I CAN READ YOUR MIND//University Series #4

11. SKYRY POV

10 years had been passed and still here I am, admiring and loving her from a far. She's a successful surgeon now. I'm happy for her.

Following her for those five years never changed her heart. Indeed kapag ayaw talaga na ng babae, wala na talagang pag-asa pa ang relasyon. That must be too hard for her. Masakit naman talaga para sa babae ang hindi siputin sa araw ng kasal niya. But what can I do, Des drugged me that time. Des drugged me and when I woke up, I'm naked with another girl.

That was so painful for me, I badly wanna marry her too even though I'm not ready. But ayokong may kumplikado eh kaya nanahimik ako. Ayokong may mangyaring masama kay mom so even though it's painful, tinago ko ang lahat.

Masakit sa akin na ako ang mag-aalaga sa isang pasyenteng nawalan ng pag-iisip. Ang masakit pa, ang taong mahal mo pa. Yes, the person who takes good care of Yegi is me, in that hospital. Sa mga panahon na iyon ako ang nag-aasist sa psychiatrist na andoon matapos ang pangyayari sa simbahan. Ako ang dahilan sa lahat kaya ako rin ang aayos sa lahat. I almost killed myself because I ruined her. I ruined the person who always make me smile.

I can read her mind kaya sa oras na iniiwasan at hindi niya na ako pinansin kahit anong mangyari sa akin, she doesn't care. She's indeed in pain.

I want to changed myself kaya I'm working sa isang hospital para pagalingin ang may kapansanan sa pag-iisip. Masaya rin naman ako dahil nakikita ko silang gumagaling. It's comforting me. Iniiwasan ko na rin ang mga bagay na dati kong ginagawa simula nong naging licensed psychiatrist.

"Ang gwapo mo naman, pwede ba kita maging asawa," I just smiled when a bipolar teenager talked.

Iyon ang daily routine ko ang magroam around sa hospital para pagalingin ang mga taong may dinaramdam sa kanilang pag-iisip.

I've been single for 10 years. And nakita ko namang may malaking improvement sa sarili ko. Nakaya ko rin namang hindi mangbabae. I even do self-diagnosis sa sarili ko and take some medicine. Maybe I was addicted for some drugs before kaya sobrang pasakit ang natamo ni Yegi sa akin. Balita ko rin naman na may boyfriend na si Yegi kaya okay na siguro siya. Para namang masaya siya sa manliligaw niyang kapwa doctor niya.

Magiging single ako hanggang sa pagtatagpuin ulit kami ng tadhana.

"Sir, Sky, uhm the board of director called you," sabi ng kapwa ko psychiatrist.

Pagkatapos kong bisitahin ang isang pasyente dumiretso ako sa director and doon ko nalaman na iaasign ako sa Singapore. Masaya ako sa binalita niya kaya pumayag ako. I just want to see new place too kaya hindi ako nagdecline. And also para hindi narin ako masaktan kay Yegi and his manliligaw.

Kung may pagkakataong dapat kung pagsisihan ay siguro ang panahong hindi ko man lang seneryoso ang kung anong meron sa amin ni Yegi. I love her truly but I just don't want to show it totally.

"Bro, tara bar," pagyaya pa sa akin ni Ferry.

"Uhm, pass muna bro," I chuckled.

"Kill joy mo, andoon si Yegi. Ayaw mo?" Napatahimik ako sa sinabi niya.

"Naglow up siya bro just in case you wanna go, kita nalang tayo near gagfa," he hanged up the phone.

Marami pa akong aasikasuhin kapag matapos ko agad then siguro papapuntahin talaga ako paghindi naman, di narin.

I roamed around the hospital and ginawa ko na ang mga naaasigned sa akin.

"Uhm sir, I checked everything para sayo. Para maaga ka ring matapos," sabi ng colleague ko so I just nodded.

"Siguro nga'y ito na talaga ang panahong pagtatagpuin kami ulit," I released a deep smile yet a sad smile.

Mahina akong nagpapatakbo ng kotse cause sari-saring emosyon ang nararamdaman ko. I don't want to see her cry again. Baka kasi makita ko ulit  ang kung ano man ang nangyari sa kanya noon.

I release a deep sighed hanggang sa nakarating ako sa bar na tinutukoy ni Ferry.

"Bro, I thought you're not coming," Ferry chuckled.

I saw their girlfriends na parang sinisipatan ako but I ignored it.

"It's been a long time bro, tila ba'y naging busy ka sa trabaho mo?" Zacchary asked.

"Yeah, haah," I chuckled.

Jhonrey tapped me and whispered.

"Iba talaga nagagawa ng broken-hearted. Daming nabago sayo, I heard na di kana nagbabar?" Xy-xy added.

I just smiled sa kahit anong questions nila. Ayoko na magkamali.

Tiningnan ko si Yegi at tila ba'y nakuryente ako sa pagtitigan naming dalawa. Iniwas ko agad ang aking mga mata dahil naguguilty parin ako sa mga nagawa ko sa kanya noon.

"May I request Mr. Skyry to sing for us," nabigla ako sa narinig ko kaya napatingin ako sa stage.

"Deym, it's Marko. Siya ang dj ng bar na ito?" I whispered.

Marko is my foreigner friend. Nagmeet kami sa New Zealand before.

Agad akong umakyat sa stage kasi pinush ako ng mga kaibigan kong mga hayop.

"Deym bro," I chuckled at naghiyawan ang buong paligid.

"It's a bar, why should I sing—," pinutol ni Marko ang sinasabi ko.

Inilayo ko ang mic sa akin at sinabi ko kay Marko ang kakantahin ko.

"Nahh nahh nahhh nah mahh, haha," I chuckled and the guitar Start it's own himig.

"Oh my Goddd, the pambansang intro ng Pilipinas," sigawan ng mga tao.

"Wala ng dating pagtingin, sawa naba sa aking lambing," I started.

"Wahhhhhhhh, I love you kuya singerrrr," I heard some loud voice pero nakatingin lang ako kay Yegi.

She has no reaction dahilan ng aking pagluha. I don't know if everyone sees it but I choose to still sing emphasizing my emotion.

"Tulad ng mundong hindi tumitigil sa pag-ikot, pag-ibig di mapapagod," my voice cracked but still chose to sing.

Nararamdaman ko ang bawat pagpapalakpak ng mga tao sa akin.

"Do you want more?" Sabi ko na basag na basag na ang aking boses.

"Isaaaa paaa," sigaw ng lahat.

Ngayon dahil sa sakit na nararamdaman ko, I decided t not look at her. Masasaktan lang ako sa pagkanon-chalant niya.

"Am I real? Do the words I speak before you make you feel?" I started the song again and everyone is screaming on their might.

Kahit anong pilit kong iwas na tingnan siya but nah my eyes were stuck on her. Tiningnan ko sila and their it seems like her friends is teasing her.

"Bro, walang kupas. Ganda parin ng boses mo," sigaw ni Jhonrey sa akin so I smiled.

"Remember those days while you're performing at UV skyyy," I heard someone screaming but di ko na pinansin kasi ang dami nila.

Pagkatapos kong kumanta agad akong bumaba ang nagcr. Para ayusin ang sarili ko.

I look myself in the mirror na sobrang basa na ang mga mata.

"I never thought that you can be broken like that," I sighed.

Agad akong bumalik sa table namin and nagpanggap na walang nangyari. I stay lowkey and silent everytime they talked. I don't want to offend someone or even hurt Yegi. Nag-iingat lang ako.