Dindin's
JACOB is a good person. I realized this after the night when I came home late. Dahil dito, lalo akong nagdadalawang isip sa plano ko. Hindi ko naman kailangan kuhanin sa kanya ang lahat. Maybe we can stand side by side as equals when the right time comes. Hindi ko alam kung paano, pero wala pa rin talaga akong balak na basta na lang i – give up ang mga bagay na para naman talaga sa akin. He gives me things. Nitong nakaraan lang ay ibinili niya ako ng mga damit – lahat iyon ay branded. Ayoko talagang tanggapin, but he insisted. I just kept on telling myself that I deserve all of these because basically, this is mine, but deep inside, I am feeling so guilty because I know that I don't deserve this. Napakasama ko kung tutuusin.
"Wala ka ba talagang hiya?" Suddenly, I was started by Nicole's voice. Katatapos lang ng lecture nang araw na iyon at wala akong natatandaan na may ginawa ako o sinabi sa kanya. Tumaas ang kilay ko ngunit kunot na kunot naman ang noo ko.
"Anong pinagsasabi mo?" I asked her.
"Your clothes."
Napatingin ako sa aking sarili. Anong problema ng damit ko? Wala naming masama sa suot ko. Jacob insisted this morning that I wear this Gucci shirt dress he bought for me. Tinernuhan ko iyon ng Gucci sliders na siya rin ang namili. Para akong walking brand ng Gucci sa ngayon. Tumaas ang sulok ng bibig ni Cole. Noong isang lingo lang ay magkausap at magka – partner kami sa isa sa mga activities na ibinigay ni Mr. Tungol na isa sa mga major subjects namin. I really thought that she is kind but who am I kidding? Iisa lang naman ang ugali ng mayayamang ito. Kapag hindi na convenient para sa kanila ang isang bagay, magrereklamo at magrereklamo sila.
"Don't tell me you had enough money to buy those clothes." Sarkastikong wika niya. "JAP bought that for you. Wala ka na ba talagang hiya?"
"Ano bang problema kung binili ni Jacobo para sa akin ang mga damit na ito?" Kalmadong wika ko. "I never asked him to buy anything for me."
"And yet he does. Tell me, do you suck his dick so well that he is willing to risk everything for you?" I should feel insulted – and I do feel like that pero bakit ko ipakikita sa kanya na nainsulto ako sa mga sinasabi niya? Instead of showing her that I was offended, I smiled at her.
"So what if I suck his dick? It's a good dick, so delicious—"
"Fuck you." Nangigigil na wika niya. "He is engaged! Babae ka rin, maaawa ka naman sa kapwa mo!" Tumaas ang boses ni Cole. Nakatingin na sa amin ang mga ibang students, nakakahiya – sa totoo lang pero hindi talaga ako patatalo.
"Shut it, Nicole. Kung naiinggit ka dahil kay JAP, sorry, I don't share. Maghanap ka ng ibang titing para sa'yo." Walang habas na wika ko sinabayan ko iyon ng pag-walk out. Anong akala niya papaapi ako sa tulad niya? Buong buhay ko hinahatak ako pabababa at inaapi ng kung sino – sino. Hindi ko basta paaapi na lang. Kung umiyak siya, anong pakialam ko? Wala akong pakialam sa kahit na kanino. Darating ang araw, lahat ng nangmaliit sa akin ay luluhood sa harapan ko at titingalain ako, sisiguruhin kong isa si Cole roon.
It was a good thing I don't have any lectures today. Naglakad – lakad ako sa loob ng university. Ayoko pang umuwi, wala naman tao sa condo ni Jacobo. Wala akong gagawin roon. Ang sabi niya sa akin hindi siya makakauwi kaagad kasi kailangan niyang magpunta sa bahay ng tatay namin. I wondered what they were doing there. Nagkakukumustahan ba sila? Bonding? Paano kaya makipabonding ang tatay namin? Does he coddle Jacobo? Si Jacobo ba ang paborito niyang anak? Wala ba siyang alam tungkol sa existence ko o talagang mas pinili na lang niyang wala siyang alam para walang gulo? Kahit ba kailan ay hindi pumasok sa isipan niya na hanapin ang nanay ko? Did he really have to let her go and forget about us?
