ASENA *GERÇEK AİLE*

Bölüm 10

Ne demiş Nelson Mandela " mücadele benim hayatımdır" o kadar doğru bir söz ki mücadele benim hayatımdır. Her şeyle mücadele ettim ben ailesizlikle , sevgisizlikle, asker olmakla , herkesin ön yargısıyla her şeyle mücadele ettim. Sürekli başkaları  tarafından yargılandım. Her şeyimi yargıladılar ailemin olmamasını , asker olmamı , giydiğim kıyafetlerimi , aldığım rütbemi herşeyimi yargıladılar ve ben sadece mücadele ettim. Ve sonunda güzel bir aileye sahip olarak mükafatlandırıldım. Şimdi de sevdiğim biri var onunla olan imtihanım nasıl olur  hiç bir fikrim yok ya da sonumuz ne olur bilmiyorum bildiğim tek şey onu seviyor oluşum.

Onu nasıl bu kadar çabuk sevdim aklım ermiyor nasıl tüm düşüncelerimi ele geçirdi. O olmadan yaşamışken şimdi onsuz nasıl yaşamışım diye düşünüyorum sahi aşk böyle bişey mi o yanında değilken bile yanında hissetmen tüm hayallerini geleceğini ona göre planlaman bu mu aşk , aşık olunca böyle mi oluyor böyle mi hissediliyor hem yabancı oluyor hem de en yakının nasıl aynı anda iki farklı karaktere bürünüyor ki

Seviyorum ben onu çok seviyorum içim dışım o, tüm Kalbim , aklım ve tüm ruhum ile seviyorum onu yabancı olduğum duyguları seviyorum , onun içinde olduğu herşeyi seviyorum şuan karşımda yüzündeki tebessümle bakıyor bana ama içimdeki kötü histen dolayı aynı sıcaklıkla aynı tebessümle bakamıyorum yüzüne anlıyor beni biliyorum ondandır yüzündeki silinen tebessüm ama bir an olsun yok saymak istedim içimi yakıp kavuran hissi gerçekten gerçek bir tebessüm sunmak istedim sevdiğime, öyle de yaptım dudaklarıma ekledim en sahici gülüşümü baktım gözlerine belkide ilk defa bu kadar cesur bu kadar yürekten onu sevdiğimi söyledim gözlerine , bağıra çağıra söyledim sevdiğimi.

Yine anlasın istedim beni , hissetsin onu sevdiğimi hisetirebileyim ona onun için atan kalbimi .

Hisseti beni tebessümü büyüdü onunla beraber bende ekledim tebessümüme yenisini , aynı anda söyledik birbirimize olan aşkımızı biz sustuk gözlerimiz konuştu. Pilotun sesiyle ayrıldı gözlerimiz

" iniş emri istiyorum komutanın " binbaşının

"İzin verildi " demesiyle helikopter inişe geçti.

Hepimiz sırayla helikopterden indiğimizde binbaşının

" bundan sonrasını yürüyerek gideceğiz herkes dikkatli olsun özellikle sen Asena tehlikeye atılmak yok görevi kimsenin yara alamdan bitirmesini istiyorum. Sen benim arkamda duruyorsun" dediğinde yavaş yavaş sinirlendiğimi hissetmeye başladım binbaşı acaba ne dediğinin farkında mıydı

" anlamadım komutanım" dediğimde

" neyi anlamadın arkamda dur dedim " bu sefer gerçekten sinir tüm hücrelerime yayılmıştı

" ben sizin arkanızda durmak için o kadar eğitim görmedim ,sizin arkanızda durmak için bordo bereli olmadım ya da yüzbaşı rütbesini sizin ya da başkasının arkasına geçerek almadım komutanım bende bir askerim bu rütbeyi kendi başarılarımla aldım. Yeri geldiğinde vuruldum, ölümden döndüm , işkence gördüm ama kimsenin arkasına saklanarak görevimi yapmadım ben Türk askeriyim saklanmam siz ya da bir başkasının arkasına girmem kanımın son damlasını kadar savaşırım canımı feda ederim ama korkak gibi kimsenin arkasına saklanmam " dediğimde binbaşı hemen

" öyle demek istemedim Asena tabikide kendini koruyacağını biliyorum ama ne bileyim işte bir an aklım durdu özür dilerim"dediğinde başımla onayladığımda ilerlemeye başladık.

Biraz ilerledikten sonra kampa gelmiştik binbaşı söze girip

" askerlerimizi bu kampta tutuyorlar şimdi bir plan kurup ona göre hareket edeceğiz" dediğinde hemen söze girip