Hayatını dolu dolu yaşayan, kimseyi götüne takmayan Asi, öğrendiği gerçeklerle beraber ne yapacağını bilemez hale gelir.
Adı gibi asi olan kızımız, eski ailesine olan nefreti yüzünden yeni ailesine alışabilecek mi? Peki yeni ailesi, asi olan kızlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"i love my hands, but it hurts to pray
life I have isn't what I've seen
the sky is not blue and the field's not green"
Moby- Wait For Me
21.04.2024
2.Bölüm: Bomba
---
Hiç bu kadar saçma sapan bir gün yaşadığımı hatırlamıyordum. Annem ve babam karşımda diken üstünde otururken abim gülmemek için kendini kastığından patlıcana dönmüştü.
"Ne söyleyecekseniz söyleyin artık. Sanki duygularımı çok önemsiyormuşsunuz gibi bir de kendinizi kasmanız yok mu!"
Abim tükürüklerini etrafa saçarak gülmeye başladığında babamın bakışı ile kendini tekrar tutmuştu.
"Asi, bugün bir telefon aldık. Konu seninle ilgili, tamamen hayatın değişebilir."
Hayatımda duyduğum en güzel şey olabilirdi. Hayatımın değişmesini o kadar çok istiyordum ki şuan.
"Şöyle ki, bizi senin doğduğun hastaneden aradılar. Başka bir aile ile bebeklerimizin karıştığını söylediler. Sen-"
"BİR DAKİKA! KARIŞTIRILDIM MI BEN ŞİMDİ!"
Ağzım hayretle açılırken böyle bir saçmalığın anca benim başıma gelebileceği konusunda hem fikirdim. Kaç kişi başka bir bebekle karışırdı ki? Film mi çekiyorduk burada!
"Diğer aile bizi hastanede bekliyor, hazırlan istersen çıkalım."
Babamın duygudan bir haber ses tonu ile birlikte baygın bir şekilde yanlarından kalkmış, odama doğru ilerlemeye başlamıştım. Bu karışma olayı benim işime mi gelmişti yoksa hayatım bok içindeyken üstüne bir de kanalizasyona mı düşmüştüm bilmiyordum. Açıkçası, kafamı sokacak bir evim ve yiyecek yemeğim olsa ve bana karışan ebeveynler olmasa bu duruma da katlanabilecek gibiydim.
Bir de dayak yemediğim bir hayat!
Kendimi dolabımın önüne attığımda içinden bir kaç parça kıyafet çıkartmış, onları giyerek çantama gerekli bir kaç eşya sokmuştum. Kendime aynada baktığımda oldukça yaşıma uygun olduğunu düşünüp odadan çıkmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Normal bir yaşantım olsa böyle bir haber aldığımda vereceğim tepki elbette farklı olabilirdi. Fakat normal bir hayatım olsaydı.
Zaten anne baba sevgisi görmemiş birisiyken, başka bir ailemin olduğunu öğrendikten sonra nasıl bir tepki verebilirdim ki?
Dışarı çıktığımda herkesin beni arabada beklediğini görmüş, hızla binerek hakkımda hayırlısını dilemiştim.
Her ne olursa olsun, böyle bir durum oldukça garipti. Muhtemelen diğer aile benim ailem gibi değildi ve kızlarından ayrılmak istemezlerdi, bu yüzden bir şeylerin değişeceğini de düşünmüyordum.
Uzun olmayan bir yolculuktan sonra hastaneye gelmiş, anne ve babamı takip ederek bir doktorun odasına girmiştik. Oda oldukça kalabalıktı ve ben girer girmez bütün gözler üzerime sabitlenmişti.
Bende onları incelediğimde gözlerim ağlayan kadının üzerinde durmuş, gözlerim şokla açılırken ağzımdan küfür çıkmasına engel olamamıştım.
"Hasssiktir..."
Garip bakışlar beni bulurken kimseyi bitarafıma takma niyetinde değildim çünkü o ağlayan kadınla biz resmen ikiz gibiydik. Gözlerinin ve saçlarının rengi, çillerimiz, yüzümüzün şekli...
