I CAN READ YOUR MIND//University Series #4

16

"I guess you need to request for maternity leave," I opened the topic to her cause ayoko siyang mastress sa trabaho.

"I'll request once maooperahan ko na si Dylan. He's my favourite patient. And gusto kong tuparin ang pangako ko sa batang iyon," I saw her stressing out.

"Hmm, okay," sabi ko habang nakahiga sa kama.

"I heard na nag-apply ka sa UV as professor," she asked me.

"I did, I want to work in my alma mater," I smiled.

"How many loads did you take?" She was bothered.

"Not much," I answered shortly.

Nagwonder talaga ako bakit hindi pa siya nagleleave malaki narin ang tiyan niya. While I'm taking good care of her, ginawa kong enjoyment ang pagiging professor ko sa UV. And it's really nice to be back there.

While I'm teaching my students naaalala ko mga kabulastugan ko nuon.

"Uhm sir, are you married?" One of my students asked.

"Not yet but hope soon," I chuckled.

"May girlfriend sir?" Gerald, a student asked.

"My fiancee," I confidently told them.

"Ah iyong nasa cover photo mo sir, ganda naman po. Doctor ba siya?" Stalker pala tong mga students ko.

"Mukha yatang binibisita niyo ang timeline ko," sabi ko habang pinatong ko ang aking kamay sa mesa.

"Kailan ba kayo ikakasal sir?" I was so silent when somebody asked me.

"Pagkatapos niya manganak," sagot ko sa kanila.

"Awww," kinilig pa sila sa sinabi ko.

After ng lesson, agad kong sinundo si Yegi sa hospital but I saw her with her ex-husband.

I wonder why but nagulat at kinabahan ako.

Ganito pala ang feeling ng mag-overthink. Masakit pala sa damdamin.

Agad ko silang nilapitan dahil I don't want to bear confusion.

"Yegi," tawag ko sa pangalan niya ng makalapit ako.

"Huh, so he's the one na pinagpalit mo sa akin. Kaya pala talaga nakipagdivorce ka sa akin dahil sa ex mong iniwan ka sa araw ng kasal mo," sabi ng ex-husband niya sa kanya.

I know it's hurting her pero pinili niyang magpakatatag.

"Ano mang mangyari sa buhay ko, labas kana doon," inis na sabi ni Yegi at hinila niya agad ako para makapunta sa aking sasakyan.

Tahimik lang siyang nakamasid sa daan while I'm driving.

"Let's eat, where do you want to go?" Tanong ko sa kanya ng masaya.

"I wanna go home, I'm tired," sabi niya sa akin at sinandal ang ulo sa bintana ng kotse ko.

"Are you okay?" I asked but she just close her eyes.

Umiiyak siya ng umiiyak hindi ko alam anong nangyari sa kanya but hinayaan ko muna ang sakit na nararamdaman niya.

Pagkarating namin sa bahay, tahimik parin siya so naghanda ako ng pagkain. Ngayon ko lang nalaman na kaya pala halos lagi siya maanxiety kasi tinatago niya ang sakit ng sarilinan lang.

Pagkatapos naming kumain inaya ko siya pumunta sa rooftop para magpahangin.

In the middle of silence nagulat ako dahil bigla siyang umiyak ng umiyak.

Agad ko siyang nilapitan and hugged her tightly.

"Tell me, why? I'm your partner, please. Don't be sad, andito lang ako okay," pagkocomfort ko sa kanya.

"Dylan died, I was not able to save him," she cried loudly na para bang ang sakit neto sa puso niya.

"Is it your first time na namatayan ng pasyente?" I asked and she nodded while sobbing.

"Naputol ko ang isang ugat sa ginawa naming surgery, it was unintentional but bigla akong natumba kanina. The hospital is investigating right now but wala naman akong paki kung makulong ako or what, it such that, ang sakit lang sa pakiramdam dahil di ko nailigtas ang pasyenteng pinangakuan kong buhayin, Skyry ang sakit. Ang sakit hindi ko kaya darling," patuloy siyang humikbi at naawa ako sa dinanas niya.

"Shhh it's not your fault okay.  Maybe, time na ng batang iyon. Wag kanang malungkot buntis ka masama yan sa kalusugan mo. I will helped you request a leave tomorrow. You need to do it.  Nakakasama sa kalusugan mo ang ganyan araw-araw.

Tumango lang siya sa akin so ginawa ko talaga ang lahat para mawala iyong stress niya. Alam ko pa namang nadiagnosed siya before kaya I need to be careful around her.

Nagrequest rin ako ng vacation leave sa trabaho ko and pinastop ko muna ang pagpapart time ko.

After a week, nakikita ko parin sa kanya ang kalungkutan. Buti nalang naayos lahat ang mga complications niya sa hospital. But the pain she bears it's still there.

"Wanna travel?" I hugged her at the back.

"Hmm, what about your work?" She asked me quickly.

"Nagrequest ako ng mahabang vacation leave," smile ko sa kanya ng malaki.

"Let's go to US," nagulat siya sa sinabi ko at napatingin siya sa akin.

"I have two plane tickets, do you wanna go?" I asked her again.

"Masama sa kalusugan ko ang—," naputol niya ang sinabi niya dahil pansin kong tinatago niya ang complications ng pagbubuntis niya.

"I know, you don't need to hide it. I'm the father of your child kaya alam ko. Doctor ka man but still I know. Sinabi sa akin ng doctor mo. The reason we need to go to the US para doon ka nalang manganganak," pagoopen ko sa kanya.

"Sorry, ang daming gumugulo sa isipan ko. Ang daming what ifs. I just wanna have a successful delivery," malungkot niyang sabi.

"Crexanne's mom is introducing doctors from the US. I've tried reaching her about it and that's why we need to chill and let that expert check up on you," she smiled at me kaya agad siyang pumayag.

Bumyahe kami papuntang America. And gaya nga ng sabi ko, inuuna talaga namin ang doctor para sa pagbubuntis ni Yegi. She has anxiety. Kaya I always avoid things na magpapastressed sa kanya. I also want her to relax. I even avoided Ainna because she always got jealous.

"Thank you so much!" Pagpapasalamat pa niya sa akin but I just give her a deep smile.

"It's refreshing to be here right," I asked her but iyong mood niya hindi gaya ng dati.

"Uhm, what's really your purpose of bringing me here," seryoso niyang tanong sa akin.

Nagulat ako sa topic niya so I answered it genuinely.

"I just wanna have bonding sayo. I missed those days na nasa college pa tayo. Tipong sinusundo kita sa San Carlos and then bring you sa band," masaya kong tugon sa kanya.

"I just miss those college life of ours," I added.

"Ah," sabi niya at tumingin sa window.

"May problema bah?" Tanong ko sa kanya.

"To be honest," napatigil siya ng tumingin siya sa akin but she looked away.

"Darling what?" Kinabahan ako sa sinabi niya kaya nilapitan ko.

"I don't know how to tell it to you Skyry but I want to abort our child," I saw her tears running on her face at mismong ako nagulat.