aklıma. Bu düşüncemi boş vermişlikle Mehmet'e "siz alay da değil miydiniz Komutanım? Ne zaman geldiniz?" Dedim.

"Yok ben senden önce çıkmıştım alaydan. Evdeydim. Camdan bakarken de seni ve adamları görünce bir sıkıntı mı var diye bakmaya geldim. İyi ki de gelmişim."