6. Bölüm; {Kimsin sen?}

95 5 13
                                    

)Kaan Boşnak-Benimle kaybolduk(
)Keyifli okumalar dilerim 🌺 (

6

. Bölüm; Kimsin sen?

Baş ağrıtan bir müzik... Terden yapış yapış olmuş bedenim... İçki kokusu... Dans eden insanlar... Yanıp sönen ışıklar... Belimi saran kollar... Ve o fısıltı...

"Sonunda seni buldum, Çiçeğim."

Okul kapısının önüne gelince hâlâ esnememi durdurmaya çalışıyordum.

Dün gece Allah bilir kaçta eve gelmiştim.
İçkinin su gibi içildiği bir mekânda sabaha kadar dans etmiştim. Tüm bedenim ağrıyordu. Aşırı uykusuzdum.
Açık konuşmak gerekirse, beni bir salsalar ömür boyu uyuyabilirim. Uyku benim yaşam felsefem.

Kapıdan içeri girince ögrencilerim karşıladı beni. "Hocam," dedi kızlardan biri beni baştan aşağıya süzerek. "Çok güzel olmuşsunuz."

"Söyle," dedim lafı dolandırmasını engelleyerek. "Kaç puan lazım?"

"Hocam benim sözlüyü biraz daha yüksek girseniz takdir alıyorum." dedim yalvarır gibi.

"O zaman sözlüne 100 gireyim."

"Çok güzel olur!" dedi neşeyle.

"Hemen sevinme. Yok öyle birşey."

Gülümsemesi anında soldu.

"Hiç dinlemiyorsun bile dersi."

Kulağına doğru eğildim. "Ayrıca, geçen benim sınıfımda ki Berfin'e yaptıklarını unutmadım. Sen kaşındın."

Doğrulup merdivenlere doğru ilerledim.

"Hocam, lütfen affedin!"

Arkamdan bağırdığını duydum ama umursamadım. Elbette öğrencilerimden birine zorbalık yaptı diye sözlüsünü düşük vermeyecektim. Sadece korkutmaktı tek niyetim. Hakettiği notu verecektim.

Merdivenleri dikkatlice çıktıktan sonra ögretmenler odasına doğru yöneldim.

Çantamı ve güneş gözlüğümü masanın üstüne bırakıp dersine girmem gereken sınıfa doğru koştum. Tüm öğretmenler dersteydi.

Sınıfın önüne gelince kapıyı açtım. Bir de ne göreyim; Akıllı tahtadan horon açmış, horon tepiyorlardı. Beni görünce müziği kapattılar.

"Çocuklar?" dedim şaşkın bir ifadeyle.

"Hocam..." dedi tahtanın başında ki öğrenci.

"Yaptığınız ayıp değil mi?"

Kimseden ses çıkmadı. "Size gerçekten inanamıyorum."

Sınıfa girip kapıyı kapatırken ciddiyetimi bozmamaya çalışıyordum.

Tekrar öğrencilere doğru döndüm. "İnsan bir beni bekler ya..." dedim kısık bir sesle.

"Nasıl yani?" dedi Beste.

"Ya beni niye beklemediniz diyorum. Bende horon tepmek istiyorum."

Bazı Anlar UnutulmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin