Kalbim Sana Emanet#Wattys2015

Bölüm 2

@ tuubaamm

Yeni bir bölümle karsinizdayimmm. Yorum ve voteleri bekliyorum.
Sizleri seviyorum 

''Beni sevdi..'' diyebildiklerimiz vardır..
Birde ,
''Beni sevdi..''  diye bildiklerimiz..

Gördüğüm manzara karşısında dilim lal , ellerim yumruk oldu kaldı.. Onlarca kelimeden yalnızca
''Irmak...'' diyebildim. .

Muhteşem bir anne , baba, abi.. hersey tam ama belali bir sevgili.. Irmak için böyle muhteşem bir aile de olmak tabi ki harika bir duyguydu. Taki Mert ile karsilaşana kadar..Üniversitenin havalı çocuğu Mert.. Mert ile geçen sene arkadaş ortamın da tanişmiştik. Ilgili , centilmen , kibar kısa süre içerisinde kapilmisti Irmak. Son zamanlarda hersey değişmişti. Irmak onunla birlikte olmadığı için aldatmaya başlamıştı. Duyuyorduk bunları ama Irmak öyle çok güveniyordu ki  kabul etmek istememisti. Taki üç gün öncesinde gördüğü manzaraya kadar...

Hemen koşup yerde yatan Irmak' a baktım.

''Adi herif git buradan. Bir daha sakin yakınına bile gelme Irmak'in.''

''Bu mevzu seni ilgilendirmez ama gidiyorum. Bu olay kapanmadi. Söyle o arkadaşına. ''

Arkasından öylece baka kaldım. Hem suçlu hep güçlü...

''Irmak kuzum uyan hadi. Bak ben geldim. Haydi bir tanem aç şu gözlerini..''

     Aradan kaç dakika geçti bilmiyorum. Benim gibi kardeşin ne demek olduğunu bilmeyen birisi.. Bunu arkadastan öğrenen.. Kardeş yerine koyduğum  kişi şu an da kucağım da baygın bir vaziyette yatiyordu.  Kendimi salmamam gerekirdi ama yapamıyordum.  Gözyaşlarim sel misali akiyordu.

''Hadi kuzum aç şu gözlerini..''

''Yapma... yapma bırak Mert..'' diye sayikliyordu.  Yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı. Karşısın da beni görünce hem sevindi hem de ağlamaya başladı. Birbirimizi hiç birakmayacakmis gibi sariliyorduk. Yavaşça saçlarını okşayarak sakinlestirmeye çalışıyordum.
''Geçti bir tanem tamam geçti ağlama artık''diyordum. Ama bende ağlıyordum.

''Nehir ben.. ben iyi değilim..'' Zar zor kurduğum cümle bu oldu. Mert resmen bana saldırdı. Aklım , mantigim kabul etmiyordu. Ondan bunu asla beklemezdim. Göz yaşlarim bütün acimi  anlatmak istercesine dinmek bilmiyordu.

''Biliyorum canım iyi olacaksın. Hem bak bende burdayım.''

''Ya sen gelmeseydin Nehir ben ne olacaktım. Gözü dönmüş resmen Mert ' in. Bana saldirdi. Bunun ilerisi ne olacakti. Düşünsene az daha bana tecavüz edecekti.'' Düzensiz nefesim yüzünden kelimeler bozuk bir şekilde çıkıyordu.

''Tamam sarı cadim. Geçti ben buradayım ve yalnız bırakmam seni artık. ''

''Sarı cadı ne ya.. Deme şunu  Nehir.''dedim ama gülmeye başlamıştım. Ne zaman mutsuz olsam bana hep sarı cadı derdi. Bununla ilgili çok komik bir anımiz vardı.

''Bu seni güldüren şey ise hep söylerim. '' der demez gıdiklamaya başladı. Sanki biraz önce yaşananlar hiç yaşanmamış gibi ikimizde gülüyorduk. Bir süre sonra kahkahalarim sessiz iç çekişlerime döndü.

''Unut bu günü Irmak. Yaman fark eder ise yaşatmak onu , her ne kadar bunu çok istesemde.. Yaman suçlu duruma düşer. ''

''Evet haklısın. Zaten onun nasıl bir insan olduğunu baştan söylemişti ama ben kendimi o kadar kaptırmışım ki resmen gerçekleri göremez olmuşum. ''

''Üzme artık kendini. Bundan sonra eskiye değil , önümüzdeki kocaman hayata bakacağız. Haydi artık eve gitmemiz lazım. Geç kalıyoruz. ''