Kalbim Sana Emanet#Wattys2015

Bölüm 4

aysenurozcelik_

Canlarim... Nasılsıniz? Ben çok yorgunum sizlere yeni bölüm yetiştirmek için bütün gün deli gibi bölüm düzenlemesi yaptım. Bence güzel bir bölüm oldu inşallah sizde beğenirsiniz.

Bu arada şimdiden bayramınızı en icten dileklerimle kutluyorum. Sizlere bayram hediyesi olarak bölümü yetiştirmeye çalıştım.

Bayram dönüşü harika bölüm ile görüşmek üzere sizleri seviyorum

Bu arada tekrar hatirlatayim facebook grubumuz var hepinizi bekliyorum. Grubumuzun adı Wattpad Kalbim Sana Emanet

Biliyorum çok konuştum kocaman öptüm

♡♡♡♡

Her gece üstünü açma üşütürsün diyeceğine,

Bir kere '' kalbini açma üzülürsün...'' deseydin ya anne...

Cemal SÜREYA...

♡♡♡

'' Yapma... Yapma... Bırak beni Mert. İstemiyorum seni... ''

''Sen de seveceksin Irmak. Seni çok mutlu edeceğim. Beraber en yükseklere çıkıp beraber ineceğiz. ''

''İstemiyorum seni.. Çek o iğrenç ellerini üzerimden, midemi bulandırıyorsun.''

''Bu boşa çırpınmaların beni daha çok tahrik ediyor Irmak. Sen böyle çırpınmaya devam edersen, biz bu yataktan hiç çıkamayacağız. Gerçi benim için sorun değil, '' Diyerek göz kırptı.

O iğrenç gülüşü ile bana bakıyordu. Şuanda resmen onu öldürmek için her şeyi yapabilirdim.

''Ne dersin hiç çıkmasak mı? '' diyerek sorusunu tekrarladı. İğrenç elleriyle göğsümü okşamaya başlamıştı. Dudakları dudaklarımı buldu. Öpüşünü derinleştirmek istiyordu ama izin vermiyordum.

''Aç ağzını ve hisset beni Irmak.''

''İstemiyorum...'' diyerek kafamı iki yanıma salladım.

'' Görmüyor musun Irmak senin için çıldıran erkekliğimi? Ben seni böyle isterken, sıcaklığında kaybolmak için aklımı yitirirken nasıl istemezsin? Benim olacaksın Irmak.. Sadece benim... Unutma bunu.. ''

Sertleşmiş erkekliğini elbette hissediyordum ama bu beni heyecanlandırmıyordu. Adeta iğrenç bir kişi gibi hissetmemi sağlıyordu.

''Hayır... Bırak... '' diyerek bağırdım.

Gözlerimi açmam ile karşımda annem, babam, Yaman ve Nehir'i görmem bir olmuştu. Gözlerim istemsizce odada dolaşarak Mert' i arıyordu. Nehir ve annem bir şeyler söylüyordu ama ben duymuyordum. Konuşmak istiyordum, '' Mert ..'' demek istiyordum ama kelimeler dilimden dökülmüyordu. Yaman eli çenesinde odada bir sağa bir sola sinirle dolaşıyordu. Birden yanıma gelip kollarımdan sımsıkı sıkarak sarstı. Dudaklarımdan yalnızca '' Abi... '' kelimesi döküldü. Sanki bunu bekliyormuşçasına bütün vücudum titremeye başladı. Abime sımsıkı sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Ben böyle olsun hiçbir zaman istememiştim. Onunla bir hayat, bir ömür paylaşmak, sevilmek, sevmek en büyük hayalimdi. Oysa Mert benim kabusum, baş düşmanımmış. Kaç dakika o şekilde abimin kolları arasında kaldım bilmiyordum. Yavaşça kollarımı çözüp, elleriyle yüzümü avuçlarının arasına alıp başparmağı ile göz yaşlarımı sildi.

''Ağlama bi'tanem...'' diye buğulu bir ses tonu ile konuştu. Abimin gözlerine baktığımda en az onun da benim kadar kötü olduğunu fark ettim. Gözleri kıpkırmızıydı. Gözlerim abimin arkasında ki birbirine sarılmış annem ve babamı buldu. Annem ile göz göze geldiğim an ikimizde daha şiddetli bir şekilde ağlamaya başladık. Yanıma gelip beni kanatları altına aldığında bir süre sonra hıçkırıklarım sessiz iç çekişlerine dönüştü. Başımı sağ tarafa çevirdiğimde abimin kollarında ki Nehir'i gördüm. Başını abimin omzuna yaslamış öylece duruyordu. Omuzlarının sarsılmasından onunda ağladığını fark ettim.