Kalbim Sana Emanet#Wattys2015

Bölüm 11 《Part 1》

tuubaamm

Merhaba canlarım nasılsınız? ben geziyorum ve gezerken de sizi aksatmıyorum. :) Yepyeni bir bölüm ile karşınızdayım. Bu bölüm iki partiden oluşacak.

Bugün benim için gerçekten önemli birisinin doğum günü... Evet tuba'm canım benim doğum günün kutlu olsun, nice mutlu yaşlara hep beraber inşallah... bu bölümü sana hediye ediyorum canım benim.

Biliyorsunuz ki bir tane daha can dostum var. Dilek Demirtaş... kendisininde bir hikayesi var ve gerçekten harika bir hikaye, karakterlerimiz de bizim gibi sıkı dost Savaş ve Emre... bizde uzun zamandır düşündüğümüz şeyi gerçeğe döktük. Size harika bir süpriz yaparak hikayelerimizi arada birleştirmeye karar verdik. Bunu part 2'de göreceksiniz bakalım bunun üstesinden gelecekmiyiz? Bunun için uzun zamandır nasıl yaparız diye düşündük ve bu kararımızı aktif olarak uygulamaya başladık. Biz onun hikayesine konuk olduk bile...

DilekDmrtsch Gözyaşlarim hikayesinin adı hepinize tavsiye ediyorum.

Ve olmazsa olmazımız facebook grubumuz Wattpad Kalbim Sana Emanet hepinizi beklerim.

Bu arada bu bölümü telefondan yayınlıyorum ve hatalarım var ise affiniza sığınıyorum.
Keyifli okumalar...

*************

Ey, benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hayati hep kendimde buluşlarım,
Değmeyeceklere kafama takışlarım,
Yoktan yere,
Akıp giden gözyaşlarım,
Hepinize Elveda...
Artık ben kimsenin,
Hiç kimsesi olmayacağım!..

Nazım Hikmet

*******************

Genç kadın aynanın karşısında ki aksine bakıyordu. Aynada ki yansıması çıplak vücudundan çok daha farklı şeyler anlatıyordu. Mavinin en güzel tonu olan gözleri dipsiz kuyuları andırırken laciverte dönmüştü. Sanki kendisini değil de ruhunu görür gibi...

Aynada ne kadar kendime baktım, neler gördüm bilmiyordum... Son bir yılım film şeridi gibi gözlerimden akıp geçti. Ne çok yaşanmışlık vardı... Kimisi mutlu, kimisi hüzünlü... Bu zamana kadar " Neden? , Niye? " diye soruşlarıma tek tek cevap bulmuştum sanki...

Kör gözlerim aşka kendini öyle bir kaptırmış ki görmemişim... Oysa şuan kendi aşkıma, kendi sevgime kendim bile inanmıyordum. Şuan anlıyordum ki ben Mert'e aşık olmamıştım. Sadece onun bana olan ilgisine, yalancı sevgisine aldanmışım...

Gözlerim ne zaman kapansa onun kokusu, gözleri gelmemiş aklıma... Nasıl kokuyordu? Vanilya mi? Odunsu mu ? Yoksa tatlı bir kokusu mu vardı?
Animsayamiyordum...
Şimdi fark ediyorum da ben onu doyasıya koklamamıştım... Onun kokusu ile ciğerlerim bayram etmemişti... Onun kokusunu kendime saklamak istememiştim...

Ya dudakları? Nasıl bir tadı vardı?
Sayılı olan öpüşmelerimiz... Nasıl etkilenmemiştim? Niye kendi mi bulutların üzerinde hissetmemiştim? Niye kendimi onun kollarında unutmamıştım?