O kadar çok benziyorduk ki şaşırmadan edememiştim.
"Herkes geldiğine göre hastanemiz adına sizden ne kadar özür dilesek az. Böyle bir şeyin gerçek olması bizi oldukça utandırıyor."
"Bunun hesabını mahkemede verirsiniz, şimdi lütfen test için gerekenleri yapar mısınız?"
Ağlayan kadının yanındaki adamın ciddi ses tonu karşısında tüylerim diken diken olurken, gelenleri incelemeye başlamıştım.
Bir adet baba olduğunu düşündüğüm adam kişisi, bir tane ağlamaktan ciğeri solan kadın kişisi, bir adet benim yaşlarımda bir kız ve bir adet benden bir iki yaş büyük olduğunu düşündüğüm genç kişisi.
Baba kişisi oldukça sert gözükmesine karşı, ana kişisi duygusala benziyordu. Benimle karıştırılan kız hayatı siklemeyerek telefonuyla uğraşırken, şuan göz göze geldiğimiz genç ise bana bütün dişlerini göstererek gülümsüyordu.
Galiba bu aile de normal değildi. Fakat önemli de değildi, hangimiz normaldik ki?
"O zaman babalardan ve kızlardan kan örnekleri alalım, hemşire hanım size eşlik etsin."
Gözlerim hala daha bana gülümseyen gençten ayrılırken, ne zaman geldiğini bilmediğim hemşire eliyle yolu gösteriyordu. Hemşireyi takip edip kan alma odasına geldiğimizde hepimizden kanlar alınırken bir an önce bu eziyetin bitmesi için içimden dualar ediyordum.
Şimdiden sıkılmıştım.
Odaya geri dönüp doktorun açıklamasını dinlemiş, sonuçların iki saat sonra çıkacağını öğrendikten sonra herkesle beraber kantine inmiştik. Kimseden ses çıkmazken sadece ağlayan annenin hıçkırıkları kulağımızı dolduruyordu.
Evet, hala daha ağlıyordu.
Kızının kendi kızı olmadığına mı ağlıyordu, yoksa ondan ayrılma düşüncesine mi ağlıyordu, ya da beni görüp tövbe çekip ona mı ağlıyordu bilmiyordum.
Tek bildiğim şey biraz daha ağlarsa gözleri kuruluktan kör kalacaktı.
"Eğer kızlar gerçekten karıştıysa ne olacak? Ne yapmayı düşünüyorsunuz?"
Bu soru babamdan gelmişti.
"Kızların düşünceleri daha önemli, onlar nasıl isterse öyle olacak."
Bu cevap da diğer baba kişisinden gelmişti.
"Herkes kendi kızını alsın, bunca yıl ayrı kalmışız zaten."
Annem cevabı yapıştırırken, diğer cevap öteki anne kişisinden gelmişti.
"Kızınızdan ne çabuk vaz geçtiniz. Hep böyle duygusuz musunuzdur?"
Bence sen fazla duygusalsın be kadın.
"Bunun duyguyla ne alakası var. Eğer Asi bizi görmek isterse elbette görmeye gelebilir fakat kendi kızımdan ayrı kalmışken, niye daha fazla ayrı kalayım."
Annem fazla mı mantıklı konuşuyordu ne?
"Elbette öyle fakat-"
"Ne derseniz deyin. Eğer karışıklık olduysa ben gerçek kızımı istiyorum."
Babam alnımın çatından vurarak herkesin sesini kesmişti. Anladık baba, hatta herkes anladı. İstemiyorsun beni tamam.
Yanımıza hemşire gelip sonuçların çıktığını söyleyene kadar kantinde oturmuş, daha sonra tekrar doktorun odasına gitmiştik. Herkes heyecan ve sabırsızlıkla beklerken doktordan çıkan kelimeler odaya bomba gibi düşmüştü.
"Haberler doğru, kızlar karışmış."
Tövbeler tövbesi!
△
BÖLÜM SONU
Umarım sevmişsinizdir. Sizden oy, yorum ve takip bekliyorum. Diğer bölümde görüşmek üzere.
